Anubis Δ

Świetne pytanie. Nigdy nie byłam jedną z tych osób, które w pierwszej kolejności patrzą na tekst. Dla mnie jednak większe znaczenie ma sama muzyka, wokal, melodia, klimat i tak dalej. Tekst oczywiście też jest bardzo ważny, ale zwracam na niego uwagę właściwie na samym końcu. Jest dla mnie raczej pewnym dopełnieniem utworu, środkiem przekazu myśli artystów no i oczywiście czymś, na czym opiera się cały wokal. Nie patrzę na tekst, jak na najważniejszy element utworu, ale jednocześnie wiem, że jest niezbędny, by stanowił on jedną całość. Dla przykładu, jeśli utwór ma świetną melodię i wokal oraz jest dobry instrumentalnie, a tekst jest taki sobie, to mogę przymknąć na to oko. Z kolei jeśli tekst jest fantastyczny, ale cała reszta nie trafia w mój gust, to tak czy siak nie będę słuchać tego utworu, bez względu na to, jak bardzo warstwa liryczna by do mnie trafiała. Wtedy oczywiście bym ją doceniła, ale jednocześnie ubolewałabym nad zmarnowanym potencjałem. Do mnie jednak najbardziej trafia sama muzyka, to jak wpływa na nastój, jaki ma klimat i jakie wywołuje emocje. Tekst jest tego dopełnieniem, ale liczy się on dla mnie jedynie wtedy, gdy cała reszta mi odpowiada. Mimo wszystko nie lubię, kiedy tekst jest słaby. Utwór ze słabym tekstem bez żadnego przesłania nie jest dla mnie autentyczny, kojarzy mi się po prostu z produktem stworzonym wyłącznie dla zysku. Najbardziej cenię utwory opowiadające jakąś historię, przedstawiające przemyślenia autora albo skłaniające do refleksji.
Co do drugiej części pytania, zazwyczaj nie patrzę na całe albumy pod kątem warstwy lirycznej, raczej patrzę na każdy utwór z osobna. Nie analizuję też dokładnie wszystkich tekstów utworów, których słucham, bo byłoby to bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe. Powiedziałabym nawet, że w większości tego nie robię. Dokładniej zagłębiam się w teksty jedynie tych bardziej ulubionych utworów. A no właśnie, jakie są moje ulubione? Powiem szczerze, że to bardzo trudne pytanie, bo jest ich dużo, ale też nie wszystkimi chcę się dzielić, bo teksty części z nich w jakiś sposób odnoszą się też do mnie. Postaram się jednak wybrać kilka, które szczególnie cenię za tekst.
Alter Bridge "In Loving Memory". Piękny utwór z przepięknym tekstem. Mark napisał go po śmierci swojej matki. Co tu dużo mówić, chwyta za serce.
https://www.youtube.com/watch?v=qcQ3iegpZTc

---

Evanescence "Everybody's Fool". Nawiązuje do show-biznesu i tego, jak fałszywy obraz rzeczywistości jest przez niego kreowany.
https://www.youtube.com/watch?v=jhC1pI76Rqo

---

Linkin Park "Numb". Jeden z moich ulubionych utworów, nie tylko tego zespołu, ale i w ogóle.
https://www.youtube.com/watch?v=kXYiU_JCYtU

---

Slash "Promise" z gościnnym udziałem Chrisa Cornella
https://www.youtube.com/watch?v=NPaAlAL8Z50

---

To tak dla przykładu. Dużo jest takich utworów, ale tak jak mówiłam, niekoniecznie wszystkimi chcę się dzielić. Mam taką regułę, że większość ulubionych utworów zostawiam dla siebie.

View more

Bo ja wiem, myślę, że zawsze ten problem istniał tylko teraz ludzie częściej się do tego przyznają. Może nie był on takiej skali, ale na pewno nie jest to domena wyłącznie XXI wieku. Poza tym nie oszukujmy się, życie samo w sobie nie jest łatwe. Co w tym dziwnego, że niektórych przytłacza ono bardziej? Osobom emocjonalnym bardzo łatwo jest się w coś takiego wpakować. To, co dla jednego będzie koszmarem, dla innego będzie codziennością albo jedynie niewielkim problemem. Ludzie mają bardzo różną psychikę i ona też może szwankować. Niczym nie różni się to od innych chorób. Na szczęście coraz więcej ludzi przestaje to bagatelizować. Mam nadzieję, że ta liczba stale będzie rosnąć, bo mimo wszystko nadal panuje jakieś dziwne i niesamowicie krzywdzące przekonanie, że osoba z depresją użala się nad sobą, przesadza albo wymyśla sobie problemy. Albo jeden z moich faworytów, czyli "daj spokój, inni mają gorzej". Może pozostawię to bez komentarza, bo jest tak durne, że szkoda mi nerwów by się nad tym rozwodzić.
Ogólnie zaburzenia psychiczne to temat rzeka i można mówić o tym w nieskończoność a i tak nie wyczerpie się tematu.

