Fene

Nie. Śmierć=trzy metry pod ziemią w czterech ścianach - trumnie. I koniec. Nic nie ma. Nie istniejemy. Nie wiem czy jest w nas coś takiego jak dusza, podobno tak, podobno nie. Nie wiem, więc opieram się na dowodach ewolucji. Rodzimy się, żyjemy, umieramy i koniec. Ja tak uważam i nie zmienię mojego zdania, więc anonimowe hejty sobie darujcie. Wy myślicie co innego i ja się nie wtrącam, jak również ja myślę co innego i wy się nie wtrącacie. Lubię jedynie konkrety, prawdy wiadome czy udowodnione. Wracając, samej śmierci się nie boję. Boję się tylko bólu. Nie lubię tego uczucia. Ból to najgorsze co może być. Nie wiem czy istnieje coś gorszego. Chociaż myśl, że kiedyś będą mnie zżerać jakieś larwy budzi we mnie wstręt... Nie, nie strach wstręt. Nic poza tym. W sumie można też kazać spalić swoje zwłoki. To lepsze. I rozsypać je potem gdzieś tam w morze, góry... Ale koniec, jak widać na razie nie umieram, więc..? Więc sobie porozmyślam nad tym. No ale przyznajcie, ogień chyba lepszy niż larwy?

View more

Sylwia - Nie przecenia autorytetów, a raczej sama chce uchodzić za wzór do naśladowania. Należy do typu cholerycznego, o szybkich reakcjach. Jest ruchliwa, nie może wręcz usiedzieć na miejscu.
Jest otwarta na nowe idee, pomysły i inicjatywy, ale w obliczu dużych trudności jest bardzo wdzięczna za życzliwą pomoc. Wydaje się, że ma coś do przekazania światu. Potrafi umiejętnie wciągnąć innych w wir swoich spraw i zainteresowań. Dobrze się czuje wśród ludzi sztuki i w kontaktach z przyrodą. Mimo swej wrażliwości nie popada w sentymentalizm i w ważnych momentach rozsądek bierze u niej górę nad marzycielstwem. Nie jest jednak łatwa w pożyciu! Przechodzi szybko od szalonego podniecenia do głębokiej depresji. Bez przerwy trzeba się nią zajmować, w przeciwnym razie to ona się zajmie innymi... a to dużo gorsze! Trzeba ogromnego wysiłku, by ją uspokoić, gdy się zdenerwuje. Właściwie to introwertyczka, zapatrzona w swój wewnętrzny światek. Sprawia wrażenie bardzo pewnej siebie, ale często są to pozory. Jej inteligencja bywa „oszałamiająca”, ale może też być blefem, służącym do zamaskowania pragnienia ucieczki. Reaguje przesadnie, pod wpływem nagłych impulsów. Obdarzona jest zadziwiającą intuicją i znaczną siłą uwodzicielską, niepokojącą ruchliwością, nieuchwytną jak dym. Ma umysł syntetyczny, wszystko nim ogarnia, wszystko rozumie, ale często potyka się o jakiś drobiazg. Ma średnio dobrą pamięć, ale jest zachłannie ciekawa. Bywa nieco przesądna. Marzy o domu pełnym przyjaciół, pod warunkiem zmieniania ich co tydzień, i o domu, który będzie inny co pół roku. Posiada zmysł moralny, ale nieraz głoszone zasady nie znajdują potwierdzenia w działaniu. Pewien oportunizm moralny doprowadza ją czasem do burzliwych przygód, ku zmartwieniu rodziców i mężów! Również w dziedzinie zmysłów podejmuje nagłe decyzje, uniesienia, nieraz tłumione. Często występuje zbyt wielka rozbieżność między jej życiem na pełnych obrotach, a inercją otoczenia. Bardzo nierówna uczuciowo, jednego dnia wielka miłość, drugiego ogromna rozpacz. Chętnie gra na uczuciach, by manipulować otoczeniem. Lubi otaczać się przyjaciółmi, ale często ich zmienia. Porażki doprowadzają ją do rozpaczy, ale wkrótce się z niej otrząsa. Wiedzie ożywioną egzystencję i nieraz burzliwe życie rodzinne, ale trudno się nudzić w jej towarzystwie, gdyż jest pełna wdzięku...

---

Pierwszy raz to czytam i jestem pod wrażeniem. Praktycznie wszystko się zgadza. Może prócz tej siły uwodzicielskiej, chociaż w sumie.. Ale to przecież dziwne, że losowo wybrane imię ma o nas decydować, bo się podoba naszym rodzicom. Nie mam pojęcia co napisać. Możliwe, że jest gdzieś "tam" zapisane, jak kto będzie się nazywał, jaki będzie... Trudno w to uwierzyć, ale może jednak?

