#historia

Dostrzegam o wiele więcej niż to, co oczy mogą zobaczyć. Słucham głosu Matki. Często dociera do mnie jej szloch; łka gorzko, bo zapomniały o niej własne dzieci. Wiem… bardzo dobrze wiem, dlaczego płacze – serce jej pęka na widok konającego dziedzictwa.

---

Nie szanują. Są tak oschli, obojętni i podli; niewdzięczni za piękno cudów, które stworzyła. Jej początek sięga dalekiej przeszłości nieznanej nikomu. Miliony lat temu ukazała skromne oblicze, a na przestrzeni niepojętnie długiego czasu ewoluowała; czekała cierpliwie aż pojawią się na niej pierwsze zalążki życia. Wyłoniła się z dna oceanu, początkowo zdana na łaskę wiatru oraz ptaków podróżujących z odległych lądów. Pozwalała im na sobie odpoczywać, a w podzięce za gościnę, otrzymywała dary w postaci nasion niesionych na skrzydłach. Jak na matkę przystało – zaopiekowała się ziarenkami, podzieliła sprawiedliwie między nimi oddechy życia. Adoptowała również wiele skrzydlatych imigrantów, zapewniając im dom w coraz to bujniejszych, tropikalnych gęstwinach. Gdybym była jednym z tych ptaków – chciałabym przy niej zostać. Zostałabym. Jestem więc. Teraz, gdy może już pysznić się zjawiskowym pięknem, ale jest zbyt skromna. Zbyt łaskawa i pobłażliwa.

---

Gdy po raz pierwszy zawitałam na Rajskich Wyspach, spotkałam bardzo mądrego, uduchowionego człowieka. Tak zwany kahuna; duchowy przewodnik, mistyk, czyli, najprościej ujmując, hawajski szaman. Opowiedział o wierzeniach swych przodków, i to właśnie on nauczył mnie słuchać. Dzięki niemu nauczyłam się jednoczyć z naturą, doceniać dary Matki, z którą ja – zupełnie obca, z pozoru tam niepasująca, złapałam nić porozumienia. Niteczka ta całkiem szybko przybrała na objętości, przeobrażając się w nierozerwalną więź. Ujęła mnie historia o, byłym już niestety, królestwie Hawajów, zaintrygowały mity o tamtejszych bóstwach. Zapewne nie są one tylko mitami, a umierającą religią. (Czy ktoś wie, dokąd udają się zapomniani bogowie?)

---

Poza wszystkimi, niezwykłymi opowieściami, dotknęło mnie coś jeszcze. Nie bardziej niż losy ostatniej królowej oraz jej rodziny. Mhm... łezka popłynęła po policzku, gdy słuchało się o tym, jak na pałacu wzniesiono amerykańską flagę, tę hawajską zaś pocięto na strzępki i rozdano familii byłych monarchów. Och, podłość w najczystszej postaci...

---

Co wywołało dodatkową frustrację?

---

Wiemy zazwyczaj bardzo dobrze, czego pragnie nasze ciało. Słuchamy go i staramy się jak najszybciej spełniać jego zachcianki. Banalne. Ale, czy kiedykolwiek wsłuchaliśmy się w duszę? Czego ona najbardziej potrzebuje? Co zrobić, żeby ją poczuć; żeby usłyszeć i upewnić się, że wciąż tam jest? Czego jej brakuje? Nie słyszymy jej, bo szepcze cichutko, czy nie potrafimy wyłapać choćby słowa w ogłuszających krzykach? Zapomniana, jak ci pradawni bogowie, porzuceni na rzecz fizycznych uciech i pożądanego najbardziej materializmu, może po prostu zamknęła się w sobie i zamilkła?

---

Czego pragnie? No, czego? Jak z nią porozmawiać, jak jej sięgnąć? Co chciałaby powiedzieć?

