#psy

Ogólnodostępność wiedzy. Dawno temu mało kto potrafił czytać i pisać a co dopiero mieć wiedze z różnych dziedzin i praktykę. Dziś wolą cieszyć się głupotą albo mało rozwiającymi treściami to też totalnym degeneractwem. Oczywscie można oglądać tez luźniejsze formy czy się odmóżdżać, robiąc coś dla beki ale wiadomo ze to jest dla beki a nie na serio. Czasem tego potrzebuje każdy, ale są też granice dobrego smaku.
Z resztą można na przykładzie dzisiejszej sztuki zobaczyć, jak ona zeszła na psy, w szczególności niektóre wydarzenia jakie są organizowane chociażby w akademiach sztuki w Krakowie, ale pewnie w całej Polsce i na świecie. Ktoś wyleje sobie farbe na podłogę a ktoś nago się bedzie na niej tarzał albo kogoś przy widowni będą oblepiać jakaś breją i ja mam z tego wyciągnąć konkretne wnioski... Wizje xd Interpretacje to się robi jak ma się z czego, a nie z byle czego. To samo ma się do wierszy, nie każdy potrafi je pisać. Dziś dosłownie za nic możesz zostać kimś, ale musisz tez promować "nic". Mówię tak a nie inaczej, bo znając cudowne zasady aska i wolność wypowiedzi a nie hejtu... zaraz mi ta odpowiedź spadnie :D albo by spadła, może jakimś cudem się ostanie.

View more

Ciężki temat podałaś, ponieważ założyłaś, że nie jest to wina rodziców, ponieważ arbitralnie stwierdziłaś, że z ich strony było wszystko OK. Przeważnie początki złego postępowania młodego człowieka wywodzą się z domu rodzinnego. Jeżeli jednak wykluczasz rolę najbliższej rodziny to pozostaje środowisko zewnętrzne lub grupa rówieśnicza, w której młody człowiek dorasta i socjalizuje się ze środowiskiem. Oprócz rodziców to środowisko ma największy wpływ na osobę, która w tym środowisku przebywa. Nie na próżno jest powiedzenie: "Z kim przystajesz takim się stajesz" Zastanów się co teoretycznie może się dziać z małymi dziećmi, które trafiają do rodzin zastępczych, jeżeli rodzina zastępcza demoralizowałaby dziecko od maleńkości? Wczoraj zobaczyłem film na temat -jaki wpływ ma najbliższe środowisko na kogoś kto się w nim wychowuje. Na podstawie tego filmu niektórzy ludzie dostali ode mnie osobiste pytanie. Przykład na filmie jest na zwierzętach, gdzie psy wychowywały małego kota -a kot zamiast miauczeć szczekał. Macie to na filmie rodem z Facebooka: https://fb.watch/rQDWz88HYK/ Film jest autentyczny, gdyż gdyby był szwindlem niezależni weryfikatorzy Fb by go usunęli. Skoro środowisko tak wpływa na różne gatunkowo zwierzęta, to czy środowisko ludzie nie wpływa na psychikę ludzką, tym bardziej w grupach społecznych, gdzie jest wpajane zło, które dla członków grupy społecznej bądź nawet całych narodowości ma być uważane za dobro, natomiast dobro ma być uważane za zło? Musicie się z tym pogodzić, że czasami świat staje na głowie, chociaż niekoniecznie ludzie chodzą na rękach.
Na głębokie przemyślenia natchnęło mnie Twoje pytanie.

---

Miłego dnia wszystkim

View more

Żeby brać dorosłe zwierzę trzeba znać jego charakter i liczyć się z własnymi możliwościami. Kupowałem psa Shih Tzu, niby z hodowli psów rasowych. Zapłaciłem za niego kilkaset złotych, jednak hodowla była parodią, ponieważ jak się okazało przy odbiorze psy rasowe były hodowane w starej opuszczonej stodole. Tak naprawdę, gdy zobaczyłem warunki wtedy tego psa wziąłem z litości, aby się nie męczył u hodowcy. Śmieszne jednak ta hodowla była licencjonowana i posiadała certyfikaty. Gdy się kupuje z prawdziwej hodowli to szczeniaki są na tyle odchowane, że nie sikają w domu, a tego uczy matka maluszków. Niestety mój maluszek sikał w przedpokoju przez 3 miesiące. W końcu nauczył się wołać wyjść na spacer. Zmierzam do tego, że sąsiadka rok temu wzięła pięknego rocznego psa ze schroniska i trzyma go w domu. Od tej pory pies sika w domu jakby lał z konewki, a ona dostaje rozstroju nerwowego, ponieważ pies nadaje się do budy na podwórko, a nie nadaje do domu. Natomiast na podwórku wyje jak najęty, bo chce sikać w domu, najlepiej pod stołem xD

