#moda

180: Czerwiec 1428. Zawisza (Robert Jarociński), Pietrek (Mateusz Tomaszewski) i Sambor (Kacper Młynarkiewicz) walczą z Turkami pod Golubacem. Zygmunt Luksemburski (Wojan Trocki) salwuje się ucieczką. Zawisza staje w obronie Pietrka i ginie. Zofia (Maria Pawłowska) dowiaduje się, że Jagiełło (Sebastian Skoczeń) kazał poprawić warunki, w jakich Hincza (Kamil Szklany) przebywa w chęcińskich lochach. Razem z Jadwigą (Maja Szopa) organizują odczyt "Pieśni o Rolandzie". Poemat przełożył i przeczyta Adam Świnka (Bartosz Jędraś). Niemira (Renia Gosławska) i Sobiesław (Marek Siudym) są już po ślubie. W noc poślubną, panna młoda usypia ziółkami swojego męża.
181: Lato 1428. Do Jagiełły (Sebastian Skoczeń) przybywa poseł węgierski z wiadomością, że wojska Zygmunta poniosły klęskę, a Zawisza zaginął. Król wzywa Grzymka (Krzysztof Brzazgoń), który razem z Mszczujem (Dawid Czupryński) mają odnaleźć Zawiszę, polskich jeńców i ich wykupić z tureckiej niewoli. Pietrek (Mateusz Tomaszewski) i Sambor (Kacper Młynarkiewicz) dowiadują się, że niedługo mają być zabici. Jeśli nikt ich nie wykupi... Niemira (Renia Gosławska) szuka sposobu na Sobiesława (Marek Siudym) - swego jurnego małżonka. Zioła Grety nie pomogły, więc zwraca się o pomoc do Medyka Hiszpana (Łukasz Matecki). Ten zaleca długie spacery. Jan z Czyżowa (Bartosz Obuchowicz), aby nie ulec zauroczeniu Olgą (Klara Williams), prosi króla o zgodę na wyjazd na wojnę.
182: Gry wojenne. Lato 1428. Wojska Witolda (Michał Chorosiński) grzęzną w bagnie pod Nowogrodem. Jan z Czyżowa (Bartosz Obuchowicz) buduje drewniane pomosty, dzięki którym wojska wychodzą z opresji. Ale Moniwid (Mateusz Jordan - Młodzianowski) jest ciężko ranny. Umierając, ostrzega Witolda, że korona może mu przynieść nieszczęście. Z Rzymu wraca Wojciech Jastrzębiec (Arkadiusz Janiczek) i przywozi wiadomość od papieża - nie ma zgody na koronę dla Witolda. Jadwiga (Maja Szopa), która czuje się coraz gorzej, mdleje w ramionach Adama Świnki (Bartosz Jędraś). Niemira (Renia Gosławska) i Lech (Mariusz Jakus) zostają nakryci "na gorącym uczynku" przez Sobiesława (Marek Siudym). Przerażona kobieta zamyka męża w schowku. Planują z Lechem ucieczkę. Ale najpierw chcą znaleźć pieniądze i kosztowności.

View more

Dobrze młoda, dobrze, to mi się podoba, wyjdziesz na ludzi! Chętnie ją zaproszę na przyspieszony kurs strzelania, dzięki któremu nie będzie musiała się obawiać gwałtu, pobicia czy molestowania! Gdyby na asku nie było cenzury to bym wam przedstawił mojego dobrego znajomego który ma na imię Walther P-99 kal.9x19 mm Parabellum, który jest kolegą powtarzalnym! Mojego kolegę bezpiecznie można nosić z nabojem w komorze co Młoda zapewnia natychmiastowe oddanie strzału w kierunku genitaliów potencjalengo gwałciciela! Pojemność magazynka wynosi okrągłe 15 naboi, więc śmiało będziesz mogła wysłać na kawę do Allaha, 15 sztuk nieproszonych gości! Na dodatek możesz wyposażyć się w dodatkowy magazynek, by po opróżnieniu pierwszego nie poprzestawać na obronie swojej ojczyzny, z którą nie zawsze było mi i jest, jako Polakowi po drodze! Gdybym miał córkę byłaby przeszkolona niczym ,,Secret Service"!