View more

Miałam takich historii kilka 😅 chociażby to że przez starego Junkersa prawie zmarlam w wannie... Pamiętam że przysypiałam, poczułam dziwny zapach, stwierdziłam że wyjdę, ledwo mi się udało.. ubrałam się, wyszłam, przewróciłam się, tata zapytał co się stało, powiedziałam mu że się potknęłam, i urwał mi się film.. okazało się że kratka nad junkersem nie była wyczyszczona dobrze i CO2 ulatnialo się w łazience.. pamiętam też że jak wracala mi przytomność to ciocia mnie wolała "Patrycja.. Patrysia" i ledwo jej powiedziałam "ale masz świadomość że cię słyszę?" "Naprawdę?" I po chwili udało mi się otworzyć oczy :) leżałam na podlodze w salonie, obok klęczała moja ciocia (lekarka) i byli obok też Sanitariusze 😅 zabrali mnie do szpitala gdzie spędziłam noc i później w wynikach miałam że jak byłam niedotleniona, tak teraz miałam aż tlenu nadto 😅

View more

Z takich turbo sytuacji pamiętam tę, gdy miałam 12 lat i półtorej sekundy, maksymalnie dwie, dzieliły mnie od śmierci pod kołami pociągu, bo stałam bezpośrednio na torach, a tuż za mną, za wysokimi krzykami był zakręt, gdzie pociągu nie było widać. Wtedy przy barierkach zjawił się mężczyzna i tak się o nie oparł, czekając nie wiadomo na co (a mógł spokojnie przejść, bo ciapong wtedy jeszcze był jakby daleko), w pewnym momencie krzyknął do mnie "SKACZ", gdy pociąg był dosłownie za mną. Gdyby nie on, to najprawdopodobniej dziś wąchałabym kwiatki od spodu. Jak na hasło skoczyłam, bo te pociągi jeżdżą bardzo szybko i cicho. Jakby nie patrzeć, to uratował mi życie.

---

Innym razem, gdy miałam 8 lat i jeszcze nie umiałam pływać, to pojechałam z bratem nad jezioro, powędrowałam gdzieś głęboko i zaczęłam się topić. Brat mnie wyciągnął. Nic mi nie było, a pływać się dopiero nauczyłam 2 lata później, gdy zaczęłam jeździć na basen.

View more

Znowu mi się przypomniała 'anegdotka'...
Jak byliśmy na wyjeździe integracyjnym w liceum, to w mojej nowej klasie był taki taki chłopak, który podobał mi się z wyglądu ( później się okazało, że był rozgarnięty jak liście na wiosnę, to sb dałam spokój, ale nieważne), a on był taki taki 'rozrywkowy', i w nocy przychodził do naszego domku, do dziewczyn i siedział w kuchni, na tarasie, może palił szlugi, nie wiem. W każdym razie ja poszłam wcześnie spać którejś nocy jak on przyszedł, i moja przyjaciółka też. I tak się obudziłam w środku nocy wtedy, a ona mi mówi, że ten chłopak rzucił w nią przed chwilą pomidorem. A jak tak nie wiedziałam o co chodzi, byłam zaspana i w ogóle, a on po prostu przyszedł, rzucil pomidorem i wyszedł.
Ta historia nie ma absolutnie żadnej puenty, poza tym, że raczej niemiło jest dostać pomidorem i że właśnie O. był takim przystojnym chłopcem z dużą wolną przestrzenią miedzy uszami.

View more

♤ Jak bezludna wyspa, to wybór jest oczywisty ─ @M3RRID3W
Kto inny, jak nie dzieciak mający już wprawę w mieszkaniu w odludnym miejscu, z dala od cywilizowanego świata? Na towarzysza takiej przygody nadałby się idealnie, choć oczywiście musiałby porzucić wcześniejsze mordercze instynkty i plany na zostanie królem wyspy. Może i Cajun nie jest najlepszym wzorem do naśladowania, jednak myślę, że przy nim Jack byłby jednak mniej zdegenerowany 😅
Historia mogłaby być alternatywną wersją Władcy Much, gdzie Cajun, uciekając z jakimś skradzionym łupem, rozbiłby się swoim jetem na wspomnianej wyspie i natknął na będące już tam dzieciaki, ewentualnie po spotkaniu szalonej Nanny, jego wiek zostałby zredukowany do wieku pozostałych, lecących samolotem chłopców i byłby po prostu jednym z nich. Możliwości mogłoby być sporo 😅
⠀

