Na Wpół Przytomna

Od czasu domówki, często spotykałam się z E. W sumie każdy weekend poniekąd spędzaliśmy razem. Chodziliśmy na imprezy - głównie do tego samego kolegi, z tą samą ekipą.
Jednak wraz z paczką moich znajomych z klasy 23.10.2016r. organizowaliśmy nockę u Misi. Wiadomym było to, że zaproszę E. Bez wahania to zrobiłam. W dodatku, żeby przypadkiem nie czuł się zbyt samotny, kiedy ja gdzieś się na chwilę zapodzieję, zaprosiłam także jeszcze jedną koleżankę z klasy, która jest naszą dobrą, wspólną zajomą.
Nocka jak to nasza typowa nocka. Dużo śmiechu, alkocholu, gier, rozmów, no i oczywiście kilka bajek. Po dłuższej grze czułam już, że alkohol 'działa'. Nie byłam nawalona, pijana. Po prostu czułam się 'fajnie'. E siadał obok mnie, wygłupiał się ze mną. Aż w końcu kiedy schodziłam z górnego piętra domu położyłam się obok niego. Uśmiechał się w moim kierunku, co tylko upewniło mnie w tym, że miejsce pomiędzy nim a Zwierzynką ( wpólna znajoma ) jest zarezerwowane specjalnie dla mnie. Objął mnie tak jak robił to wcześniej, podczas oglądania bajki. Ale tym razem byłam odwrócona do niego przodem. Zaczął delikanie jeździć palcami po moich plecach. Ja natomiast delikatnie dotykałam jego ucha, karku. Kiedy przesówał palcami po mojej szyi, uniosłam ją delikatnie wyżej - chyba mu sie to spodobało, ponieważ postanowił zostać przy tej części ciała do czasu, aż nasze usta prawie znalazły się na tym samym poziomie. Leżeliśmy w ciemności - większość poszła na górę oglądać horror, a znami została jedynie Zwierzynka. Po dłuższym czasie co jakiś czas stykaliśmy się dolnymi, albo górnymi wargami. Żadne z nas nie miało odwagi połączyć tych dwóch. Dopiero po dłuższym czasie nasze usta całkowicie się dotknęły - nie sposób powiedzieć, kto zaczął. Zrobiliśmy to dosłownie razem.
Tak rozpoczęła się kaskada namiętnych pocałunków. Nie mogliśmy przestać. Byliśmy sobą nienasyceni, każde chciało coraz bardziej kosztować usta drugiego. Przez kilka godzin bez opamiętania się całowaliśmy. Było cudownie.

View more

Cieszę się, że ostatnio poczułam się jak szczeniak. Bez zgrywania dorosłych. Siedziałam w ramionach E. na małej domówce u kolegi. Byliśmy już po alkoholu, nasza wspólna wódka skończyła się już jakiś czas temu. Dzień wcześniej powiedziałam tacie, że wrócę po 21. Kiedy wybiła godzina powrotu, ja nadal tkwiłam w małym pokoiku. Wyznałam, że jestem głoda i nie pamiętam, kto zaproponował wyjście do Mc - czy Misia, czy E., ale któreś z nich z pewnością. Nie trzebabyło powtarzać. Podjęliśmy decyzję. Pożegnaliśmy się z domownikami i moim przyjacielem, który jako jedyny, wraz z nami wytrzymał do końca. Wyszliśmy na chodnik, gdzie Misia oświadczyła, że jednak nie wybierze się z nami. Odprowadziła nas na przystanek i wróciła do domu swojej przyjaciółki. Siedziałam na ławce i droczyłam się z E. Nie miałam już pieniędzy, więc on uparł się, że stawia. Czułam się jak dzieciak. Alkohol powoli ze mnie schodził, jednak nadal trzymał. Byłam taka beztroska, jak mała dziewczynka. Będąc na miejscu zamówił dla mnie dużą porcję frytek i lody z polewą czekoladową. Zajęłam miejsce i cierpliwie na niego czekałam uradowana chwilą. Kiedy przyszedł rozmawialiśmy niczym najlepsi przyjaciele, którzy znają się od lat. A był to jedynie miesiąc pisania i raptem 2 dłuższych spotkań. Ciszę podczas jedzenia przerwał dźwięk aparatu z messengera. Nieudolnie zrobił mi zdjęcie, które komuś wysłał, a ja zareagowałam jedynie śmiechem. Nie przejmowałam się tym. Bo niby czemu? Też zazwyczaj informuję swoje przyjaciółki na bieząco. Gdy wyszliśmy na przystanek jego rodzice byli już w drodze. Na dworze panował chłód, a ja niosłam w ręku niedojedzone lody. Alkohol krążył nadal w moich żyłach, jednak czułam zimno. Ręce trzęsły mi się nie miłosiernie i nie mogłam zupełnie trafić łyżeczką do buzi. E cicho się roześmiał i zaproponował, że sam mnie nakarmi. Odwzajemniłam uśmiech i sama starałam się dokończyć jeść. W końcu przyjechał samochód, którym odwieźli mnie pod sam dom. Tego dnia czułam się niesamowicie.

