#wzory

1. Jestem strasznym śpiochem, choć rzadko kiedy mogę ślinić się jak dziecko.
2. Moje ulubione elementy wnętrz to: Delikatne ozdoby, drewniane elementy, kwiaty, tkaniny o różnej fakturze.
3. Posiadam trzy imiona, ale tutaj jestem Nebu.
4. Przestałem korzystać z usług telewizyjnych w 2010 roku. Rodzice często podczas oglądania, przełączali na inny program, po za tym wolałem aktywniejsze zajęcia.
5. Mam genialną pamięć. Daty, wzory, nazwy filmów i imion z tych filmów zawsze zapominam.
6. Niezależnie od tego jak będzie wyglądał mój dzień spacer i ćwiczenia to obowiązek.
7. Uwielbiam planszówki, zabawę, rozrywkę, grę w karty, proaktywne działania i aktywne spędzanie czasu, co nie znaczy, że nie lubię leniuchować.
8. Nie trzymam się na siłę relacji. Jestem zdania, że do ping ponga trzeba dwojga. Odrobiona lekcja i do przodu.
9. Jestem bardzo stały w uczuciach. Mój sztuczny kwiatuszek ma 8 lat i jestem z nim nierozerwalnie związany.
10. Rzadko piję alkochol. Niełatwo mnie upić, najlepszy trunek to whisky.
11. Klucze gubię tak często jak bywam w łazience. Całe szczęście że przed wyjściem zawszę się upewniam, że mam je przy sobie.
12. Dzieciństwo spędziłem na podwórku. Na trzepaku, grze w podchody, klasy, gumę, chowanego i innych powalonych zabaw.
13. Uwielbiam rywalizację w granicach rozsądku.
14. Uwielbiam zadbane i doszlifowane flow.
15. Najprawdopodobniej jestem leworęczny. Czuję to od dzieczka, ale wyuczony praworęcznie.
16. Loffciam ziemniaki – z ogniska, gotowane z koperkiem, pieczone, smażone na patelni, każde.
17. W wolnej chwilii książki – czytać, dotykać, wąchać. Sięgam po różne gatunki i tematykę.
18. Nigdy do zajęć szkolnych nie podchodziłem z zaangażowaniem. Byłem typem, który miał to gdzieś.
Po co uczyć się wzoru na pamięć czy obliczać zadanie na całą stronę skoro w chwilę mogę to policzyć w głowie.
19. Idąc dalej uwielbiam się uczyć, uczyć rzeczy pożytecznych sprawiających mi przyjemność i pomagających przetrwać na tej planecie.
20. Jestem ugodny, ale jeśli mi na czymś zależy potrafię być bardzo uparty.
21. W gimnazjum napisałem pracę na 61 stron. Świr zjadł literaturę po to żeby nauczycielka przeczytała dwie strony, łatwo. Miałem wymówkę do końca nauki na braki zadań.
22. W kościele chcę mi się mdleć.
23. Byłem zaproszony, żeby zagrać w serialu „Szkoła", odmówiłem.
24. Mam brata młodszego o 6 lat.
25. W życiu przewróciłem się zaskakująco wiele razy, choć nie jestem fajtłapą i mam niesamowity refleks.
26. Lubię kobiety, które wiedzą czego pragna, nieokiełznane.
27. Wiem, że ludzi wokół mnie, nie kupię monetą. Lubie ludzi prostych, ale nie prostaków. Ludzi trudnych, ale nie próżniaków.
28. Nie korzystam z karty płatniczej, wolę gotówkę.
29. Niedawno poznałem kogoś, osobę. Była mila bo chciała seksu.
30. Uwielbiam się przytulać, całować, uwielbiam dotyk.