View more

♤ Remy spędził w Gildii Złodziei osiem lat, choć tak naprawdę członkowie złodziejskiej organizacji byli obecni w jego życiu niemalże od samego początku, począwszy od wykradzenia go, gdy z powodu nietypowego koloru oczu został pozostawiony w szpitalu jako niemowlę. Wychowywał się na ulicy, najpierw u znanego w nowoorleańskim półświatku przestępczym, wpływowego mężczyzny nazywanego Antiquary, później u Fagana, będącego opiekunem gangu kieszonkowców, aż w końcu, w wieku dziesięciu lat trafił do Gildii po tym, jak prawie niezauważenie ukradł kieszonkowy zegarek przywódcy Złodziei, Jean-Lucowi. Ten zajął się wychowaniem, edukacją oraz szkoleniem chłopca, oficjalnie adoptując go i dając mu nazwisko.
Remy po raz pierwszy mógł poczuć, że komuś na nim zależy, że ma swoje miejsce. Złodziejskim talentem wykazywał się od najmłodszych lat, był bystry i szybko przyswajał nowe umiejętności oraz wiedzę. Wrodzone zdolności wraz z później aktywowanymi mocami mutanta sprawiły, że stał się mistrzem w swoim fachu.
Pierwsze zlecenia wykonywał już jako piętnastolatek. Było to choćby wspominane dopiero co towarzyszenie młodszemu kuzynowi podczas misji inicjacyjnej, czy wykradzenie dokumentów programu Weapon X, kiedy to po raz pierwszy miał styczność z Loganem, uciekającym z ośrodka po wszczepieniu mu adamantium. W wieku lat siedemnastu zaś został wysłany, by zdobyć cenny klejnot zwany L'Étoiledu Tricherie, przy czym, korzystając ze swoich umiejętności, uwiódł młodą złodziejkę, która ukradła klejnot pierwsza, i po wspólnie spędzonej nocy, zniknął z odebranym jej łupem.
Takich historii jest więcej, Gambit ma całkiem długą listę zarówno przygód, jak i skradzionych dóbr.
⠀

View more

Yo es que me he quedado calvo por el estrés que me supone ver como Xion se crea mil cuentas al día como la de las letras élficas o en árabe que están tan de moda entre los giliprogres y las femilesbianas con pelo en los sobacos pintados de colorines, Amongatar que es el Jeskier 4.0, Claire que se ha unido a la secta de la pandilla del trans Xion, Viconia, Inari porque ni disimular con las mismas fotos de anime de siempre sabe porque solo a ella le gusta el anime claro, Shiina que es igual pero ya la borramos de la faz de la Tierra con el super baneo de Mona, Lyrei que claramente es Xion pero se nos resiste su cuenta porque ahi finge ser muy de alma pura.

---

Y luego está Iveta que tiene a su perro lame conejos Ferras el que huele a meado y cagado mezclado con tequila, que si me lo encuentro le reviento, que de tanto amasar masa de pizza me he quedado mamadísimo.

View more

♤ W życiu Rema było niestety trochę tych złych wyborów, mających równie złe konsekwencje, nie tylko dla niego samego. Słowo 'wtopa' użyte w pytaniu jednak sugeruje nieco lżejszy i mniej tragiczny w skutkach rodzaj przewinienia, stąd przytoczę kilka przykładów tego typu, połączonych wspólnym, jakże typowym dla Cajuna tematem.

---

● Pracując dla Serval Industries przespał się z żoną ówczesnego szefa, nie będąc tego świadomym. Prawdę poznał dopiero na drugi dzień. Gniew szafa także.
● Zdarzyło mu się uwieść młodą dziewczynę, która okazała się być nowicjuszką tuż przed złożeniem ostatnich ślubów zakonnych. Katrina, bo tak miała na imię, przechodziła kryzys wiary, Rem zaś niekoniecznie się jej wówczas przysłużył.
● Będąc na misji w rodzinnym Nowym Orleanie, dał się uwieść klientce zlecającej mu kradzież magicznego artefaktu. Całe zajście nagrały kamery, a powstały film został zgrany na płytę, ta zaś wysłana do Rogue, z którą Gambit wtedy był.
⠀

