#zraniony

Nie, uważam ze to ciulowe postępowanie. Ja nie ograniczam ludzi bo sama nie chce być ograniczana. Chcę żeby mój partner czuł sie bezpieczny i pewny. Człowiek ma swoj rozum, dlatego niech według niego postępuje a jak czegoś nie jest pewien to niech zapyta. Rozmowy i wszystko jest jasne. Związek nie ma ograniczać czy robic niewolnika z dziewczyny lub chłopaka. Jeżeli ktoś jest wciąż podejrzliwy, to w końcu jego strach stanie sie irracjonalny i nim zawładnie co może zniszczyć nie tylko nich samych ale cały związek. To tez wynika z braku pewnosci siebie i wewnętrznej siły jakiej najwidoczniej sie nie posiada. Jednak zamiast poddawać się temu trzeba chociaż szczerze próbować walczyć samemu ze sobą. To nie jest łatwe rzecz jasna, ale z odpowiednim wsparciem się da tylko trzeba samemu sobie uwierzyć oraz uwierzyć tej osobie która szczerze i oddanie kocha. Nie warto niszczyć takich osób. Czasami nie jesteśmy w stanie czegoś osiągnąć czynami, jednak człowieka poznaje się też poprzez to jak się zachowuje, poprzez jego cechy charakteru, jak sie odzywa i jakie ma intencje. Ciągle zatapianie się we własnych strachu i przeszłości nie ma sensu i dobra z tego nie ma. Im bardziej zamykamy sie na swoich bliskich tym gorzej. Owszem trzeba mieć dystans, ale nie można być skrajnym. Niekontrolowanie gdybanie to jak skrajność, która raczej nie przyniesienie korzyści. Wiem, że człowiek zraniony boi się tego tak łatwo nie odpuści, jednak czasami warto przełamać swoj strach i wyjść z poza komfortu, dotknąć tego lęku i nawet po ilka razy zapytać, porozmawiać o swoich obawach i postarać się traktować drugiego człowieka tak jakbyśmy sami chcieli żeby nas traktowano, nie wiecznie go odrzucać czy widzieć w nim całe zło tego świata. Starać sie oswajać, jak lis do małego księcia. Fakt to nie twoja wina, że masz traumę, jednak to nie wyjaśnia tego, że zagrzebujesz się w trwającym cie strachu, leku i tej traumie po pachy zapominając gdzie tak naprawde leży droga do twojego prawdziwego szczęścia.

View more

mówiąc prawdę, ranie
mówiąc nieprawdę, ranie podwójnie
czy to nie ironiczne
nie chce ranić, a ranie z całą mocą
cóż..
uciekam, chowam, milczę jak zraniony światem pies
to znam najlepiej, to umiem najlepiej
gdy zwierzę przywiązuje się do ludzi nigdy nie jest świadome jego zachowanie, jego uczuć, jego intencji
przywiązuje się i zatraca w bezkresie swoich uczuć
nie dostrzega albo dostrzega inaczej sygnały wysyłane przez wytwór swojej niekończącej się wyobraźni o idealnej relacji
gdy przychodzi pierwszy cios, być może omija flagi ostrzegawcze
przychodzi następny cios i następny i kolejny
poczułam to wszystko za mocno
zbyt mocno, na to wszystko co było ustalone od początku
nie chcę ran, a największe zadaje sobie sama
jestem własnym katem
uczucia nie są dla mnie, żadne uczucia
gdy poczuje się zbyt zaangażowana, zbyt zatracona i czuje "motylki" pod serduchem
chowam się w kąt, w najciemniejszy i najmniejszy kąt
tak by było widać tylko błysk wyszczerzonych kłów i by mój drobny pisk rozbrzmiewał jak wściekły warkot przerażającej bestii
wiesz..

---

w moich oczach nie ma nic
prócz łez, które cicho w ciemny zakamarku płyną
za złe podjęte decyzję, pochopnie podjęte
za samolubne postępowania
za patrzenie tylko na swoje lęki i demony mieszkające w sercu
łzy płyną za Tobą, bo nadałeś sens
pokazałeś drogę
okazałeś lekką zazdrość
i obudziłeś motyle..

