#dusia

Pytanie bardzo ogólnikowe, można byłoby się na ten temat rozpisywać i rozpisywać, ale pierwsze, co mi przyszło do głowy, to to, że nie dostrzegamy tego, ile dobra nas otacza, pod wieloma względami. Mamy przysłonięte oczy, wciąż jesteśmy nienasyceni i chcemy więcej, nie potrafimy doceniać tego, co już mamy. Wdzięczność jest bardzo ważna, wyzwala pozytywne wibracje i najwyższą energię, że się sobie pozwolę tak wyrazić.
Wiem, że każdy z nas ma jakieś problemy, trudności, przeszkody, z którymi musi się mierzyć i czasami jest naprawdę ciężko, tego nie neguję. Ale tak poza tym, to uciążliwe jest dla mnie notoryczne narzekanie i użalanie się nad swym losem, postrzeganie wszystkiego w czarnych barwach i zero pozytywów. To jest dla mnie tak toksyczne, że jak to słyszę, to - jeśli mam taką możliwość - autentycznie muszę opuścić dany lokal, bo czuję się, jakbym się w nim dusiła. Kurła, gorsze niż cyklon B XD

View more

mam nadzieję, że nikogo nie przeoczę, jeśli tak, to przepraszam

---

Helena - bardzo fajny pomysł, świetna realizacja. Helena jest postacią z krwi i kości, cierpi, czuje, chociaż jej mąż był dobrym człowiekiem ucieszyła się z jego śmierci, bo dusiła się w tym małżeństwie, a ja coś takiego doceniam - pogodzenie się z losem byłoby nierealistyczne. No i rzuca nowe światło na postać Mustafy, pokazując jego gorszą stronę, a to takie rzeczy ja zawsze lubię xd

---

Esmahan - podoba mi się, że Sah ma swoją młodszą wersję, ale widzę też jej rozłam z mamusią, skoro Sah skazała swego męża na śmierć. Bardzo też jestem ciekawa jej relacji z Cemem, bo pomysł na ich historię tak mnie urzekł. Prawdziwa miłość, jak facet morduje dla ciebie, to znak, że mu zależy, nie?

---

Cem - Cem to chyba moja ulubiona nowa postać i nie chodzi tylko o wizerunek Barnesa. Spodziewałam się, że będzie skończonym psychopatą / socjopatą, a jego działania są bardziej nieprzewidywalne. Poszedł i wyspowiadał się Mehmedowi ze swoich uczuć, czym mnie zaskoczył, do tego jego miłość do Esmahan jest tak zaborcza, dziwna, ale też urocza jednocześnie (zabił dla niej swojego brata, kto inny się na to zdobył w imię miłości?). Na obecną chwilę jestem chyba najbardziej ciekawa dalszych losów jego postaci, bo nie rozumiem jej, ale chcę poznać. Nie wiem co chodzi mu po głowie, ale ta niewiedza intryguje mnie, wiecie o co mi chodzi?

---

Mahmud jest bardzo fajną postacią, choć mu zdecydowanie bliżej do psychopaty, a jego królowa ma piękne imię. Jego wstęp mnie zdezorientował, bo nie wiem czy to jawa czy sen, ale bardzo pięknie napisany i kolejna intrygująca postać :)

---

Kadira uwielbiam za to, że topi ludzi, bo jest to miła odmiana od tych wszystkich zwolenników piromanii. On jest już totalnym psychopatą, sadystą i tyranem, a ja takie postacie bardzo cenię. Do tego ma Davida na wizerunku, to wiecie +10 do lubienia na start

---

Postać Ciao jest intrygująca, bo ja uwielbiam motywy podróżników, piratów i myślę, że Selim też może być tym zafascynowany. W sumie okłamuje księcia, ja nie wiem dlaczego, więc coś czuję, że będą jakieś dymy oraz sporo chaosu, więc czekam

---

Meylisah jest słodka i urocza, do Emira pasuje idealnie. Czekam na ich przyjazd do stolicy i zastanawiam się czy będzie bardziej zachęcać męża do tego by sięgnął po władze czy raczej mu to odradzać. Nie chciała jechać do stolicy, więc może ta cała walka o tron jest jej nie w smak. Zobaczymy - bardzo czekam na dalsze losy tej pary.

---

Serialową Aybige bardzo lubiłam, nasza też mnie urzekła. To jest ta niezrównana księżniczka Krymu. Chciałabym, żeby się pojawił Bali Bey, bo bardzo chętnie poczytałabym o nich.

---

Niestety pojawił się limit, ale bardzo mi się podoba zarówno kreacja Ismeta (mroczny, przebiegły wielki wezyr, kupuję to), jak i naszej Ani - urocza, słodka, ale czuję, że siedzi w niej diabeł. Liczę na to, że ich relacja nie będzie tylko zawodowa

---

// A

View more

Cząstka mnie zapada się za każdym razem, gdy oddalam się od Najwyższego. Za każdym razem, gdy myślę, że życie "po swojemu" przyniesie mi wolność i ulgę, a ostatecznie kończy się jeszcze większym zniewoleniem i czuję się tak, jakbym się dusiła. Grzech, odstępstwo od Boga dezintegruje każdego człowieka, choć nie zawsze jest on tego świadomy lub to wypiera. Mnie również to dezintegruje, sprawia, że ten obraz Boga w moim sercu zaciera się lub niszczy, że nie całkiem jestem sobą i nie czuję się wolna. Wolność i prawdziwe "ja" odkryłam tylko w Bogu. Dlatego mam nadzieję, że tej potężnej cząstki siebie nigdy nie zatracę, przynajmniej nie tak, bym nie mogła tego naprawić (w sakramencie pokuty chociażby). Nie zawsze jestem w porządku, popełniam błędy i zdarza mi się postępować niewłaściwie, ale naprawdę chcę za Bogiem podążać jestem szczęśliwa tylko z Nim, bo wiem, że Jego miłość, dobroć i obecność w moim życiu jest dla mnie jak tlen. Postanowiłam wybrać Boga, ponieważ tylko z Nim mogę czuć się faktycznie sobą.

View more