View more

"Niewidzialne życie Addie LaRue"
Francja, początki XVIII wieku. Młoda kobieta chcąc uniknąć niechcianego małżeństwa i uwiązania do swojej miejscowości oraz typowych zajęć jakie przewidują dla niej w tym czasie powszechnie przyjęte normy, znajduje sposób, by uciec tuż przed ślubem, aby ostatni raz spróbować wymodlić sobie inne życie. Składa ofiarę, ostatnią cenną rzecz jaką posiada i w końcu zostaje wysłuchana. Ale wywołuje to bóstwo, którego lepiej unikać... Cień spełnia jej życzenie, ale na własnych zasadach. Daje jej upragnioną wolność, ale Addie zostanie zapomniana przez wszystkich, których zna oraz dopiero pozna. Stanie się przez to niemal niewidzialna, bliżej jej będzie do ducha niż człowieka... Jednak ostateczną zapłatą okaże się jej dusza, o ktorą w rocznice paktu będzie się upominał władca ciemności. Na korzyść dziewczyny działa to, że nie zostanie jej odebrana, dopóki sama, zrezygnowana jej dobrowolnie nie odda. Jednak jak długo można wieść życie i cieszyć się nim, skoro nie ma nikogo z kim można by było dzielić się swoimi doświadczeniami oraz po prostu sobą?
Całkiem niezłe to było. Lubię książki z wątkiem nieśmiertelności i tego jak można ją wykorzystać oraz jakie konsekwencje za sobą niesie.

View more

Hi.

---

Vaya, varias preguntas por el precio de 1.

---

El tema que propones es bastante complejo tiene muchas bifurcaciones y sería muy difícil dar con una respuesta adecuada. No me extenderé mucho.

---

La respuesta que engloba todo eso o lo resume, es la moda definitivamente. Las personas hacen lo que sea por seguir modas y no quedar rezagado de la sociedad o no sean señalados. Prefieren seguir el rebaño y muchas veces perder su propio criterio.

---

Si le agregas el postureo desmedido, también es otra receta que la complementa. Con esa cosa de que existe una competencia irreal y abstracta. Por ver quien tiene más, quién tiene mejor cuerpo, mejor pareja, mejor móvil, trabajo etc.

---

Y podría seguir, porque existen variables que inciden bastante, para que esas cosas sigan ocurriendo y como dicen, habrán cosas peores.

---

Yo en lo personal, no estoy en contra del postureo o publicar algo, porque sería una mentira. El problema es cuando se vuelven tan obsesivo de publicar, prácticamente tu vida por las RRSS. Se puede volver peligro y más si lo expones a personas desconocidas por todo el mundo.

---

Como siempre digo, que cada quién haga lo que mejor le parezca o crea. Mientras no haga daño a nadie y esté dispuesto asumir las consecuencias. Entonces todo bien.

---

Gracias por tu pregunta. 😊😊

View more

Skąd taka teza w ogóle?
Odpowiadając, co do rasizmu - i tak, i nie. Na pewnym podświadomym poziomie wydaje się być jak najbardziej naturalny. Dlaczego i skąd taka myśl, jakże przecież nieprzystająca do współczesnych narracji? Redagowałem niedawno naprawdę dobry artykuł, którego autor (psycholog i kognitywista), dowodził, że za reakcje związane z niechęcią, obrzydzeniem i wstrętem odpowiadają pewne konkretne obszary mózgu, które w razie zetknięcia z kimś obcym, jak np. innego koloru skóry, mogą (zwłaszcza jeżeli jest się z hermetycznej społeczności) wywoływać właśnie wstręt. Przebadano to w kilku przypadkach, bardzo podobnie działało to także wobec bezdomnych. Oczywiście, nie działa to w stu procentach przypadków, ale w zdecydowanej większości. No i rzecz jasna może być też rasizm nabyty, wywołany ideologicznymi przekonaniami, który nie ma jednak zbyt wiele sensu.
No dobra, z jednym się uporaliśmy, teraz seksizm. Tu z kolei nie wydaje mi się, żeby jakkolwiek mógł być naturalny, to raczej ewidentnie element kulturowy, wpojony i wytworzony w jako element życia społecznego i relacji międzyludzkich. Bo takie pierwotne, naturalne podejście tłumaczy psychologia ewolucyjna, w skrócie - samiec dąży do rozmnożenia i przedłużenia gatunku, więc wybiera do tego partnerkę, która jest młoda i zdrowa, gdyż taka najbardziej gwarantuje jego powodzenie. Z kolei kobieta wybiera tego, który zapewni jej poczucie bezpieczeństwa i opieki, a przy okazji będzie w jej oczach dominujący na tle innych mężczyzn.

