MamusiaAlusia

Potem ja znowu sprzątam, Ona coś tam sobie robi, obejrzymy TV, ona idzie spać, a ja jeszcze sprzątam, żeby rano jakoś było. W sumie to ja od ciąży zajmuję się całym domem.
Potem pojawiła się przykra sytuacja z Olą - Jej ciąża, potem się okazało, że pozamaciczna, było pełno cierpienia, Jej rodzice nic nie wiedziali (i nie wiedzą do tego czasu) itp. Dla dwóch kobiet w ciąży to był dramat, Jeszcze Jej ciężka sytuacja... To też jest dokładniej opisane na dole :) Potem był dość poważny wypadek mojego chrzestnego (brata mojej mamy) no i dla rodziny to była bardzo ciężka sytuacja. W międzyczaie pojawił się Dawid - przyjaciel. Ale bardzo szybko się zakochał. Chciał Alana tak bardzo jak ja. Chciał Go wychowywać, być tatą, było to widać. Chociażby po szkole rodzenia na którą ze mną poszedł. :)

---

Nikodema w kółko nie było. Ja byłam naiwna. W końcu uznałam, że koniec tego. Nie będę na Niego wiecznie czekać. Dawid wtedy był kimś ważnym. Kilka dni później byłam z mamą na pogrzebie Jej przyjaciółki. Potem byłam już bardzo zmęczona tą codzienną pracą w domu. Im bliżej było porodu tym gorzej. Już wtedy się zastanawiałam, czy dam sobie rade. Nie pisalam wtedy o tym na asku. Niby bylo idelanie. Ale miałam tez wieksze poczucie bezpieczenstwa, wartosci - wsparcie, ktore było tak bardzo potrzebne. Potem coraz bardziej o tym myślałam. Pierwszą osobą, która się dowiedziała o chęci oddania dziecka był Dawid. Ale On sobie nie wyobrażał już życia bez Alana. Kochał Go całym sercem... Potem była pewna sytuacja, o której nie chce pisac. Potem już coraz czesciej myslalam o adopcji. Meczyło mnie to , bo nikt mnie nie popierał. Ja czulam, ze nie dam sobie rady z domem, dzieckiem, chlopakiem i normalnymi problemami. Przerosło mnie. Potem popadłam w stres. I to duzy. Tak powoli zaczynała się ta depresja, przez którą jak widać podejmuję rozne decyzje. W międzyczasie gdzies kontakt z Dawidem się zatracił. No i do tego codzinne problemy, kłótnie i humorki. Coś tam się jeszcze pewnie wydarzyło, ale to takie drobniejsze, mniej bolesne. Myślę, że przez to wszystko i przez myslenie uwazam, ze nie dam sobie rady z Alanem. Rzeczywiscie ktos nizej napisal dobrze. Moze jakby Nikodem mnie nie zostawil, to byloby inaczej.

View more

No więc tak... Wszystko zaczęło się od Nikodema. Mojego byłego chłopaka. Byłam z Nim trochę czasu. Nie widzieliśmy poza sobą świata. Wszystko było idealne. Do dnia, w którym nie przyszłam z testem ciążowym. Przyszłam do Niego z uśmiechem, radością, zaufaniem, bezpieczeństwem. Myślałam, że to będzie piękne, że to Nas jeszcze bardziej połączy ze sobą. Że po prostu jak każdy przyszły rodzic będziemy się cieszyć. Ale to była totalnie inna reakcja. Wkurwił się, po prostu się wkurwił. Klnął, krzyczał, walił przedmiotami o podłogę, powiedział, że nigdy w życiu i że chyba mnie pojebało. Ja siedziałam zaryczana, On wyszedł, już nie wrócił. Do dzisiaj nie wrócił. Zerwanie przez SMS'a - 100% kultury. Tak samo jak podczas całej ciąży. Tylko 3 lub 4 SMS'y. O płci dowiedział się z Ask'a, wybrał imię, bo chciał się pochwalić przed kolegami, bo przecież w końcu spytają "Jak mały ma na imię?". Reputacja w każdym momencie była ważna. Może dlatego, że pochodził z bogatej rodziny... Nie wiem. No i potem powiedziałam mamie, tacie (reakcje są opisane niżej :)) Dostałam wsparcie, nie powiem. Od Taty szybciej. No ale moi rodzice są już bardzo długo rozwiedzeni i z Nim nie mieszkam :( No ale mało ważne. Moja Babcia się cieszyła, zawsze chciała zostać Prababcią i była z tego powodu dumna :) Długo męczyła mnie reakcja Nikodema. No ale potem było lepiej. Dostałam wsparcie od koleżanek. Było dobrze. Strasznie się cieszyłam. Alan to było moje oczko w głowie. Kochałam Go. Wiedziałam, że to będzie synek. Nie było innej opcji. Jak ja byłam w Nim zakochana... Nikt inny się nie liczył. Potem rodzice Nikodema powiedzieli, że nie ma innej opcji i że, musimy dokonać aborcji. Powiedziałam wprost, że chyba Ich pojebało. Jego ojciec powiedział, że nigdy nie dostanę żadnych alimentów i że czeka mnie ciężka droga sądowa. Pomarzyć sobie mogę. Powiedziałam, że nawet jakby nie wiem co, to nie usunę dziecka. Nie było w ogóle takiej opcji... To był jakiś chory pomysł. Ale dla Nich liczyła się reputacja. A, że mieszkamy w małym mieście, to plotki się szybko rozchodzą. Wszyscy mówili, że są nienormalni i że jak tak można postąpić. Logiczne, że w tak małym mieście, każdy się spotyka. Jak spotkaliśmy się w sklepie, to się nie odzywali, odwracali i wychodzili ze sklepu. Tacy byli i są. Lecz przed ciążą nie było tak bardzo tego widać. Na początku były problemy z ciążą, ale wszystko się dość szybko ułożyło. Mama ciągle pracuje. To ja zajmuje się domem i wszystkim. Budzę się przed Jej pracą, jakoś okolo 6.00, Ona idzie się kąpać, ja robię Jej przez ten czas śniadanie. Ona wyjeżdża, ja robię sobie, przebiorę się, umyję, oglądam DDTVN i jem. Potem w połowie programu zaczynam sprzątać i tak kilka godzin, bo musi być na błysk jak moja mama wróci. W międzyczasie trzeba ugotować wszystko, po tym posprzątać. Potem mamy chwilę dla siebie ale zazwyczaj obie siedzimy przy internecie lub gazetach. Taki trochę dziwny kontakt.

View more