View more

Pierwszy dym osiada na moich płucach, a księżyc tylko słucha opowieści o tym, jak wszystko się zmienia. Z ciemności powoli wyłaniają się psy, stworzone z cieni bolesnych wspomnień. Idą powoli, wesoło merdając ogonami, choć jeszcze niedawno dręczyły mnie swoim warczeniem, wgryzając się w miękką skórę i powoli rozrywając na kawałki wizjami, które domagały się wybaczania, a nigdy go nie dostały. Teraz są upojone moją krwią, przelaną w próbie własnego ocalenia.
Pierwszy wesoło przybiega, a wtedy cała sceneria się zmienia. Znika beton pod plecami, szum miasta, wygasają gwiazdy, a ja stoję pośrodku niczego, mając przed sobą dom własnego wnętrza.
Drewniane drzwi otwierają się z cichym skrzypnięciem nienaoliwionych zawiasów, obijając się o ścianę w geście zaproszenia. Nogi same niosą mnie do środka, wypełnionego dysonansem poznawczym nakładających na siebie dwóch obrazów.
Dom pachniał nowością. Podłogi lśniły czystością, ściany biły po oczach intensywnością nowych kolorów farb, meble nie nosiły widocznych śladów użytkowania, a cała atmosfera emanowała długo wyczekiwanym spokojem. Jednak wystarczyło, bym tylko zmrużył oczy, aby dostrzec perfekcyjnie zakryte szczegóły przeszłości. Ujrzałem ducha samego siebie, biegnącego po brudnych podłogach, z przerażeniem wymalowanym na twarzy. Stare deski pękały pod ciężarem ciała, a drzazgi wbijały się w podziurawione ściany. Zerknął przez ramię, a jego usta wykrzywiły się w grymasie niemego krzyku, gdy dostrzegł ciemną sylwetkę, będącą jego mrocznym odbiciem lustrzanym. Jej twarz wykrzywiał grymas złości, w oczach tańczyły ogniki niszczenia, a usta unosiły się w wyrazie pogardy. Mimo to biegł dalej, z rozmachu wpadając na przymknięte drzwi, które pękły z impetem. Jednakże nieważne jak szybko by nie biegł, postać zawsze go doganiała, zaganiając do kąta, a każdy jej krok pozostawiał po sobie iskry, tryskające na meble i podłogi, powoli zajmujące się ogniem. Duch zwinął się w kłębek, próbując wtopić się w ścianę, orając ją swoimi paznokciami, wołając w przestrzeń prośby o pomoc, których nikt nie usłyszy. Sylwetka się przybliżała, niszcząc ogniem nienawiści wszystko na swojej drodze, wybijając żarem okna z futryn. Lustro pękło z głośnym trzaskiem skrajnych emocji, tnąc skórę do krwi, która zaczęła skwierczeć niczym rozgrzany olej na patelni. Dym pogarszał widoczność, wgryzając się w płuca i dusząc nadzieję na ratunek od samego siebie. A ja mogłem tylko patrzeć na ten znany spektakl samozniszczenia i prób ocalenia, wiedząc, że w końcu nastąpi pojednanie.
Papieros w dłoni cicho zgasł, księżyc zadaje pytanie czego mi brakuje, a usta nie są w stanie wykrztusić słowa. Serce wybijało rytm niezamkniętych drzwi, a przed oczami zamigotała wymarzona wizja utkana z księżyca.
~ There's all these secrets that I can't keep, like in my heart there's that hotel suite and you lived there so long, it's kind of strange now you're gone. I'm not sure if I should show you what I've found. Has it gone for good or is it comin' back around?

View more