View more

Ja dostrzegam tutaj spore spolaryzowanie, nie przepadam za skrajnościami ani za sztucznie nadmuchanym podejściem do życia. Naprawdę rozumiem, że wiele osób ma problemy, czasami trudne i ciężkie do przebrnięcia, zdaję sobie sprawę z istnienia np. depresji czy zaburzeń lękowych, bo sama w przeszłości miałam taki epizod, dodatkowo być może współczesny świat pod pewnymi względami nie funduje nam kolorowej, mlekiem i miodem płynącej przyszłości i może nie będzie co zbierać, mamy powody do niepokoju. ALE ogólnie rzecz biorąc i patrząc na to, co możemy i mamy siłę zmienić - bardzo nie lubię, gdy ktoś się nad sobą użala, notorycznie narzeka, marudzi, widzi wszystko w czarnych barwach, najlepiej wszyscy umrzyjmy, a tak w ogóle to zwierzontka dobre, lódzie zue XD Nie lubię też wychodzenia przed szereg w tej kwestii, czarnowidztwa i robienia z siebie wruszki zębuszki. Jak słyszę ciągłe narzekanie na absolutnie wszystko i wszystkich, to wstaję i wychodzę.

---

Z drugiej strony nie lubię kolejnej skrajności, czyli sztucznego optymizmu i słodko-pierdzącej narracji niedopuszczającej do siebie faktu, że istnieje coś takiego jak problemy, choroby czy śmierć. Radosne i optymistyczne spojrzenie na świat, na siebie, na przyszłość jest według mnie ogromną zaletą, wbrew pozorom trudną sztuką, której człowiek uczy się chyba całe życie (ja też się tego uczę), wiara w siebie i w swoje możliwości, prawidłowa samoocena to piękne i potrzebne rzeczy, z którymi wiele, wiele ludzi ma problemy, ale należy przy tym zachować pokorę, a w pewnych sytuacjach trochę zejść na ziemię.

View more

Mam wrażenie, że samo tempo serialu mocno zwolniło tak od jakiś 20 odcinków a sam proces Sonki nie miał mocnego zakończenia. Jeśli chodzi o Jadwigę to totalnie olali jej historię i po narodzinach królewiczów krąży sobie po tym zamku jak jakaś zmora. Nie rozumiem czemu zlekceważyli tak bardzo Fryderyka, ba, cały ten wątek z zniknięciem chłopca jest głupi i robiony chyba na kolanie. Jagiełło nie dostał ani jednej wiadomości od ojca chłopaka, ba, Władek tak narzeka na Zygmunta zaś sam sobie zrywa umowy bo mu się synowie pojawili w życiu. XD Ten związek był nadal ważny pomimo pojawienia się chłopaków. Jadwiga też bez Fryderyka nie ma jak walczyć z Sonką a byłoby naprawdę fajnie zobaczyć ciut starszego chłopaka przy jej boku. Sam Pietrek to jest, nie ma go, jest po czym se z tyłka wyjeżdża na wojnę. Nie ma w tym ładu ani składu. Wszystko jest strasznie chaotyczne... Największą bolączką są teraz wątki miejskie których pełno w KKJ - trzy odcinki z rzędu muszę patrzeć jak Lech migdali się gdzieś z Niemirą, ale już porządnego procesu nam nie pokażą. Węgry i wątek Luksemburskiej to obecnie jedna, wielka niewiadoma, bo nikt nie wytłumaczy nam na czym stoi tam tak naprawdę Zygmunt. Już jestem zdania, że Bośniaczka miała lepiej ukazaną historię niż obecnie młoda Luksemburska. A są to bardzo ważne rzeczy przez które potem będzie wojenka domowa z powodu Warneńczyka. No, ale przecież nie trzeba... skróci się pewnie rzeczy, doda komuś jakiś zamach aby był zły i już do przodu... hop hop hp.