View more

Twoje pytanie znalazło się w mojej skrzynce w niebywałym momencie. Jakiś czas temu wpadłam na pomysł zrobienia tablicy ze wspomnieniami. Będę drukować zdjęcia rzeczy, miejsc, czynności, które jakoś na mnie wpłynęły, były niesamowite, albo zdjęcia czegoś co mi się z tymi odczuciami kojarzy. Zamysł jest taki, że mogę przyczepić wszystko co chcę, tworzyć wartwy - teraz to już nawet konieczne - i nie mogę niczego zdjąć, choćby patrzenie na to sprawiało mi ogromny ból. Kilka dni temu wydrukowałam kolejną porcję fotografii, ale nie miałam odwagi ich przyczepić.. A dlaczego? Ponieważ było tam pełno zdjęć z Najukochańszym. Wyglądam na nich, na szczęśliwą, a w rzeczywistości było inaczej. Dzisiaj postanowiłam jednak nie dać za wygraną. Przyczepiłam wszystkie kowe zdjęcia. Jednak pozostawiłam niezakryte to, które znajduje się w samym centrum, gdzie ja i Najukochańszy leżymy na plaży, a on daje mi całusa... Ból chyba jest uczuciem, które odczuwamy, przeżywamy najbardziej i dlatego najczęściej do niego powracamy, wspominamy chwile, w których występował i zastanawiamy się dlaczego? Co mogliśmy zrobić, żeby było inaczej? Lepiej...

View more

Kiedy kłamiemy te tysiąc razy, mówimy o czymś, co nie jest prawdziwe ( w szczególności na własny temat, aby inni nas dowaryościowali ), w końcu staje się czymś rzeczywistym. Miałam tak kiedyś z kompleksami na temat własnego wyglądu. Jedynie żartowałam, że 'jest mnie za dużo' - ale nigdy do otyłych, czy grubszych nie należałam. Moje BMI od zawsze jest na dolnej linii normy, albo pod nią - i po czasie spostrzegłam, że te żarty stały się prawdziwą udręką, już nie udawaną.
Ludzie kłamią, dla własnych korzyści, wyższego dobra innych, aby sprawić przykrość, rozwiązać problemy, wyjść z tarapatów, żeby się dowartościować. Z regóły nie lubię kłamstwa, dlatego nie stosuję go do żadnego z powyższych - a przynajmniej staram się. Człowiek który kłamie moim zdaniem jest słaby. Są 'lepsze' formy oszustwa, przykładowo niedomówienie. Gdzie nie kłamieny, a jedynie manipulujemy słowem - mój ulubiony sposób. Obejść coś tak, aby nie skłamać.
W dziecinstwie lubiłam kłamać. Robiłam to praktycznie cały czas. Uwielbiałam 'To nie ja' - chociaż zawsze było zupełnie odwrotnie

