Ņiçhōlas L. Ľeîstêr

Tutaj chodzi o to, by się wzajemnie stymulować. Nieustannie. Słowem, dotykiem, spojrzeniem. Smakować, tak zachłannie, do ostatniej kropli. Poznawać przez doznawanie.
Pożądanie to pozwolenie na to, by drażnić językiem wszystkie zakończenia nerwowe, sunąć palcami po skórze powodując dreszcze, kiedy ostatnie akcenty sylab słów szeptanych docierają najgłębiej, dotykając strun głęboko skrytych przed resztą świata, delikatnych, niczym jedwab. To wspólna melodia płonących miłością serc, niezdolnych w sposób werbalny należycie wyrazić tego, co w nich tkwi. Melodia płynąca razem z wrzącą w żyłach krwią do miejsc najmroczniejszych, odartych ze strachu i wstydu, pełnych tajemnicy i zmysłowości. Można pożądać nie kochając. Ale to miłość sprawia, że pożądając stajemy się dla siebie najpiękniejszym z grzechów. Tym ulubionym. I nawet nie wierząc w Boga, pożądając z miłości jesteśmy swoim własnym wzajemnym wyznaniem wiary. Bo wierzymy w siebie, w swoją miłość, bo pragniemy wyrażać ją na każdy możliwy znany człowiekowi sposób, łamiąc wszelkie zasady, normy, granice. Łącząc się w jedność stajemy się dla siebie alfą i omegą, najżarliwszą z modlitw. Nie ma nikogo przed nami i nikogo po nas.
Bo wszystko, czego potrzebuję jest Tobą.
Jesteś moim jedenastym przykazaniem.
Jedynym, które wypełniam.
Od początku
do końca.

---

@siimplythebest 🛐❤️‍🔥

View more

Gdyby ktoś zapytał mnie o to, jaka jest, odpowiedziałbym, że sprzeczna. Sprzeczna sama z sobą. Kiedy łapię ją za rękę i idę ulicą, jest tak niewinna.. Jak mała dziewczynka, która jeszcze uczy się życia. Cieszy się z lizaka i muzyki w tle. Tańczy i skacze. Wstydzi się bliskości, ale kiedy już jesteśmy blisko, staje się nagle kobieca, namiętna i pociągająca. Wie o tym. Nagle ma władzę. A później znowu - malutka. Jest bardziej krucha, niż porcelana Twojej mamy, bardziej, niż jesienny liść na wietrze. Łatwo ją zranić jednym słowem, ale radzi sobie z tym. Jak? Jest silną kobietą. Stawia czoła wszystkim przeciwnościom. Płacze, krzyczy, milczy. Jest uczuciowa i ma w sobie silne emocje. Nigdy ich nie pokazuje. Nie zauważysz, że ją zranisz, dopóki Ci nie powie. A nie powie. Nie dzieli się swoimi problemami z innymi ludźmi. Rozwiązuje ich problemy zapominając o sobie.
Poświęca się dla ludzi.
Jest egoistką.
Nie dzieli się swoim szczęściem, nie odda łatwo tego, co zdobyła.
Myśli o sobie, lecz czasem zapomina, że istnieje.
Potrafi być wulgarna i delikatna.
Słodka i złośliwa.
Kulturalna i bezczelna.
Otwarta i zamknięta na ludzi.
Kocha.
Kocha jak nikt inny.
Nie umie powiedzieć, jak bardzo - pokazuje to.
Nienawidzi.
Nienawidzi, kiedy ktoś robi krzywdę i sprawia cierpienie.
Boli ją brak moralności i brak człowieka w człowieku.
Jest bezlitosna.
Potrafi uderzyć i trafić w samo serce.
Nienawidzi ranić innych.
Widzisz?
Sprzeczność pogania sprzeczność w swojej sprzeczności.
I to właśnie kocham.
Ją właśnie kocham.
Ją.