View more

Tak średnio powiem szczerze. Kompletnie nie mam na nic siły. Dzisiaj na przykład przyszłam do domu i praktycznie niedługo później padłam na łóżko jak zabita. Spałam prawie do 21:00. Nie potrafię się tak nagle przestawić na tyle obowiązków i naukę po szkole. Nie mam pojęcia jak ja mam w ten sposób jeszcze rysować, uczyć się języków, ćwiczyć i mieć wolny czas. Postaram się to jakoś dobrze rozplanować, ale na razie średnio widzę to rysunkowe postanowienie. Mam nadzieję, że jakoś dam radę to ogarnąć, przynajmniej bardzo bym chciała. A poza tym chyba jest okej, jeszcze ciężko stwierdzić, bo to dopiero początek roku. Wiem na pewno, że pod względem wyglądu jestem najbardziej wyróżniającą się osobą z całej szkoły. Nie ma opcji żeby mnie nie kojarzyć jeśli choć raz się mnie widziało. XD Jak się z tym czuję? W sumie nijak, myślałam, że będzie mnie to bardziej przytłaczać, ale jest całkiem dobrze. Chyba się zdystansowałam do tego. To w sumie chyba tyle z pierwszych spostrzeżeń po wakacjach. A jak u Ciebie?

View more

Też chciałabym narysować czyjś portret, bo moje ostatnie rysunki skupiały się głównie na kwiatach. Przyda mi się jakaś odmiana. Ale nie zdecydowałam jeszcze kto to będzie. Bardzo chciałabym narysować Chestera Benningtona jako taki tribute, ale w tej sytuacji bardzo nie chciałabym tego zepsuć, więc może na razie sobie daruję, bo trochę wyszłam z wprawy. Odłożę jego rysunek na później. Myślałam też nad portretem Amy Lee, mojej ukochanej wokalistki, właśnie Dana Smitha (po 3 i pół roku w końcu by wypadało. XD), Mylesa Kennedy'ego albo Simone Simons. I do niej na razie chyba przekonuję się najbardziej. Epica to od jakiegoś czasu moje uzależnienie (z niecierpliwością czekam na koncert) i chętnie uwieczniłabym Simone na portrecie, ale z kolei nie chcę jej rysować ołówkami, bo ona akurat najlepiej wyglądałaby w kolorach ze względu na rude włosy a na chwilę obecną nie posiadam jeszcze odpowiednich kredek. Tych, które mam teraz jakoś specjalnie nie lubię, bo mam wrażenie, że mnie ograniczają. Prawdopodobnie przerzucam się na Luminance od Caran d'ache i nie opłaca mi się teraz męczyć z kolejnym rysunkiem Koh-I-Noor'ami skoro i tak chcę zainwestować w nowe. Nie żeby coś było z nimi nie tak, w swoim przedziale cenowym to naprawdę dobre kredki, ale na przykład do Polychromos od Faber Castell czy właśnie Luminance się nie umywają, no ale to już kredki z najwyższej półki. W każdym razie skończyło się na tym, że nadal nie wiem kogo narysować. XD Jeszcze się zastanowię, ale pewnie skończy się na Amy Lee. Ją spokojnie mogę narysować w ołówkach, bo praktycznie na wszystkich zdjęciach włosy na czarne. No a poza tym ją uwielbiam więc przydałby się w końcu jakiś porządny portret. XD

View more

W dodatku wiem że juz nigdy później nie będę miala okazji chłonąć tyle wiedzy ile w szkole i to mnie smuci mocno bo lubię sie uczyć ciekawych rzeczy. Kocham moich ziomków, kocham z nimi siedzieć w jednej ławce, kocham nauczycieli no kurde nie wiem, będzie serio bol i rozpacz ;-;
________________________________________
To w takim razie mega pozytywnie. :D Ostatni rok więc trzeba go dobrze wykorzystać, ja też się postaram. Ogólnie super, że tak ci się trafiło z klasą. U mnie też jest fajnie pod tym względem, bo w poprzednich szkołach bywało z tym różnie. Za tym na pewno będę tęsknić. Super klimat jest u nas. Nauczycieli też w większości lubię. Nie ma źle, tylko atmosfera decydowania o przyszłości i tak dalej wszystko psuje, ale to już mniejsza, nie będę się tym teraz dołować. XD
Powiedz mi za to jakie masz plany na pierwszy wrześniowy rysunek. :)

View more