View more

Chcesz refren? Masz!
Duś się nim, przez cały czas
tańcz z nim, przez cały czas
Chcesz refren? Masz
Wczuj się w Niego!
To jest Armagedon.

---

Arkusz łaczy z glebą przeobrażając się
Moda za modą podążają modnie
Wyniszczające się organizmy
Żywiciele plag i te pękające blizny,
Szmarugi i kopiec łatwych płacht
Na oceanie jacht.. pełnych warstw.
Im ciężej zraniony, to tym bardziej
(Mówię, że nic mi nie jest!),
A te najdrobniejsze rany,
To nieopisany dylemat - masz lepca...?
To fajnie a, ale, ja będę robić Sercę!
W sumię to dlatego żyję
Ajj, bo skoro zostałem stworzony
To znaczy, że jestem czegoś wart, i
I mam szereg nieodmiennych prawd..
Przyzwyczaj się!
Skapituluję, każde Twe słowo
I stworzę, na nowo!
Prawą i lewą ręką Bożą
Rozszczepieni, niemi, oczy mieni
Wszyscy tą samą osobą,
Suma sumarum
Genealogicznie - gdzie sięgamy? (A-My)
Wszyscy chcemy się wykorzystać
Może tak zaczniemy
Od tego, aby siebie wykorzystać
W pełni oddać się sobie
I temu co kochamy (A-My)
Szach i mat...
Bo gdybyśmy to rozumieli

---

Nie było by nienawiści, bólu i zdrad
Syntetyk zwany odbiornością tłamsi, a masz
Zgrasz?
Własną przestrzeń myśli na moją przestrzeń myśli?
Mówi Nebusan, przepraszam za przerwę
Wierzysz w to? (to), w końcu nigdy..
..To tak nie działało
Jest plus i minus,
Jest lek i wirus,
Odizolowana Bajko przysięgam! przyśpieszę!
Dla Ciebie teraz ponieważ od spokoju uciekasz
Gdy wolisz pobyć sama, nie przejmuj się
Bo mam twardą głowę na to czego chcę
Bo wiesz, że jest choć jedna taka rzecz
Którą chcesz Wielbić do końca własnej ery
Finezja Twoja odzwierciedla to co Masz
Agresję wyładowywujesz bo czegoś innego potrzebujesz
Być może jest gdzieś tu
Blisko,
Bardzo blisko,
To czego tak Pragniesz!!
Bajko wyboisto...

---

Chcesz refren? Masz!
Duś się nim, przez cały czas
tańcz z nim, przez cały czas
Chcesz refren? Masz
Wczuj się w Niego!
To jest Armagedon.

---

Korona jest moja! ciągle wilgotna i, niewidzialna,
Ponieważ brzydzi mnie to złoto, to Ja robię!
I Jesttem Kotem bo lubię Koty, jakże wszakże
Nie straciłem wszystkich żyć, więc uważaj!
szykują się kłopoty i,
Mówili abym został poetą, ale kto to jest
W dzisiejszych czasach! (nikt i każdy),
Ale, ale, mam dziś chore jazdy zjady jak każdy
Z branży melanży na trzeźwo
Z kawałkiem czekolaaaaady, A,
Harmider harmnii elementu utworu muzycznego
W optycznym hologramie bez-ładu z ładem
Łudząco przypominającego wyolbrzymiającego
Śmiertelnika?
Z nieśmiertelnikiem? na łańcuszku,
Czuć od niego! bezwonny zapach znieczulicy..
Umiesz go wyczuć..? (wyczuć..?)

---

Chcesz refren? Masz!
Duś się nim, przez cały czas
tańcz z nim, przez cały czas
Chcesz refren? Masz
Wczuj się w Niego!
To jest Armagedon.

