Tina

„Patrz, zasłaniam oczy, w dłonie chowam twarz. Mam na szyi pętlę, pod palcami strach. Mów, no dalej wieszaj na mnie pusty płacz. Dobij mnie ostatnim tchnieniem jak niemy wrzask. Nie przyglądasz się. Obok mego ciała ptaki wiją gniazda. Płacze na mnie deszcz. Leżę tu jak Laura, nawet nie myślałam. Wiem, kiedy mnie uniesie wrócę tu i będę jedną z nieśmiertelnych szans. Płynę z rzeką martwych miast. Może dziś ostatni niosę dzień, na progu czeka zmierzch. Może stanę się nostalgią zapłakanych miejsc. Może dziś ostatni wspólny lęk, ostatni smutny wiersz. Może będę cichym widmem, szafką zniknięć. A może skończy się. Opuszczasz mnie, pod ziemię sypiesz piach. Wiesz, że boję się ciemności. Wiesz, że tak. Znam na pamięć już to miejsce z zeszłych lat. Nie wiem czy kolejny zniosę raz. Nie wiem jak. Może dziś ostatni niosę dzień, na progu czeka zmierzch. Może stanę się uczuciem zapłakanych serc. Może dziś ostatni wspólny sen, ostatnia zima i śnieg. Może będę cichym widmem, krótkim filmem, który skończy się. Znów żegnam cię po raz tysięczny, twój jedyny wierny towarzysz. Wracasz wciąż z chęci zemsty i znowu się wewnątrz poparzysz. Zwęglone serce mordercy, co ginie od własnych pułapek. Każdy raz z tobą jest pierwszy, chodź, zrobię ci talerz kanapek. Kiedy tu wracasz to płaczesz, a kiedy umierasz, to chyba się śmiejesz. Odlecisz oknem pod dachem. Nie jesteś ptakiem, wracasz parterem. Żyjemy patrząc na jutro, mocno i krótko. Nie mamy szansy na wczoraj. Rzucamy się znów na łóżko, seks gasi ogień awantur jak woda. Może dziś ostatni niosę dzień. Może stanę się nostalgią. Może dziś ostatni wspólny sen. Może stanę się uczuciem.”

View more

`Mam tę przypadłość, że chociaż staję się starsza, nigdy nie staję się mądrzejsza. Północe stają się moimi popołudniami, kiedy moja depresja pracuje na nocnej zmianie. Wszyscy ludzie, z którymi zerwałam kontakt, stoją w moim pokoju. Nie powinnam być pozostawiana sama sobie, bo wiąże się to z ceną i wadami. Kończę w kryzysie, opowieść stara jak świat. Budzę się z krzykiem ze snu. Pewnego dnia będę patrzeć jak odchodzisz, bo znudziły ci się moje intrygi po raz ostatni. Czasami czuję, że każdy jest seksowny, a ja jestem potworem na wzgórzu. Zbyt dużym, by się z nim spotykać, powoli zmierzającym w stronę twojego miasta. Mającym przebite serce, ale nigdy nie zabitym. Czy słyszałeś mój ukryty narcyzm, który maskuję jako altruizm jak jakiś polityk, opowieść stara jak świat. Budzę się z krzykiem ze snu. Pewnego dnia będę patrzeć jak odchodzisz, a życie straci cały swój sens po raz ostatni. Mam taki sen, w którym moja synowa zabija mnie dla pieniędzy. Myśli, że zapisałam coś w testamencie. Rodzina zbiera się i czyta, a ktoś krzyczy "Ona teraz śmieje się z nas z piekła!". To ja, cześć, jestem problemem, to ja. Na popołudniowej herbatce wszyscy się zgadzają, wszyscy się zgadzają.. Będę patrzyła prosto w słońce, ale nigdy w lustro. To musi być wyczerpujące, zawsze kibicować antybohaterowi.’

View more

Położyłam się w końcu spać. Od lat nie modlę się do Boga i o moją duszę. Chciałabym odejść, zanim się obudzę. Wszystkie katastrofy życia zapisuję w śmiertelnych notatkach. Mój umysł to broń wymierzona we mnie. Najbliżsi mówią gdzieś bzdury i odpowiadam z uśmiechem, że mi się to podoba. Uświadomiłam sobie, że posmakowałam krwi z własnej, otwartej rany. Wyszarpali mi wszystko, co tylko miałam. Wierzyłam w słowa, wiedząc, że są kłamstwem. Nie ufałam ci, ale się załamałam, a potem poskładałam od nowa. Spojrzałam w niewyraźną szybę i następnie ją rozbiłam. Mam do dziś bliznę, lecz te kawałki także pozbierałam i zamieniłam je w sztylety. Trzymałam w ręku nożyczki, bo ktoś powiedział mi, że jest mnie za dużo. Odcięłam ich, choć już trzymałam fragment skóry między palcami. Po co mówisz mi „kochanie” i po co mówisz o uśmiechu. Czy ja miałam dla kogo i po co się uśmiechać? To ten moment, kiedy mówię, że nie jestem ci niczego winna. Przyśnię ci się jako zły sen, przyśnię ci się jako dobry koszmar. Teraz się już uśmiechnę, pokażę zęby do zdjęć. Zagryzę, bo nie pozwolę ci mówić, jak ty mi kiedyś oddychać. Byłam grzeczna, lecz przestałam słaniać się przed wami. I nigdy nie pozwolę by pytano mnie co teraz robię we własnym łóżku. A takich jak ty, trzymam pod kluczem w osobnych klatkach. Podobno bycie uprzejmym to słabość, która zawsze była moją siłą. Byłam miła i zapewne dręczyłam też ludzi. Ale teraz jestem zmęczona i wściekła. I myślę, że ktoś powinien właśnie być. Ktoś taki jak ja to prawdziwy koszmar. I ta świadomość, że nim jestem to dużo lepsze niż umieranie nie wiedząc o tym. Nie módl się więc za mnie, bo będąc prawdziwym koszmarem jestem zadowolona.