View more

Nie da się jednoznacznie określić mojego stylu ubierania się. Przykładowo - raz założę ładną, elegancką, dziewczęcą sukienkę w kwiatowe wzory i żywe kolory, by następnego dnia łazić w dresach lub ubierać się jak metaluwa. Ogólnie lubię żywe, wyraziste kolory, poza wyjątkami w odzieży nie założę niczego w kolorze brązowym i ciemnym fioletowym, w turkusowym/morskim. Nie lubię też szarego, bo kojarzy mi się z nijakością, wycofaniem i smutkiem. Czyli można mnie spotkać w różu, czarnym, białym, lawendowym, łososiowym, chabrowym niebieskim lub jaśniejszym niebieskim (ale niezbyt jasnym, nie lubię turkusu), zielonym, żółtym i oczywiście czerwonym. Czerwony to mój ulubiony kolor. Zależy jeszcze jaki to jest element ubioru, ale np. nie przepadam za gładkimi, klasycznymi sukienkami, które nie mają absolutnie niczego. Mówi się, że klasyka jest ponadczasowa, ale dla mnie pewne rzeczy są po prostu zbyt "puste" i lubię, gdy się wyróżniają np. falbankami, rękawami, wzorem, krojem itp. Lubię eleganckie bluzki, kocham koronki (również w sukienkach), więc często takie zakładam. Sukienki lubię każde - plisowane, wąskie, rozkloszowane -tych przed kolano, po midi, do maxi - najlepiej w kwiatowe wzory, ale uwielbiam również groszki i wszelką elegancję, mimo wszystko nie przepadam za taką typową prostotą. Lubię podkreślać swoją kobiecość przez sukienki.
Poza tym lubię duże bluzy, mogą być z napisami. Nie lubię typowych kurtek, wolę płaszcze, skórzane ramoneski (mam białą i czarne). Podoba mi się ubiór "metaluwy" czy taki a la żołnierski, mundurowy, ale czarny. Uwielbiam dżinsy, byle nie w kolorze szarym. Najbardziej niebieskie. Lubię rurki, ale też spodnie mom fit i powoli zaczynają podobać mi się dzwony. Bardzo lubię też czarne lateksowe obcisłe spodnie. Jeśli chodzi o buty, to w zależności od pory roku - lubię sandały z odkrytymi palcami, buty na niewielkim koturnie, klasyczne trampki, sneakersy na grubej podeszwie, czarne wiązane półbuty (ale nie mokasyny, bo takich typowych mokasynów nie lubię), kozaki, botki płaskie i na obcasie. Buty to chyba jedyny wyjątek, w których toleruję kolor brązowy (poza kamizelką). Nie mam też obsesji na punkcie torebek i nie mam ich wcale dużo. Na co dzień częściej noszę skórzany czarny plecaczek, bo jest najwygodniejszy, a ja nie lubię niczego trzymać w ręce.
Jeśli chodzi o mój makijaż - nie jest wcale taki delikatny, ale nie jest też zbyt mocny. Jestem tapeciarą, więc nakładam podkład, trochę różu lub bronzera (rzadziej rozświetlacz), puder do brwi, kredkę do oczu/eyeliner i pomadki do ust - nude, ciemne róże, odcienie czerwieni, nie lubię jasnego różu.
Zawsze też zakładam jakieś kolczyki, uwielbiam kolczyki, zwłaszcza te długie, wiszące. No i złoty zegarek, pasuje do złotych kolczyków. Z naszyjnikami niekoniecznie, nie szaleję tak. Zakładam na wyjątkowe okazje.
Głównie lubię elegancję, ale nie w aż tak prostym wydaniu, no i lubię żywą kolorystykę, nie lubię smutnych, przygnębiających kolorów, nie pasują do mojej osobowości.

View more

Najbardziej lubię siebie w sukienkach, szczególnie tych letnich/na cieplejszą porę roku. Uwielbiam kwiatowe wzory, groszki, kropki, uwielbiam w ubraniach taką nutę dziewczęcej słodyczy, delikatności i romantyzmu, ale tak samo lubię też elegancję i klasę. Najbardziej lubię sukienki w kolorze czerwonym. Uważam, że ten kolor najbardziej oddaje moją osobowość. Ale bardzo lubię też na sobie żółty, zielony, łososiowy, niebieski, lawendowy, czarny i biały. Lubię żywe kolory.
Ogólnie trudne pytanie, bo w czym siebie lubię, to nie dotyczy tylko sukienek, a różnych stylów. Lubię siebie też w stylu nieco rockowym, czarne spodnie, czarna lub czerwona bluzka, skóra, ciemne buty, mogą być ciemne botki lub glany do tego. Lubię siebie w płaszczach. Nie przepadam za kurtkami. Lubię półgolfy, sweterki, najlepiej także w jakichś żywych, wyrazistych kolorach. Lubię również nosić komplety garniturowe, spodnie nie mogą mieć szerokich nogawek, bo w takich źle się czuję, no i taki komplet nie może być brązowy, beżowy ani szary, nie toleruję zbytnio tych kolorów, choć wyjątki się zdarzą. Najlepiej jest mnie poznać i wtedy człowiek wie co mi się podoba, a co nie.

View more

Uwielbiam kolory i etniczne wzory czy ciuchy w stylu wtnicznym, ala pirackim, boho.

---

Jesli chodzi o style jakie lubie a wzielam z subkultury gotyckiej to:
- pagangoth
- troszke nugoth
- hippuegoth

---

Lubie kolor czarny jednak kolory to jest coś do dopełnia moj styl.

---

Gothem pawdziwym nigdy nie byłam. Jednak zawsze mnie fascynowała ta subkultura, stroje, gorsety, style, dodatki, atmosfera, mrok i dopiero pozniej muzyka.