View more

29. ,, Przyzwoitość,,

---

Michał zdawał sobie sprawę, że sytuacja mogłaby być dla Krzysztofa trudna do zaakceptowania. Zastanawiał się, jak Krzysiek zareaguje na fakt, że to właśnie dla niego Iza zakończyła swój poprzedni związek. Wiedział, że Krzysiek mógłby poczuć się zraniony, gdyby się dowiedział, że jego była dziewczyna znalazła pocieszenie w ramionach ich wspólnego przyjaciela.

---

Dlatego Michał postanowił zachować ostrożność i nie wspominać o tym szczególe, aby nie drażnić Krzysztofa ani nie narażać go na dodatkowe emocje. Zamiast tego skupił się na rozmowie z Izą, starając się zrozumieć ich sytuację i znaleźć drogę do przyszłej harmonii w związku. Jednocześnie miał nadzieję, że Krzysiek zrozumie, że zarówno on, jak i Iza, postępowali uczciwie i szczerze wobec niego, choć niektóre fakty mogą być dla niego bolesne.

View more

zwlekałam z odpowiedzią na to pytanie, bo jak z tą drugą kategorią nie mam problemu, ta pierwsza wprawiła mnie w rozmyślanie, a ja nie lubię myśleć. No, ale odkąd dołączył Kadir problem zniknął, ponieważ jest zdecydowanie najgorszy - niepotrzebnie okrutny, despotyczny, a jego przeszłość nie dostarcza usprawiedliwienia dla takich działań. Wcześniej myślałam o:

---

Osmanie - spalił dom ludzi, którzy go wychowali i zapewnili mu rodzinne ciepło oraz chce się mścić na siostrze za to, że udało jej się wyrwać z traumy - jednak robi to wszystko, bo jest zraniony i przybity, nadal jest dzieckiem i odczuwa ogromny ból

---

Sah - zamknęła swoje dzieci w zamku na wiele lat, odcinając je od rodziny i świata. Ale nie zabiła ich, hej, to się liczy!

---

Selim - dopuszcza się okropnych rzeczy i jest bezwzględny, ale też został wychowany w przeświadczeniu, że albo zdobędzie tron albo umrze - strach przed śmiercią jest odkupieńczą cechą i może usprawiedliwić niektóre działania. no, w pewnym sensie xd

---

Yigit - nic jeszcze takiego nie zrobił, ale pragnie zemsty i chce wykorzystać dobrość i naiwność Mihrimah, która postanowiła pomóc bliźniakom. Ale z drugiej strony jest dzieckiem, zranionym dzieckiem, które zostało odcięte od świata, a ponowne zamknięcie, tym razem w pałacu kuzynki, mogło obudzić dawne demony

---

teraz jednak, mój głos idzie na Kadira - nie ma powodu krzywdzić ludzi, a to robi i sprawia mu to przyjemność

---

jeżeli chodzi o najlepszą postać pod względem moralnym, muszę iść w Nuryie. Jej intencją nigdy nie jest skrzywdzenie innych oraz nie wchodzi innym w drogę - akceptując całkowicie swoją rolę. Nie narzuca Cihangirowi swoich opinii, nie wymusza na nim bycia jedyną, akceptuje swój los, ale też jest wybaczająca i miłosierna (jak wtedy gdy poprosiła Huricihan, żeby oszczędziła służącą, która rzucała kalumnie na jej temat).