View more

"Na moim boisku szkolnym i bez pieniędzy gapiłem się wtedy wolny na księżyc. Gdyby tamten ja mógł temu wysłać faks. Mógł temu wysłać faks albo list jak Flexxip, dać mu parę lekcji. Lekcji ze zdziwienia, bo ten skur.wiel teraz nie zna nic prócz presji. Leki ND.RI, ciągi zmian percepcji. Pocałunki śmierci, nie odróżniam życia już od gry PlayStation. To zaczyna męczyć, gdy zamykam oczy. Widzę Meksyk, potem moją twarz jak krwawi. Blok z Aleksy, walizki pieniędzy, stary magnetowid, kobiety i zdrady. Uśmiechniętych kumpli, kiedy wybiegamy na boisko w sześciu. Nagle całość znika, a te iskry dzisiaj będzie ciężko wskrzesić jak ognisko w deszczu.
Gdyby tamten ja mógł temu wysłać faks. Mógł temu wysłać faks, zapytać, jak z pustym portfelem ma kupić łańcuszek ze srebra. Jak to jest się budzić przy ciele jednej z tych modelek, której widać żebra. Powiedzieć jak czas mu odfruwa, przypomnieć, że choć częściej lata to kiedyś żebrał na FlixBusa, a nie szukał ha.ju w każdym kraju świata. Pokazać tę drogę przez ciernie, ulice, gdzie wszystko jest szare. To bagno, przez które przeszedłem, żeby wziąć do ręki ten je.bany diament. Na koniec podkreślić, że to dobra pora by skończyć to z szumem, bo był tylko jeden kierunek i mogę czuć dumę, bo żyłem jak umiem.
A gdyby ten ja mógł tamtemu wysłać faks, opowiedziałbym o wszystkim, czego dziś mi brak. Nie wszystkie perspektywy, które widzisz, musisz brać. I gdybym mógł to bym zaczął tak: wytłumaczył mu, że czasem nawet nieświadomie, robił krzywdę i że krzywda miewa różną formę. Że ludzie koło mnie mogą być interesowni jak skur.wysyn, który okradł mnie przy elektrowni. Wytłumaczyłbym, że kompleks się nie bierze znikąd i że ciężko się go pozbyć słysząc tylko chichot. I że miłość to jest chemia, którą kończysz blizną między ludźmi, nie tylko kobietą, mężczyzną. Że Ci ludzie w małym mieście, którzy chcą bym upadł to jest tylko płytka zawiść i to łatwa sztuka się z nią godzić, nic nie robić, tak jest łatwiej. Zrzucić ją na ojca, matkę albo trudny start. Nie chcę tego gó.wna za nic, gdy wychowam dziecko. Będę starał się odgrodzić grubą kreską. Pewnie czasem ta wrażliwość to moje kalectwo, następstwo między ma.nią a dep.resją. Weź mi nie projektuj życia. Co pogadasz, to pogadasz.”

View more

"Kiedy już zmęczyło cię łączenie ze studiami pracy, zaczynasz oglądać się za starszymi panami. Czasy, gdy wierzyłaś w miłość, która będzie jak ta z baśni odeszły. Już tak nie śmieszą, te z gold diggerami pranki. Gdy widziałeś wszystkie memy i żaden z nich cię nie bawi, ale całą noc oglądasz je, a rano masz do pracy. Kiedy dochodzisz do wniosku "moja była jest tą jedną". Kiedy przelotna miłość rano staje się na serio.

---

Kiedy wymagania bledną jak z wiekiem Michael Jackson. Chcesz mieć kogoś obok, ale kogo - wszystko jedno. Smak białego Fresco, kace gorsze niż piekło. Tęsknisz do młodości, wtedy rano było lekko.

---

Życie to nie zupa, żeby później było drugie. Życie to nie Facebook, że jak chcesz odpocząć to usuniesz. Jesteś duży, rozumiesz już wszystko, ale siebie nie pojmujesz.

---

Zamiast wódy - benzo, często wóda i benzo. Przestałeś obierać z czekolady ptasie mleczko. Kiedy rodzice są daleko, gdy przestaję wierzyć w niebo. Będę tęsknił do młodości, chociaż teraz jest już ciężko.”