View more

Nie jestem specjalistą w tych sprawach, ale jeśli masturbujesz się kilka razy dziennie, to podchodzi to pod uzależnienie. W ten sposób dajesz upust swoim emocjom. Wiem, że to trudne, ale powinieneś znaleźć jakąś czynność, która Ci to zastąpi, w której będziesz mógł się realizować, rozładować całą energię. Jednak masturbacja jest o wiele prostsza, łatwiejsza, dla niektórych przyjemniejsza - z racji uciech cielesnych, a nie przykładowo umysłowych, czy psychicznych - co niewątpliwie bardziej kusi. Może spróbuj ćwiczeń? Sportu? Albo przykładowo rysowania, czy jakiś czynności manualnych. Lub medytacja? Niektórym może pomóc, aczkolwiek raczej jest mało chętnych na tę opcję. Z resztą przecież nie jesteśmy zwierzętami, możemy panować nad swoim popędem seksualnym. Wystarczy tylko chcieć i mieć silną wolę - wiem, że jest łatwiej to powiedzieć, niż zrobić, ale taka jest prawda.
Wierzę, że dasz sobie jakoś radę.

View more

https://www.youtube.com/watch?v=OtBHfxU2wmc

---

Jakiś czas temu zdałam sobie sprawę, że każdy chłopak, który kiedyś był bliski mojemu sercu, szalał, biegał za mną, a którego ja zwodziłam, przyciągałam, kusiłam, właśnie układa sobie życie. Podczas, gdy ja stoję w miejscu i nadal jestem niedojrzałą gówniarą, która nie potrafi stworzyć niczego stałego, miota się między ludźmi coraz to nowszymi, innymi. Teraz nikt nie potrafi zagościć już w moim życiu na dłużej. Jestem zazdrosna o nich wszystkich, że to już nie ja jestem tą najważniejszą, że po latach się wyleczyli ze mnie.. może nie wszyscy, bo w sumie nie wiem co dzieje się u Najukochańszego. Nie wyobrażam sobie go z inną. Byłby to niewyobrażalny cios, mimo, że życzę mu jak najlepiej. Jednak to ja jestem jego ukochaną, a on moim ukochanym. Jesteśmy sobie pisani od początku istnienia świata. Aczkolwiek nie pałam do niego już nieskończonym uczuciem. Ale wiem, że to ten jedyny. Nie podejmę 3 próby powrotu, bo byłoby to bez sensu, skończyło się tak jak ostatnio. Po zobaczeniu zdjęcia Kewina - bardzo mi przypomina(ł) dzieciaka z jednego, z najpopularniejszych filmów na świecie - wraz z jego dziewczyną (tak sądzę) zrobiło mi się przykro, żal.. Kiedy ja zaniedbałam naszą znajomość? Dużo razy wracaliśmy do siebie i dużo razy tęskniliśmy, tyle spotkań, które nie doszły do skutku. A to wszystko przez moją niecierpliwość i osobowość, która popycha mnie w coraz to nowsze ramiona. Boję się, że teraz S będzie kolejnym, który wplącze się w moją sieć, z której niełatwo się uwolnić. Co prawda nie pozwoliłam mu się pocałować na ostatniej imprezie, wręcz wyrwałam się, ale mam wrażenie, że będzie następnym.. W większości kończą tak chłopcy, którym się podobam. Lubię ich zabiegania, to, że zwracają na mnie uwagę, poświęcają mi czas, są na każde skinienie. Ale przecież nie jest to zdrowe. Tyle razy z tym zrywałam. Jak zwykle musiał się pojawić ktoś, kto rozpalał we mnie żar i rozpoczynał gierkę od nowa. Doszłam do wniosku, że na powrót muszę stworzyć wokół swojego serca szczelną barierę jak kilka miesięcy temu. Ba! To było około rok temu.. Wtedy byłam niezniszczalna, miałam większe poczucie wartości, bez żadnego dowartościowywania. Muszę znowu do tego wrócić. Narodzić się po raz kolejny