---

no więc tak to widzę, ale zapraszam do dyskusji, jeśli masz inne zdanie

---

// A

View more

Witaj Adrian!
Zacznijmy od tego, że chłopaki płaczą, tak jak wszyscy. I dołóżmy do tego, że łzy to oznaka słabości tylko znak, że byliśmy silni zbyt długo. Oczywiście każdy się dziwi chłopakom, bo mają być silni i nie wylewać łez, bo od tego są kobiety. oczywiście to buja i dobrze o tym wiemy.
Więc jeśli chłopak płaczę to według mnie oznacza to, że jest bardzo zraniony. Po prostu rozpierdala go od środka. Został zraniony np. odeszła bardzo bliska/ ważna dla Niego osoba, odeszła dziewczyną, którą kochał całym sercem, umarł jego ukochany zwierzak, albo mógł rozbić swój ulubiony samochód na który odkładał każdą złotówkę. Powodów może być wiele, ale i tak wniosek nasuwa się jeden - jeśli chłopak płaczę to na prawdę został skrzywdzony i bardzo cierpi. I nie jest to żaden wstyd. Lepiej jest płakać niż się ciąć czy myśleć o samobójstwie. Jeśli się wypłaczemy może zrobić nam się trochę lepiej na duszy, ale i tak będzie nas w środku bolało. Potrzeba czasu, aby to wszystko się ułożyło. Czas jest najważniejszy. Osobiście płakałam po zerwaniu z chłopakiem i myślałam, że świat mi się zawali. Ale płakałam i z dnia na dzień stawałam się silniejsza. Czas jest najlepszym wyznacznikiem efektów pracy nad sobą.

View more

Kocham za westchnienia malowane tęczą i szepty bezwstydne w wieczornej pościeli. Za kalejdoskop wrażeń w oczach i za każdy oddech napisany ciszą. Kocham za pokłady samotności, które śpiewają cicho za plecami, za wieczną wiarę w to, że wygram cokolwiek. Kocham za proste rzeczy, których nikt nie dostrzega, za mikroskopijne gesty, które wykonywane są bez większego skupienia. Kocham za stanowczą obojętność w deszczu, za koleiny łez i bezdroża gniewu. Za wszechświat w objęciach i szczęście w każdym dniu. Kocham za wszystko, czego nie można nazwać i tylko dlatego, że nie poznałam takich słów, by móc to opisać.

---

Za co kocham dokładnie? Nie wiem. Gdybym potrafiła tak wydestylować tę miłość, by wlać ją do wazonu i pić powoli, równie dobrze stałabym się najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi - kiedy mogłabym wazon ten odstawiać kiedy tylko chcę, nie gasić nim pragnienia lub też po prostu wylać zawartość i stłuc. Gdybym znała ten jeden jedyny powód, dla którego usycham w milczeniu z tęsknoty albo kładę się w mokrą od łez poduszkę, z łatwością mogłabym pokonać mój smutek i odrzucić go na dobre. Myślę, że tak dokładnie nikt nie zna powodu, za który kochać się powinno, bowiem wtedy nikt nie cierpiał by z miłości, a brał ją garściami. Niekiedy słyszę, że lubi się za zalety, a kocha za wady i im więcej obserwuję, tym bardziej się ku temu przychylam. Miłość, która nas kopie po głowie, która nas gnoi i odbiera resztki nadziei jest przecież najtrwalszą, największą tęsknotą. Jeśli jest zbyt dobrze, tak łatwo się tym przecież znudzić. A ból? Ból wydaje się być taką dobrą opcją do przeżywania wszystkiego na nowo, kiedy porzuceni na pastwę losu przez kochanka możemy oddawać się nocnej rozpaczy. Nie pragnę już jej jak kiedyś - nie zadręczam się na siłę, wyczekując księżyca i nie wyję do niego jak zraniony wilk. Zrozumiałam, że miłość jest tak przereklamowana, iż sama nie wiem do końca, czy moje potłuczone na miazgę serce potrafi jeszcze scalić się, by kochać tak szalenie i bez wątpliwości. Jestem pożółkłą ze starości strzałą amora, której grot odpada, a pióra wypadły. Wiecie, mną już nie da się strzelić tak celnie, by nie pokaleczyć, a rozkochać w sobie. Można mną zabić, zranić, ale nie ucelować w serce i zmienić bieg krwi, która niosłaby ekstazę uczuć.

---

Chciałam być delikatna i wrażliwa - i byłam. I nie wiem czy wyszło mi to ostatecznie na dobre, czy złe. Bo wyniosłam z tego jakąś naukę, ale nie wiem, czy te wszystkie pokłady nerwów były w jakikolwiek sposób tego warte. Jestem ostrożniejsza patrząc dziś w księżyc, bojąc się, że znów zaczarują mnie oczy mroku.

View more