Morski Kot

Mówiłam kiedyś, że nie rozumiem patriotyzmu? Że duma z czegoś, na co się nie miało wpływu jest absurdalna i bierna?
Znaczy, stop. Szacunek się należy, owszem. Badanie historii i folkloru, czerpanie z nich, rozumienie. To jest ważne. Ale nie powinno to wywoływać jakiegoś poczucia wyższości nad osobami, które akurat trochę dalej wylazły z pizdy. Zresztą, historia to najmniej obiektywna nauka, w każdym kraju jest wypaczona, przerysowana, przemilczana. Nie można nakładać klapek na oczy i wierzyć w "czystość" kraju, że niby my na nikogo nigdy nie napadliśmy, taaa. To śmieszne.
Idąc dalej: nie rozumiem też wojny. Wojna nigdy nie jest korzystna i nigdy nie ma sensu. Wojenki mogły sobie prowadzić plemiona i mało rozwinięte państewka. Dzisiaj jesteśmy już na tyle rozwinięci społecznie i gospodarczo, że powinniśmy potrafić regulować takie rzeczy drogą dyplomatyczną. Ustalić, co komu jest bardziej potrzebne. Wojna jest prymitywna.
Robiłam wczoraj prasówkę. Pierwszy raz w życiu tak gruntownie przeglądałam i analizowałam newsy.

---

I, kurwa, mam nadzieję, że ostatni.

---

Bo to mnie doprowadza do szału. Tego jest za dużo. Za dużo jebanej nienawiści, sprzecznych bodźców, absurdu.
Na ogół nie oglądam telewizji, ale ostatnio przyjechała do mojej mamy koleżanka z Ukrainy, to z nudów oglądały rosyjskie wiadomości.

---

"Proszę zwracać uwagę i ograniczyć zaufanie do ludzi chodzących w burkach, wyznających islam i mówiących w obcych językach"
i zaraz potem
"Nie dajcie się wciągnąć w spiralę propagandy i mowy nienawiści!"

---

NO KURWA.
TO JAKIŚ ŻART?

---

Popłakałam się wtedy. Świat jest pojebany, a my zamykamy się w tych naszych małysz szklanych kulkach komfortu i nie zwracamy na nic uwagi.

---

Kiedy moje wujostwo przeprowadziło do Polski kilka miesięcy po rewolucji na Majdanie, moja ciocia była w zaawansowanej ciąży. Miała taki mętlik w głowie, że nie mogła spać i płakała co noc. I dopiero po pół roku wyklarowało się w miarę rozsądne spojrzenie na sprawę ze strony.

---

Ludzie, manipulacja jest realna. To się dzieje naprawdę. Mózgi naprawdę są prane.

---

A Wy się przejmujecie tym, gdzie kto wylazł z pizdy i chwalicie bohaterów przeszłości, nie potrafiąc wyciągnąć z niej wniosków na przyszłość. Jeśli będziemy się nienawidzić, to wszystko runie. JEBANA UTOPIA RUNIE, PĘKNIE TWOJA SZKLANA KULKA.

---

Rozpisałam się jak debil, nikt tego nie przeczyta.

---

TL;DR
Daj światu trochę miłości, proszę.

View more

Ale... ale ja wciąż jestem dzieckiem.

---

Poza tym pochodzę z rodziny muzyków i od narodzin byłam otoczona taką ilością dźwięków, że nie sposób mi wybrać jednego utworu. Ale w sumie to pierwszą połowę podstawówki zbierałam (i podkradałam siostrze) płyty Celine Dion i śpiewałam wszystko, chociaż nie znałam ani trochę angielskiego czy francuskiego. Jeszcze Grzegorz Turnau się przewijał bardzo często. I wiem, że bardzo lubiłam kanon Pachelbela. Miałam też okres, gdy zasłuchiwałam się w soundtracku z Amelii (do tej pory jej nie obejrzałam, ugh). I to wszystko w jednocyfrowym wieku.
Ach, jeszcze w 2008 był u nas Czesio Mozil. Jako dziewięcioletnia gówniara znałam na pamięć cały jego debiutancki album, chociaż większości nie rozumiałam.
Więcej highlightów nie pamiętam.

---

Wstawię moje selfie z Czesiem z marca, bo jest na starym koncie, a tu ni mo.

View more

Stosunek ludzi do keyboardów.

---

Co to w ogóle jest keyboard? Masakrycznie słaby syntezator pianina. Po jaką, pytam się, po jaką cholerę uczy się gry na tym w szkołach? Wiadomo, w szanujących się szkołach muzycznych klasy keyboardu nie ma, ale ludzie i tak bezmyślnie posyłają swoje dzieci do szkół prywatnych, które SSĄ i uczą gówna. I jeszcze wrzucanie pianin elektrycznych do jednego wora z keyboardami. Cholera, to jakby nie odróżniać gitary elektrycznej od pada do Rockbandu. To tak masakrycznie ogranicza możliwości i pole do rozwoju muzykalności ucznia, że nawet myśl o tym mnie boli. "Keyboard jest tani, a pianino elektryczne drogie", powiadasz? KUP SE KARIMATĘ Z KARTONU, jak tak oszczędzasz. I dalej gardź osobami, chodzącymi w podróbkach Air Force. I gitara z Carrefoura, na dopełnienie burackiego krajobrazu.

---

Ugh.

View more

Nie wiem, gdzie to przeczytałeś, ale, w sumie, tak, zdarzało się.

---

Kiedyś, jeszcze w podstawówce, jak miałam mocną fazę na MCR i strzygłam się na Gerarda (w sumie miałam dłuższe włosy niż teraz), zdarzało mi się chodzić w outficie stylizowanym na te z ich ery albumu TCFSR, czyli czarne spodnie, czarna koszula i krawat. Było jakieś takie wyjście na spektakl, gdzie były wszystkie słubickie klasy IV-VI. Dowiedziałam się dzień po nim, że jak szliśmy grupą, to jakieś loszki z innej szkoły szeptały za mną "Ooo, jaki przystojny chłopak!", przez co wszyscy moi znajomi będący akurat obok skręcali się ze śmiechu.
Ojej, a ja jestem po prostu brzydką dziewczynką. XD

---

W ogóle, czasem mam takie okresy, że koleguję się przede wszystkim z chłopakami. One powracają tak wahadłowo. I ostatnio (nie pierwszy już raz zresztą) dowiedziałam się, że większości z nich umyka z pamięci fakt, że jestem jednak biologicznie kobietą. Zwracają się do mnie jak do dziewczyny, ale traktują jak chłopaka. Bo rzekomo "zachowuję się jak chłopak, mam włosy jak chłopak i jestem brzydka jak chłopak". Zapominają o tym, że nie powinno się mnie bić (nie w sensie agresywnym, po prostu czasami tak "po koleżeńsku"), o fakcie, że jednak mam coś na klatce piersiowej i symulowanie na mnie RKO nie jest do końca na miejscu, zapominają, że jestem dziewczyną i obgadują ze mną inne dziewczyny.

---

To jest gorsze niż friendzone.

---

Specjalnie na potrzeby tej odpowiedzi odkopałam swój profil na naszej klasie i znalazłam zdjęcie, żeby pokazać Wam, jak wyglądałam w szóstej klasie.

View more