View more

Moja L.
Ty wyrwałaś dla mnie kartkę z pamiętnika, a ja postanowiłem napisać list. Mógłbym wstawić tutaj jakiś wiersz, a może nawet napisać, ale zrozumiałem, że choćbym całe noce bawił się w Szekspira, szukał najpiękniejszych rymów – i tak żaden nawet w części nie odda tego, jak bardzo jestem dzięki Tobie szczęśliwy. Bo znaczysz dla mnie więcej, niż są w stanie to wyrazić jakiekolwiek słowa. Masz najpiękniejsze serce, jakie dane mi było spotkać i choć uważasz inaczej, będę to powtarzał. Nasza miłość nie jest tą typową, o której pisze się książki i nakręca filmy. Nie zakochaliśmy się w sobie od pierwszego wejrzenia. To historia pełna wzlotów i upadków. Łez, cierpienia i bólu, na który nie zasłużyliśmy. Kalejdoskop emocji – od przyjacielskiej miłości, przez nienawiść, obojętność, zrozumienie, sympatię, aż po miłość z gatunku tych, która zapiera dech, przyśpiesza rytm serca, otumania zmysły ciepłem i słodką melodią ukojenia. Miłość tą, która upaja. Tą, którą zwą tchnieniem życia. Bohaterkę snów i marzeń każdego człowieka. Miłość, dla której każdego dnia upadamy, przygnieceni bagażem przeszłości i własnych błędów, ale zawsze mamy dość sił, by podjąć walkę i stać się lepszym człowiekiem. To najpiękniejsze (już dziewięć, mały sklerotyku) lat. Kawał historii. Wielka, zakurzona księga, pełna rozdziałów, z których nie wyrwałbym kartki, nie wymazał słowa. Bywały przesiąknięte jadem, żalem i goryczą, ale doprowadziły nas tutaj, gdzie jesteśmy. Jestem tym, kim jestem, bo uwierzyłaś. Bo wciąż wierzysz. We mnie. W nas. Moje strwożone, pełne blizn serce i popękaną duszę obejmują Twoje troskliwe ręce. Twój szept i spokojny oddech przy moim uchu co noc ucisza moje demony. Dzięki Tobie mam więcej, niż mógłbym prosić. Jesteś jedyną osobą, przy której mogę być sobą. Budzisz we mnie najdziksze żądze, szaleństwo dziecka, a czasem przypominasz, że trzeba poważniej myśleć o życiu i nie będę w stanie zbawić całego świata, że muszę skupić się na sobie bo mam wiele do naprawienia. Jesteś moją Bonnie, a ja Twoim Clyde’m, moją Morticią, a ja Twoim Gomezem. Nie jesteśmy zwyczajną parą. I nigdy nie będziemy. Dziękuję za to, że nie pozwalasz mi zwątpić, że nie pozwalasz mi zmarznąć. Jesteś panaceum na moje rany od podciętych skrzydeł. Przy Tobie odrosły mi nowe, choć wciąż jeszcze uczę się latać. Nie owijasz w bawełnę, nigdy nie usłyszałem, że jestem ideałem. Nasza miłość jest szczera i doskonale zdajemy sobie sprawę, że mamy wady. Wściekamy się, ranimy, trzaskamy drzwiami. Ale pracujemy nad sobą, nad naszą relacją. Pokonujemy własne niedoskonałości. Jesteśmy drużyną. Partnerami. Przyjaciółmi. Ty trzymasz za rękę mnie, a ja Ciebie. Jeśli Twój świat się rozpada, chowasz się we mnie. Jeśli to mnie życie wali się na łeb, jesteś moją ucieczką. Wciąż ewoluujemy i uwielbiam to. Jest jednak rzecz, której nie zmieniłbym za nic w świecie – podróżowanie przez życie właśnie z Tobą.
Tak się cieszę, że istniejesz..
I że jesteś moja.
Kocham Cię do skali niepojętej.
Twój na zawsze, N

View more