View more

♤ Ja tradycyjnie jestem krytyczny wobec siebie i tego, co piszę, i zawsze przed publikacją daję teksty do sprawdzenia mojej prywatnej pani korektorce, którą też z tego miejsca pozdrawiam i dziękuję jej za cierpliwość 😅
Jeśli zaś chodzi o ocenę fabuł, które prowadzę/prowadziłem, to nie ma takiej, którą mógłbym określić mianem najgorszej. Wszystkie z nich są wyjątkowe na swój sposób, pozwalają mi pokazać postać Rema z wielu perspektyw, odwiedzić wraz z nim różnorodne miejsca, wykazać się na różnych polach. Nie mam takiego wątku, którego bym nie lubił, czy współautora, z którym źle by mi się pisało. Przy okazji pozdrawiam wszystkich, z którymi aktualnie tworzę bądź tworzyłem dawniej. Pamiętam o was wszystkich.
Najlepszą zaś z wielu względów fabułę prowadzę już od lat i jest to historia tworzona z pewną kocią czarownicą 😉
⠀

View more

Esto me recuerda a mi historia, esto será largo…no se quién fue el que falló más si tú o el si pasaste aguantando sus infidelidades, que te culpa de todo,te habla con groserías, te llego a golpear y no demostraba interés de amor. Si esa persona fue contigo desde un inicio, estuvo bien que lo dejarás, pero si tu ex te buscaba para “volver” aquí cambia todo te daré un ejemplo de mi caso; yo dejé a mi ex pareja por agresivo y que nunca mostraba interés en mi me buscaba pero para que conveniencia de el tenía la ilusión de que regresara conmigo que fuera romántico como lo fue los dos años de relación (quitando su infidelidad) seguí aguantando 6 años pensando que ‘cambiaría’ me costó trabajo demostrar cariño hasta que conocí a alguien.
Ahora, si tú tienes algo en común con mi historia te recomiendo que vayas al psicólogo, poco a poco es un transcurso grande, aún me quedan secuelas hay días en que lo extraño pero se me quita que el nunca me amo o que no me vio parte de su vida. :)

---

Pd: Hice una historia de mi relación y el final aún no lo acabo,la música y sueños me hacen sacar miles de imaginaciones no se que pasará…

View more

/Uno de esos países sería Japón. ┊ Su historia y religiones. Lo que son los templos, santuarios y lugares que han sido los protagonistas. Su arte tan precioso. Es un país de artesanía de grandes museos y festivales un tanto impresionantes, Su relación con la naturaleza son un verdadero ejemplo por la pasión por la jardinería. Admiro por completo su relación por la limpieza y el orden. Los edificios tan modernos, su cultura tan interesante y a la vez tan estricta, sus bellos paisajes y por último pero no por menos importante lo que es el anime. Amo lo que son sus valores como lo que es el honor, el civismo, el respeto hacia los mayores, el trabajo duro, la capacidad de sa.crifico y la humildad. Lo que son los kimonos, como el quitarse los zapatos al entrar a casa, las mesas bajas, los cerezos de flor, el karaoke, el karate y las artes marciales, los samuráis, son mis favoritos.

View more

Esa noche Marcelina quería pasarla al lado de su amado, se puso de un precioso vestido, ya bajando las escaleras él la recibió con dulzura, el dejar ya que ambos cuerpos se juntaran y empezaran a danzar al compás de aquella preciosa y triste melodía. Marcelina sentía esa paz que no dudó en apoyar su cabeza en el pecho de aquel joven mortal, el escuchar los latidos de su corazón y de la respiración era tan relajante; quería aquel momento durara para siempre, pero fue un momento en el que tenía que hablar con él de algo muy importante, de su relación, ésta estaba pasando por un momento de crisis. Ella sin más, se separó un poco levantando la mirada, sus ojos se fueron humedeciendo.

---

— Veo que lo nuestro no está funcionando, mi querido Usui.

---

La voz de la vampiresa estaba rota tras haber dichos aquellas palabras, sentir como con las lágrimas empezaban a bajar, humedecer de sus mejillas, el acercarse para un poco darle el último beso en aquellos labios ajenos, dándose media vuelta e irse de aquel lugar. Era un adiós definitivo para ambos, a su primer amor. Quién sabría que podría pasar después, tal vez se vuelvan a encontrar, o tristemente el terminar siendo unos completos extraños.