View more

• Mi caricatura favorita de chiquita (a la fecha) es Hey Arnold, de Nickelodeon. • Mi comida favorita es la pasta y me fascina en cada una de sus presentaciones. • De chiquita quería ser veterinaria y/o diseñadora gráfica, siendo dos carreras que amo por completo. • Me encanta el tomar fotos, soy aficionada a la fotografía. • Me llamo Manuela, pero por la gente de fk me llaman mayomente Marcy y/o Marce ya que llevo bastante tiempo interpretando a una de mis personajes favoritas de Hora de Aventura y no, no me molesta en o absoluto que me llamen así. • Soy un tanto reservada. • Nunca he fumado, ni he probado las dr*g*s. Nunca me llamó la atención de ellas. • Siempre he sido muy fan de la música, el Metal es lo que más me mueve. • No voy muy acuerdo a la moda, sino que tengo mi propia moda. • Mi fruta favorita es la fresa, creo que ya lo dije.

View more

O, miałam sporo strasznych snów.
Na pewno będą to takie, w których coś mi groziło, nie mogłam uciec, sny w których spadałam, biegłam, a nie mogłam dobiec i uciec, ogólnie rzecz biorąc takie, w których zagrożone było moje życie, nawet dział się jakiś wypadek i ginęłam.
I tu ciekawostka : mówią, że nie można umrzeć we śnie. Ja już kilkakrotnie byłam duchem, także u mnie się to nie sprawdza. A przynajmniej nie zawsze.
Sny z motywem wojny też nie należały do przyjemnych. Nie tak dawno mi się śniło, że dosłownie ktoś mi strzelił w twarz.
Sny, w których ktoś z bliskich umierał.
Sny o końcu świata, takie a la apokaliptyczne, w to wejdą również kataklizmy żywiołów, jakieś inne zaburzenia. Przykładowo raz na jakiś czas śni mi się jakaś wizja końca świata, i że powinniśmy się schować, panuje wielka ciemność, coś ma się zacząć zaraz dziać, a ja nie wiem gdzie są moi bliscy, albo nie dotarłam jeszcze do domu, aby się schronić i wszyscy są jakoś rozpierzchnięci.
Niektóre z moich proroczych snów też były dość nieprzyjemne, np. skaczące gryzonie (sprawdziło się), wielki wąż (sprawdziło się), wypadające zęby (również się sprawdziło), sprzeczki w snach odnośnie konkretnych sytuacji, etc.
Jednymi ze straszniejszych snów były te z demonami. Chyba 2 razy mi się śniło, że mi porwały dziecko, w tym raz z ołtarza.
I też pamiętam sen, w którym znajdowałam się w jaskini, w której stały rzędy (2, może więcej) ławek. W ławkach siedzieli nieruchomo ludzie, którzy nie wyglądali jak ludzie. Nie wiem czy te istoty się żywiły krwią, czy jakoś tak, coś było, że konały z głodu, ale nie mogły umrzeć. Wszyscy byli masakrycznie wychudzeni, zapadnięte oczodoły, kościste ciało, przerzedziałe włosy, byli jakby w transie i każdy miał takie blado-niebieskie oczy, i ja tak siedziałam obok nich i jeden się tak na mnie popatrzył tymi oczami, nasze spojrzenia się spotkały i przeżyliśmy kosmos... <3 A tak na poważnie to było straszne na tyle, że mnie wyrwało z tego snu.
Mi się ciągle coś śni, dlatego bezsenna noc, taka żeby przyłożyć głowę do poduszki, nie wiedzieć kiedy się zaśnie i obudzić się rano, bez wybudzania w nocy, jak jakaś młoda bogini to wręcz marzenie.

View more