View more

Odkryłam ją dzięki odkryciu innej dziewczyny - a raczej kobiety. Rok temu, w ostatni dzień wakacji poznałam bardzo przystojnego faceta. Zaczepił mnie w centrum handlowym, kiedy był w pracy i poprosił o numer. Oczywiście go podałam, na sam jego widok miałam ochotę wyznać wszystkie tajemnice. Nie codziennie ktoś taki mnie zaczepia. Później pisaliśmy, spotykaliśmy się, aż w końcu staliśmy się parą. Byliśmy niczym najlepsi przyjaciele. Codziennie po szkole chodziłam do niego do domu - był o 7 lat starszy, więc mieszkał jedynie ze współlokatorem ( swoją drogą bardzo przyjaznym i wesołym ). Rozmawialiśmy dosłownie o wszystkim. Posiadałam nawet klucze od jego mieszkania. Był to chyba najszczęśliwszy czas w moim życiu. Po wielkiej katastrofie, którą była zdrada Najukochańszego, w nim odnalazłam bratnią duszę. Co najśmieszniejsze byli swoimi imiennikami. Nie potrafię opisać jak wielkim uczuciem go darzyłam. Byliśmy sobie bardzo bliscy. Często wstawałam kilka godzin wcześniej, by móc do niego pojechać z samego rana i przez te 2 godziny przed lekcjami trochę z nim pospać. Jednak pewnego dnia niespodziewanie zniknął. Nie odbierał ode mnie telefonu, przez cały dzień nie odpisywał. Aż w końcu zadzwonił następnego dnia i powiadomił mnie, że wszystko jest okej, musiał pilnie wyjechać do Szczecina coś załatwić. Mówił, że następnego dnia już będzie w domu i prosił, żebym jak zwykle do niego wpadła. Odebrałam tą wiadomość z uśmiechem. Ale byłam po prostu głupia i ślepo zapatrzona w jego osobę. Po powrocie ze szkoły postanowiłam się trochę przespać. Kiedy wstałam wieczorem zobaczyłam, że napisał do mnie wiadomość. Ucieszona niczym dziecko ją odczytałam. Coś nie grało. Miałam wrażenie, że robi sobie ze mnie żarty. Widniała tam wiadomość "Co łączy Cię z moim chłopakiem?" Nie wiedziałam co mam odpisać. W kocu okazało się, że miał w Szczecinie swoją "prawdziwą" dziewczynę, z którą uprawiał sobie seks. Ja byłam jedynie jego wariantem w miejscu zamieszkania. Znowu cały świat zawirował i spadł na moją głowę z niewyobrażalną siłą. Dlaczego kolejna osoba, której oddałam całe swoje serce, poświęciłam wszystko co mogłam, potraktowała mnie tak przedmiotowo? Nie byłam i nie jestem w stanie tego zrozumieć. Rozpętało się prawdziwe piekło. Jego wydzwanianie do mnie z wytłumaczeniami, że jedynie sobie za dużo pomyślałam ( Bo przecież nikt normalny nie weźmie do siebie słów ważnej osoby, gdy ta wypowiada "Kocham Cię". ), z pogróżkami. Poznałam jeszcze kilka dziewczyn, z którymi postąpił podobnie. Jednak ja jako jedyna byłam jego dziewczyną i jednogłośnie reszta stwierdziła, że ja zdecydowanie miałam z nim najlepszą relację. Po całej akcji widziałam go raz. Kiedy szedł ulicą mojego miasta i panicznie rozglądał się na boki. "I dobrze"- pomyślałam. Doprowadziłam do tego, że bał się wychodzić z domu. Cała sytuacja skończyła się jego wyprowadzką. Dokąd? Tego sama nie wiem. W sumie może to i dobrze.
Pozostała po nim jedynie gorycz i 3 piosenki, które bardzo skutecznie ją wywołują.

View more