•
W ruinach przeznaczenia, wiarą próbuję naprawić zniszczenia. Mam tylko te niknące wspomnienia i strzępy emocji pozbawionych znaczenia.
Ask @edgyheart
•
Ze zmęczenia szukam bezpiecznego schronienia. Rękę wyciągam po księżycowe marzenia, mgliste wizje (Twojego) spojrzenia.
•
W głowie prowadzę tysiące rozmów z samym sobą: z księżycem, o Tobie, z Tobą.
I trzymam się nadziei, że uda nam się odnaleźć na nowo i naprawimy wszystko tak potrzebną (mi) rozmową.
I trzymam się nadziei, że uda nam się odnaleźć na nowo i naprawimy wszystko tak potrzebną (mi) rozmową.
Related users
•
Krwawię wspomnieniami, z ran zadanych tęsknoty ostrzami. Nóż przy gardle, proszę zabierz mą duszę Diable.
•
Niby jestem, ale mnie nie ma, we własnej głowie szukam schronienia. Życie oglądam jak film puszczany w kinie, i zamiast wziąć w nim udział, czekam aż główny bohater zginie.
•
Spisałem już to wcielenie na straty, skoro szczęście muszę odpokutować na raty.
Spisałem już to wcielenie na straty, i jedyne co z tego zostanie, to pisane własna krwią poematy.
Spisałem już to wcielenie na straty, i jedyne co z tego zostanie, to pisane własna krwią poematy.
•
Oddałem już wszystko co miałem, gdy, wbrew wszystkiemu, cały czas próbowałem. Teraz już się poddałem i bramy do siebie pozamykałem.
•
Nieprzeżyte emocje bez znaczenia, niewypowiedziane słowa ukryte w cieniach. Brak sensu zawarty w wierzeniach i ulotny płomień nadziei we wspomnieniach.
•
Mój wewnętrzny perfekcjonizm mnie zabija, autonienawiść usta w grymasie wygina. Nie ma ludzi idealnych, więc dlaczego za wszystkie błędy stawiam samego siebie w procesach karnych?
•
Jestem zbyt najebany by płakać za tym co było i zbyt naćpany, by stresować się tym co będzie. Dlatego zapalę jeszcze jednego, póki śmierć nie nadejdzie.
•
Miłość.
M i ł o to było, a gdy się skończyło, miałem już tylko d o ś ć.
M i ł o to było, a gdy się skończyło, miałem już tylko d o ś ć.
•
Miałem być, a nie bywać, ale przeszłość już była, a przyszłości już nie ma.
