☾ Anchnesneferibre ☽

Spoko, ja kiedyś poszłam do spowiedzi do takiego księdza seniora, którego co niedzielę widzę u siebie w kościele (najczęściej właśnie spowiada), ogólnie to bardzo go lubię. Ale do rzeczy.
Wymieniam swoje grzechy i nagle słyszę:
- A mogę ci zadać jedno pytanie? Takie trochę prywatne?
- Nom, daje ksiądz.
- Czy w domu rodzice, mama dają ci jeść? Bo ja tak patrzę na ciebie i ty taka chudziutka, kruchutka jesteś... jesz coś w domu?
- Ech, proszę księdza! Gdyby ksiądz wiedział ile ja jem w domu, to by się ksiądz załamał!
XDDDDDDDDDD
W zeszłym roku znów do niego poszłam. I na końcu słyszę:
- Ale ja ci coś powiem... ja tak patrzę na ciebie i myślę, że ty powinnaś więcej jeść. Jesteś chudziutka, tobie rodzice dają coś jeść? Jesz coś w domu?
- Proszę księdza, kiedyś spowiadałam się u księdza i ksiądz powiedział mi tak samo!
I w duszy czekałam tylko na to, żeby za pokutę otrzymać trzy hamburgery z 2 kg frytek... :')

Niedawno na praktykach w szpitalu również usłyszałam, że jestem taka chudziutka, jakby mi nic rodzice w domu nie dawali do jedzenia. :')
Masz rację, ludzie tego nie ogarniają. W ogóle jak jesteś chudy, to albo nic nie jesz, albo masz jakąś chorobę, bo jeszcze w polskiej mentalności utrzymuje się obraz zdrowia w postaci grubszej osoby, oczywiście wygląda tak wskutek dobrobytu. Ale czasy się zmieniły.
Co do body positive mam mieszane uczucia, moim zdaniem w tym programie za bardzo skupiają się na samej fizyczności, a nie na bardzo ważnych aspektach, kto wie, może nawet ważniejszych, jak psychika, stan emocjonalny, nastawienie do siebie i do świata i tak dalej, i tak dalej. W dzisiejszym świecie panuje takie przekonanie na ogół, że to co szczupłe jest piękne, więc ludzie albo do tego dążą, albo w przekorze chcą pokazać, że są wielce zachwyceni swoim grubszym ciałem. Nie wiem na ile to jest szczere, na ile jest to odwaga, a na ile przekora, ale w moim odczuciu w większości przeważa to drugie.
A ja jestem szczupła od dziecka, poza tym moja najbliższa rodzina jak rodzice czy rodzeństwo, również nadwagą nie grzeszą. Mama jest taka w sam raz, ale ojciec jest mega szczupły i ma tak od dziecka. Też mam szybki metabolizm, zjem coś obfitego i potrafię za półtorej godziny czy coś, odczuć burczenie w brzuchu i taką pustkę, co oznacza, że znów jestem głodna. Ale mój wygląd nie oznacza, że zaraz muszę mieć jakąś chorobę czy coś, zresztą robiłam badania i wyniki miałam wypośrodkowane. Ja tam się cieszę, że jest jak jest i wcale nie jest mi źle z tym, że mam niedowagę. Tylko mówię - jedynym minusem jest brak możliwości oddawania krwi, co bym chciała zrobić. Ale może kiedyś się uda.