View more

Soy tan ilusa en creer que lo harás en las horas de la madrugada, que llegaras con un mensaje ‘Luchemos por esto, no te quiero perder’, ‘Nunca dejé de querer ni de amar’… Jamás llegara un mensaje tuyo y más con esas palabras, tuve que ser bastante realista y ser menos soñadora despierta, y simplemente aceptar lo nuestro llegó a su fin hace mucho tiempo. Ambos sabemos muy bien que ya no hay un ‘NOSOTROS’ que con lágrimas y con bolígrafo en manos tuve que darle un fin a nuestra historia que una vez construimos. No podía forzar al destino cuando alguien no es para mí, doy las infinitas gracias al universo el darme dado la oportunidad de compartir un pedacito de su vida conmigo, por hacerme reír con sus chistes y/o cosquillas para verme sonreír, por esas platicas y más las nocturnas en las que no nos aburríamos hablar hasta de lo más tonto, simplemente gracias por cruzarte por mi camino.

View more

Deu tudo certo. Minha filha e meu genro que moram em Ubá, com minha neta e seu namorado, que moram em Viçosa, foram lá em casa em treze domingos sucessivos e me ajudaram a por tudo em umas 500 caixas. O caminhão foi pegar dia 28, sexta feira, bem como alguns móveis e partiu para cá no sábado, em que descarregamos tudo com o concurso de cinco ajudantes contratados. Enchemos a garagem que é grande e minha irmã não tem carro. Os móveis foram para os respectivos cômodos. Estamos desencaixotando aos poucos e colocando nos lugares. A maior parte dos livros vai para um quarto no sítio da minha irmã em Ibirité, perto daqui. Montarei lá 16 estantes de aço. Ficarão os que leio menos, como os de literatura, geografia, história, por exemplo. Aqui ficarão os de física, matemática, cosmologia, astronomia, filosofia, neurociência, que sempre consulto.

View more

To pytanie od dawna budzi kontrowersje i skłania do głębokiej refleksji nad rolą religii w naszym życiu i społeczeństwie. Wyrażenie „religia to opium dla mas” zostało ukute przez Karola Marksa, niemieckiego filozofa i ekonomistę, który w XIX wieku analizował wpływ religii na społeczeństwo 🕵️‍♂️📜
Według Marksa, religia była narzędziem używanym przez elity do utrzymania kontroli nad masami. Uważał, że religia łagodzi ból i cierpienie, jakie niesie ze sobą nierówność i wyzysk, oferując ludziom obietnicę lepszego życia po śmierci. W tym sensie, religia mogła być postrzegana jako sposób na odwrócenie uwagi od rzeczywistych problemów i niesprawiedliwości społecznych.
Jednakże, patrząc na religię tylko przez pryzmat tej krytycznej perspektywy, można przegapić wiele pozytywnych aspektów, jakie religia wnosi do ludzkiego życia i społeczeństwa. Religia odgrywa ważną rolę w kształtowaniu moralności, wspólnoty i tożsamości kulturowej. Dla wielu ludzi jest źródłem głębokiego poczucia sensu, przynależności i nadziei 🌈❤️
Naukowe badania pokazują, że religia może mieć pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne. Na przykład, badania przeprowadzone przez Dr. Harolda G. Koeniga z Duke University wykazały, że osoby regularnie uczestniczące w praktykach religijnych mają niższy poziom stresu, wyższą odporność na choroby i lepsze samopoczucie psychiczne 📊🧠 Wspólnoty religijne często oferują wsparcie społeczne, które może być nieocenione w trudnych czasach.
Co więcej, religia często inspiruje ludzi do działań na rzecz innych. Wielu działaczy społecznych, takich jak Martin Luther King Jr. ✊🕊️, czerpało inspirację z wiary, aby walczyć o sprawiedliwość i równość. Organizacje religijne prowadzą niezliczone inicjatywy charytatywne, pomagając potrzebującym na całym świecie.
Z drugiej strony, nie można ignorować faktu, że religia bywała i bywa wykorzystywana do usprawiedliwiania przemocy, nietolerancji i podziałów społecznych. Historia pełna jest przykładów wojen religijnych, prześladowań i dyskryminacji motywowanych religijnie. Współczesne przykłady ekstremizmu religijnego pokazują, jak niebezpieczne mogą być skrajne interpretacje wiary 🌍⚔️
Dlatego odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Religia może być zarówno źródłem opium, jak i siłą napędową do pozytywnych zmian społecznych. Wszystko zależy od kontekstu i sposobu, w jaki jest interpretowana i praktykowana.
Podsumowując, religia ma wielowymiarowy wpływ na nasze życie i społeczeństwo. Może przynosić ulgę i pocieszenie, ale również inspirować do walki o sprawiedliwość. Ważne jest, abyśmy podchodzili do niej z otwartym umysłem, analizując zarówno jej zalety, jak i wady, aby zrozumieć jej pełne znaczenie w naszym świecie 🌟💭