View more

No ba, ja zawsze coś czytam. Teraz zaczęłam kilka, bo nie mogłam się powstrzymać. Ale o dziwne mi się nie mylą. Ach, gdybym mogła czytałabym całe dnie. Wielbię, jeszcze do tego gorąca herbata i coś do zjedzenia. Taaak. A wracając czytam w tej chwili:
Jarosław Grzędowicz "Pan Lodowego Ogrodu" - bardzo mnie wciągnęła, kilkukrotnie straciłam przez nią rachubę czasu.
Ken McClure "Spirala Pandory" - zapowiada się bardzo ciekawie.
Michael Cordy "Kod Lucyfera" - również zapowiada się ciekawie.
Markus C. Schulte Von Drach "Furia" - książka inna niż te, które dotychczas czytałam, jednakże podoba mi się (ach ten gust mojej mamy).
Valerio Evangelisti "Nicolas Eymerich Inkwizytor" - dość skomplikowana była pierwsza część (?) , a teraz wałkuję tą drugą (?).
P.D Baccalario "Century Pierwotne Źródło" i "Century Miasto Wiatru" - oczywiście tu moja mama wykazała się meeega inteligencją, kupiła III i IV część a o I i II zapomniała...
Nicholas Christopher "Veronica" - no tu się trochę gubię w akcji, ale okej.
Są jeszcze lektury, ale to szczegół. Może Wy mi coś polecicie? Bardzo bym prosiła.

View more

Zacznijmy od tego jak jest zdominowana. Niektórzy po przeczytaniu tego pytania mogą pomyśleć, że kobiety nie potrafią tworzyć takowej muzyki. Że tylko mężczyźni się do tego nadają. I tu robią błąd. Metal jest zdominowany przez facetów pod względem liczebności i nic poza tym. Sądzę, iż poziom wybicia się jest równy dla obu płci. Jeśli muzyka, którą tworzy on czy ona jest dobra, to nie będzie problemu aby znaleźć odpowiednią wytwórnię i podpisać kontrakt oraz zdobyć przy tym sławę. Jest wiele kobiet, które swoim głosem przeszywają dogłębnie. Mówi się czasem, iż jest to ''piękniejsza strona metalu''. Wypisać mogłabym wiele pań, jednakże ograniczę się do tych, które osobiście uważam za najlepsze, a między innymi są to:
oczywiście jako pierwsza Tarja Turunen. Jej głos jest rewelacyjny. Widać też, że lubi nim eksperymentować. Druga najlepsza dla mnie jest Sharon den Adel. Genialna kobieta. Na tym już zakończę moją wypowiedź na ten temat. Miłej nocy.

---

''Tracę zasięg Twego serca,
gdy mijasz mnie obojętnie.
Jeszcze niczyja dusza
nie wyglądała tak pięknie.''

View more

Historia
Arkebuzy dymiące jeszcze widzę,
jakby to wczoraj u głowic lont spłonął
i kanonier jeszcze rękę trzymał,
gdzie dziś wyrasta liść zielony.
W błękicie powietrza jeszcze te miejsca puste,
gdzie brak dloni i rapierów śpiewu,
gdzie teraz dzbany wrzące jak usta
pełne, kipiące od gniewu.
Ach, pułki kolorowe, kity u czaka,
pożegnania wiotkie jak motyl świtu
i rzęs trzepot, śpiew ptaka,
pożegnalnego ptaka w ogrodzie.
Nie to, że marzyć, bo marzyć krew,
to krew ta sama spod kity czy hełmu.
Czas tylko warczy jak lew
przeciągajac obłokow wełną.
Płacz, matko, kochanko, przebacz,
bo nie anioł, nie anioł prowadzi.
Wy te same drżące u nieba,
wy te same róże sadzić jak głos
na grobach przyjdziecie i dłonią
odgarniecie wspomnienia i liście, jak włos
siwiejący na płytach płaskich.
Idą, idą pochody, dokąd idą,
których prowadzi jak wygnańcow laski
ląd krążący po niebie. A może
niebo po lądzie dmące piaskiem
tak kształt ich zasypuje. Jak noże
giną w chleb pogrążone - tak oni
z wolna spływają. Piach ich pokrywa.
Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni.
dn. 8.III.42 r.

---

Krzysztof Kamil Baczyński

View more

To, że umiem słuchać ludzi.
Opiekować się nimi.
Szybko czytać. Wbrew pozorom to jest przydatne.
Oczy swoje lubię.
I teraz włosy.
To, że jestem zaradna i potrafię sobie radzić w rudnych sytuacjach.
Że jestem inteligentna i mądra.
Że potrafię się zmotywować do ćwiczeń.
Lubię swój gust muzyczny i sposób ubierania.
Lubię tę część siebie, która odpowiada za kwalifikowanie ludzi w "lubię" i "nie lubię". Ciężko byłoby bez niej.
Lubię swoją wyobraźnię (no w większości, bo jak mi się w nocy śnią płaczące anioły z Doctor Who to nie jest zbyt wesoło).
Lubie swój brzuch. Niektórzy narzekają, że są grubi a mnie mój odpowiada.
Lubię moją zdolność logicznego myślenia i łączenia faktów. O to to bardzo lubię.
I lubię też to, że mogę się rozpisać lub rozgadać na dowolny temat.
A i lubię w sobie to, ze lubię herbatę.
I jeszcze zaczynam lubić swój tyłek i nogi, mimo tego, że są krzywe......

View more