#barmanka

Można powiedzieć, że do końca liceum łapały mnie częściej jakieś przeziębienia i katary.
A od zakończenia liceum łapie mnie taka porządna choroba raz w roku, ale taka naprawdę konkretna, że muszę wyleżeć to na antybiotyku.

---

Pamiętam, że za pierwszym razem złapało mnie jak jeszcze pracowałam jako barmanka, byłam w pracy jakoś w ciągu dnia, pomagałam robić coś na kuchni i zaczęłam się na tyle źle czuć, że zemdlałam, szef od razu zawiózł mnie do lekarza, no i wylądowałam na antybiotyku, byłam chora i skrajnie przemęczona.
Później na pierwszym roku studiów byłam strasznie chora i to akurat przed samą sesją. Pamiętam, że byłam na uczelni i zaczął męczyć mnie taki kaszel, ale taki kaszel, że musiałam wyjść z sali i lecieć do apteki po jakiś syrop wykrztuśny, ale musiało to być okropne, bo zaraz z sali wyleciała za mną przyjaciółka i kolega, żeby sprawdzić czy w ogóle żyję XD

---

No i ostatnio chora byłam rok temu, jakoś marzec/kwiecień w zeszłym roku, no ale to był covid, więc był dramat.

View more

Miałam przedziwny i bardzo realistyczny sen. Rzadko miewam AŻ tak żywe sny, gdzie dokładnie doświadczam wszystkimi zmysłami.
Śniło mi się, że spotkałam się z barmanką, którą wczoraj poznałam w barze, i która to spodobała mi się dość mocno. Jednak samo to jest dość poboczną kwestią, mimo że przytulanie jej we śnie było niesamowite, czułam ciepło jej skóry!

---

W którymś momencie powiedziała mi, że mam krew na palcu i dość ją to rozbawiło. Faktycznie, miałam plamkę z krwi i zaczęłam szukać jej źródła. Stanęłam przed lustrem i po rozgarnięciu włosów ujrzałam olbrzymią ranę na głowie. Ciągnęła się przez środek głowy, jak przedziałek, zaczynając się tuż nad czołem. Zaczęłam czuć dyskomfort w związku z tą raną. Gdy ją zobaczyłam - zaczęła boleć i krwawić gęstymi kroplami. Powiedziałam, że chyba muszę pojechać do szpitala na szycie. Nie miałam pojęcia co się stało i co było powodem powstania rozcięcia.

---

Tu zrobię małe cięcie fragmentu z całości snu, ponieważ chcę przejść dalej do wątku związanego z krwią.

---

Siedziałam chyba nad jakimś stawem, było tam kilkoro ludzi, w tym ta barmanka. Dalej nie pojechałam do szpitala, choć miałam z tyłu głowy myśl, że to trzeba zszyć, bo miałam wewnętrzne przekonanie, że to tak ma być i nie pójdę do chirurga. W którymś momencie zaczęły zjawiać się dzikie zwierzęta. Było ich trzy, z czego dwóch pierwszych nie pamiętam, choć wiem, że czułam do nich respekt. Podchodziły do mnie blisko, wąchały mnie lub chwytały zębami, ale bez sprawiania mi bólu lub krzywdy.
Ostatnim zwierzęciem, które do mnie przyszło, był ogromny wąż. Wpełzł na moje plecy, nadal będąc częścią ciała na ziemi, i chwycił tył mojej głowy w paszczę. Nie bolało, ale czułam dyskomfort, bo doskonale odczuwałam na potylicy ruchy jego żuchwy. Wiedziałam, że muszę to przetrwać, przeczekać i będę miała spokój. Ludzie wokół patrzyli na to, ale nie zdawali się być jakoś specjalnie przejęci, chociaż ktoś komentował rozmiar węża. Nie wytrzymałam, sięgnęłam ręką do tyłu i odciągnęłam jego paszczę od mojej głowy i przyjrzałam mu się. Wtedy już nie wydawał się taki wielki i straszny.
Rzuciłam w eter, że zupełnie nie rozumiem dlaczego te zwierzęta przyszły akurat do mnie, ale że to moje przez zapach krwi z mojej rany na głowie. Wtedy wąż mi odpowiedział ludzkim głosem, że to nie o krew chodzi, tylko o to, że chciał do mnie przyjść i się naładować, bo mam taką piękną energię...

View more