View more

W tym roku w końcu na poważnie zaczęłam czytać Pamiętniki i nie da się ukryć, że ta historia odbiega nieco od tej serialowej. Nie chcę powielać teraz informacji, które można znaleźć w internecie, a sama też niewiele mogę powiedzieć, bo jestem na samym początku tej historii (skończyłam szał). Niemniej jednak no twórcy serialu zrobili rewelacyjną robotę, książka jest trochę infantylna, jest sporo wątków, które nie zostały wiernie przeniesione na ekran. Ogólnie mam wrażenie, że w książce wszystko trochę szybciej się dzieje, szczególnie wielka miłość Eleny do Stefano. 🤪✌🏼 Więcej, Elena w książce jest królową szkoły, a z Katherine nie jest badass - wręcz przeciwnie!

---

Aczkolwiek giga zaskoczenie, bo mam wrażenie, że w książce ten tytuł "Pamiętniki wampirów" jest bardziej logiczny. Fakt, przez serial mocno przewija się wątek pamiętnika, ale książkowa wersja poświęca całą część temu, że Elenie skradziono pamiętnik, który może pogrążyć Stefano.

View more

Czy gram na jakimś instrumencie? Oj, dawno nie grałem, ale mam wykształcenie muzyczne i umiem grać na akordeonie i perkusji🎵🥁🎹
Od najmłodszych lat fascynowała mnie muzyka. Dźwięki, rytmy i melodie były dla mnie jak magiczne zaklęcia, które przenosiły mnie do innego świata. Postanowiłem zgłębiać tę pasję, co zaprowadziło mnie na ścieżkę edukacji muzycznej.
Akordeon to instrument, który początkowo wydawał mi się bardzo skomplikowany. Jednak z czasem, po wielu godzinach ćwiczeń i nauki, zacząłem odkrywać jego niezwykłe możliwości. Akordeon to instrument, który łączy w sobie elementy harmonii, melodii i rytmu, co czyni go wyjątkowym. Gra na nim pozwala na wyrażenie szerokiego spektrum emocji, od radości po melancholię.
Akordeon to instrument niezwykle popularny w muzyce folkowej i tradycyjnej wielu kultur na całym świecie. Jego charakterystyczne brzmienie można usłyszeć w muzyce francuskiej, argentyńskiej tanga, a także w polskich polkach i mazurkach. Grając na akordeonie, czułem się, jakbym łączył różne muzyczne tradycje i przekraczał granice kulturowe.
Perkusja to zupełnie inna historia. Tutaj liczy się rytm, energia i synchronizacja. Gra na perkusji wymaga dużej precyzji i koordynacji. Uwielbiam to uczucie, kiedy udaje mi się zgrać z innymi muzykami i tworzyć wspólnie dynamiczne rytmy.
Ciekawostką jest, że gra na perkusji ma wiele korzyści nie tylko dla ciała, ale i dla umysłu. Badania pokazują, że perkusja pomaga w rozwijaniu umiejętności motorycznych, koordynacji ręka-oko oraz koncentracji. Dodatkowo, rytmiczne granie może działać terapeutycznie, redukując stres i poprawiając nastrój😊
Chociaż nie gram już tak często jak kiedyś, muzyka zawsze będzie ważną częścią mojego życia. Ukończenie szkoły muzycznej było dla mnie wyjątkowym doświadczeniem, które nauczyło mnie nie tylko gry na instrumentach, ale także dyscypliny, cierpliwości i pracy zespołowej. Każdy koncert, każda próba to niezapomniane chwile, które zostaną ze mną na zawsze.
Obecnie, mimo że nie gram regularnie, muzyka nadal towarzyszy mi na co dzień. Słucham różnych gatunków, odkrywam nowe dźwięki i czasami wracam do swoich instrumentów, aby przypomnieć sobie te magiczne chwile. Muzyka to uniwersalny język, który łączy ludzi i pozwala wyrażać najgłębsze emocje.
Tak więc, chociaż dawno nie grałem, moje wykształcenie muzyczne i umiejętności gry na akordeonie i perkusji są dla mnie źródłem dumy i radości. Muzyka to nie tylko hobby, to pasja, która wzbogaca życie i daje mnóstwo satysfakcji 🎵😊