View more

'Jeździłaś na rowerze przy dźwiękach „It’s No Big Deal” i próbujesz podnieść się z ziemi na tych starych, dwóch kołach. Nic w sposobie w jaki byłaś traktowana nie wydawało się do tej pory szczególnie niepokojące. Więc wiążesz włosy i uśmiechasz się, jakby „to nie było nic wielkiego”.
Mówisz o bólu, jakby było wszystko w porządku, ale wiem, że czujesz się jakbyś miała w środku martwy kawałek siebie. Pokazałaś mi moc, która jest wystarczająco silna by sprowadzać słońce w najciemniejsze dni. To nie moja sprawa, ale to jest w mojej głowie.
Jesteś w samą porę, zrób swoją herbatę i swojego tosta. Oprawiłaś wszystkie swoje plakaty i pofarbowałaś swoje ubrania. Nie musisz iść, nie musisz iść do domu. Jest długa droga do przejścia. Nie wierzę, że czas zmieni twoje zdanie. Innymi słowy, wiem, że nie będą cię już krzywdzić o ile pozwolisz im odejść.

---

Możesz odpuścić. Możesz urządzić imprezę pełną wszystkich, których znasz i nie zapraszać swojej rodziny, bo nigdy nie okazywali ci miłości. Nie musisz przepraszać, że odchodzisz i dorastasz.
Możesz zobaczyć świat podążając za porami roku. Gdziekolwiek pójdziesz nie potrzebujesz powodu, bo nigdy nie okazywali ci miłości. Nie musisz przepraszać, że robisz to po swojemu.
Możesz odpuścić. Możesz urządzić imprezę pełną wszystkich, których znasz. Możesz założyć rodzinę, która zawsze pokaże ci miłość. Nie musisz przepraszać, że robisz to po swojemu.’

View more

Rozdarta. Pierwsze słowo, jakie mi przychodzi teraz na myśl. Szklanka do połowy pełna winem czy do połowy pusta bez mojej winy? Coś boli. Fizycznie i psychicznie. Martwy punkt na drodze. Krzyczę. Z bezsilności. Ale jakbym krzyczała w próżni. Czekam. I już nie czekam. Powiadomienia w telefonie lub ich brak. Wszystko mi jedno. Piosenki. Te stare i nowe. Koją łagodnie dzień i zbyt ciche wieczory. Palę w oknie, jak w kawałku Mroza. Poranki są zbyt trudne. W snach umie.ram na dnie własnego serca. Alternatywny wszechświat. Lub rzeczywistość, której nie widzę, bo nikt mi o niej nie powiedział. Topię się. W samotności, która wykreowała się w moim umyśle. Zapamiętałam już odchodzenie na pamięć. Wiosno, daj mi nadzieję, że będzie lżej. Ciepłe dni, zabierzcie ze mnie ten ciężar. Bo zasnęłam chyba w Piekle i jest mi do kości zimno.

View more

"Hej. Oczy. Wróć. Na mnie. Gdzie znowu uciekasz? Możesz, oczywiście, że możesz, ale nie będzie mnie tu jak wrócisz. Może tak wolisz? Nie mam zamiaru namawiać. Może i lepiej? Nie będziesz musiał zupełnie nic zmieniać. Tylko Ty i Twoje biegi przełajowe. Jeszcze się nie zmęczyłeś? No tak, możesz. Oczywiście, że tak. Możesz się ukrywać przed wszystkimi, ale przede mną nie będziesz. Ja się nie bawię w chowanego. Nie będę szukać Cię po szafach. Nie będę zaglądać pod łóżko i prosić, byś wyszedł. Nie będę wysyłać listów z nadzieją na odpowiedź. Nie będę wystawać pod Twoimi drzwiami i nagrywać się na pocztę głosową. Nie będę stać i czekać, aż łaskawie mnie wpuścisz. Kur.wa. Oczy. Powiedziałam. Na mnie. Raz. Wiem, ile jest w Tobie dobra i będę je widzieć, niezależnie od tego, ile masek na siebie nie założysz… Dobra, dość. Nie chcę słuchać tych smętnych kawałków pełnych fałszu. Nie znam typa, nie wiem kto to. Nie, nie znam. Znam innego. Może kojarzysz? Jeśli go spotkasz, to powiedz mu, że czekam w sypialni. Powiedz mu, że chcę się z nim kochać jak chora. Wybacz, nie. Z Tobą nie. Chcę się kochać tylko z nim. Chcę się kochać tylko z nim, bo ja się kocham tylko z prawdą, chłopaku. Ja się oddaję tylko szczerym intencjom i zamiarom. Ja się rozbieram do naga tylko dla tych, którzy rozbierają się dla mnie i on to wtedy zrobił. On to wtedy zrobił i, wierz mi, wyglądał pięknie. Poważnie, kur.wa, najpiękniej. On to wtedy dla mnie zrobił, wiesz, i było mu dobrze, naprawdę było mu tak dobrze.”

View more