View more

Moje pasje są bardzo różnorodne, co sprawia, że każdy dzień jest dla mnie pełen nowych doświadczeń i radości. Uwielbiam gotować, zgłębiać historię, czytać książki i gazety oraz słuchać muzyki. Każda z tych pasji daje mi coś innego i wyjątkowego, a ich połączenie sprawia, że moje życie jest pełne i satysfakcjonujące😊✨
1. Gotowanie 🍳🥘
Gotowanie to jedna z moich największych pasji. Uwielbiam spędzać czas w kuchni, eksperymentować z nowymi przepisami i tworzyć pyszne dania. Gotowanie to dla mnie nie tylko sposób na przygotowanie posiłku, ale także forma sztuki i wyrażenia siebie. Tworzenie nowych smaków i zaskakiwanie bliskich wyjątkowymi potrawami to coś, co sprawia mi ogromną radość.
Jednym z moich ulubionych kulinarnych eksperymentów jest kuchnia włoska. Uwielbiam przygotowywać różne rodzaje makaronów, pizze i risotto. Tworzenie idealnej pizzy z chrupiącym ciastem i bogatymi, świeżymi składnikami to prawdziwa przyjemność. Każdy posiłek to dla mnie okazja do nauki i doskonalenia swoich umiejętności kulinarnych🍕🍝
2. Historia 📜🏰
Zgłębianie historii to kolejna moja pasja. Fascynuje mnie poznawanie przeszłości, odkrywanie, jak ludzie żyli, jakie mieli problemy i jak radzili sobie z wyzwaniami. Historia pozwala mi zrozumieć, skąd pochodzimy i jak kształtowały się nasze społeczeństwa.
Jednym z moich ulubionych okresów historycznych jest starożytna Grecja i Rzym. Czytanie o filozofach, wojnach i kulturze tamtych czasów jest niezwykle inspirujące. Uwielbiam analizować, jak starożytne idee i wynalazki wpłynęły na współczesny świat🏛️📖
3. Czytanie książek i gazet 📚📰
Czytanie to dla mnie sposób na relaks i zdobywanie wiedzy. Lubię zarówno beletrystykę, jak i literaturę faktu. Czytanie książek pozwala mi na chwilę ucieczki od rzeczywistości, zanurzenie się w inne światy i poznawanie różnych perspektyw. Gazety i czasopisma dostarczają mi natomiast bieżących informacji i pomagają być na bieżąco z tym, co dzieje się na świecie.
Moje ulubione gatunki literackie to kryminały i powieści historyczne. Autorzy tacy jak Agatha Christie i Ken Follett potrafią mnie wciągnąć w swoje historie na wiele godzin. Czytanie ich książek to prawdziwa uczta dla wyobraźni 📖🕵️‍♂️
4. Słuchanie muzyki 🎶🎧
Muzyka towarzyszy mi na co dzień i jest nieodłącznym elementem mojego życia. Słuchanie muzyki pomaga mi się zrelaksować, zmotywować do działania i poprawia nastrój. Lubię różnorodne gatunki muzyczne, od klasyki po rock i pop.
Jednym z moich ulubionych zespołów jest Queen. Ich muzyka jest ponadczasowa, a teksty piosenek poruszają ważne tematy i emocje. Słuchanie ich utworów zawsze dodaje mi energii i inspiracji🎤🎸

View more

/Pues no es de otro mundo, simplemente soy yo, sabes. Se trata de una página llamado Picrew, puede que lo conozcas o no, es un tanto famoso, por así decirlo. En este página tiene varias opciones para personalizar tu avatar y escogí este diseño (porque llamó mi atención), una vez terminado entré a otra página para editar nada más lo que era el piercing porque en la página lo tenía en el labio superior, y yo el que tengo es el labret el del labio inferior, pero de resto es de la página, es decir, lo que es el gorrito de lana, el chaleco de cuero rojo hasta el fondo. Me gusta la imagen que tengo en el momento, suelo cambiarlo dependiendo el humor que tenga en el momento, tal vez no combine con mi fondo, pero me encanta como se ve este; sin más está es la explicación de mi foto de perfil, so... Me encanta, me gusta, fin.

View more