---

Zdecydowanie jesli chodzi do to kim sie czuje ale tez czerpie co nie co z tego bo inspiracje mige mieć rozne (najczesniej mam tak w makijazu) to jestem i czuje sie metalem. Dodatkowo metal w ma podgatunki muzyczne wiec nawet pod to czego libi sie sluchac mozna sie tak ubrac jesli ktos tak lubi i tak czuje i ew lubi szalec tak jak ja.

---

Jednak subkultura to jedno i muztka tak samo nosi sie w sercu a sluchajac black metalu rownie dovrze moge popierdalać w sukni w kwiatki jesli jest on odp kroju, materialu i kolorow. Takze ubieram sie tak jak czuje i jak mi pasuje.

---

Lubie też ubrania wintge czy retro, w szczegolbisci jesli chodzi o styl lat 70s i 80s.

---

O np wokalistka Groove metalowego zespołu Jinjer, ma taka bardziej orientalna urode mimo, ze jest rodowitą ukrainką i takze lubi sie od czasu do czasu ubrac jak jest pokazane zna zdjeciu. Tati bywa moją inspiracją nie tylko w guscie muzycznym 😍👇

View more

Przy sylwetce trójkąta dobrze jest podkreślić górną część ciała i odwrócić uwagę od dolnej. Kilka moich pomysłów jak to zrobić poniżej.

---

1) Dobierz bardziej dopasowaną górę, która podkreśli talię. Niezłym pomysłem jest dekolt typu hiszpanka lub łódka. Taki dekolt powiększy optycznie ramiona, dzięki czemu sylwetka będzie zbalansowana. Niestety jeśli masz naturalnie szerokie ramiona lub bardzo duży biust, to te dekolty odpadają. Wtedy zastosuj zwykły dekolt okrągły.
2) Wybierz górę w intensywniejszych kolorach. Neutralne kolory jak biel, beż, granat czy czerń nie będą wyglądać źle, ale intensywniejsze kolory lepiej przykują wzrok. Wzory lub inne elementy ozdobne na bluzce też pomogą w przykuciu uwagi.
3) Jeśli wybierasz spodenki, powinny być gładkie (bez wzorów i innych dodatków), w stonowanych, ciemnych kolorach - granatowym, czarnym, ciemnym szarym lub zgniłozielonym. Nogawka powinna być prosta, nie za szeroka i nie za wąska (powinnaś móc włożyć dwa palce między nogawkę a udo), sięgająca za najszerszą część uda (prawdopodobnie będzie to gdzieś w 1/2 lub 2/3 uda), unikaj jednak nogawek kończących się tuż przed kolanem. Materiał powinien mieć strukturę, ale nie być za gruby. Najlepiej wypadnie połączenie lnu z wiskozą. Stan spodenek najlepszy wysoki lub średni, unikaj stanu niskiego.
4) Jeśli wybierasz spódnicę, wybierz rozkloszowaną (wycinaną z koła lub półkola) albo spódnicę o linii A. Unikaj falbanek i dużych wzorów. Najlepiej, podobnie jak w przypadku spodni, wybierz stonowany, ciemniejszy kolor i brak wzorów. Długość spódnicy tuż za kolano.
5) Jeśli wybierasz sukienkę, zadbaj o spełnienie punktu 1) i 2). Dół sukienki o kroju jak w punkcie 4). Tu już nie musi być cała sukienka w stonowanych barwach, ważne jest, żeby wzory, jeśli są, nie były za duże, a także brak falban. Możesz też, by zwrócić uwagę na górną część ciała, dodać większe kolczyki, naszyjnik albo pasek w talii.
6) Buty nie powinny być ciężkie. Platformy i wysokie koturny nie sprawdzą się. Wybierz sandały ze średniej szerokości paskami, sandały mogą być płaskie, może być obcas lub koturn do 3 cm. Unikaj sandałów z paskiem na kostce czy sandałów w stylu rzymianek. Jeśli wybierasz się gdzieś wieczorem, weź obcasy, najlepsze będą lekko zwężające się ku dołowi słupki o wysokości do 7 cm. Niezależnie od charakteru sandałów, powinny być w stonowanych barwach pasujących do stylizacji bez dodatkowych zdobień.

---

💎💎💎

---

To zdjęcie spełnia praktycznie wszystkie te punkty. Ja bym jeszcze mocniej podkreśliła talię i wybrałabym inny kształt obcasa - w tych sandałach obcas rozszerza się ku dołowi, a powinien lekko się zwężać. Rękaw nie musi być 3/4 jak na zdjęciu, możesz z powodzeniem nosić krótkie rękawy albo bluzki bądź sukienki na ramiączka. Niestety znalezienie dobrego zdjęcia graniczy z cudem.

View more

W XIX wieku bardzo popularne były kwiatowe wzory na sukniach. Nie noszono wielokolorowych sukni, jak Rogneda (chyba, że w kratę),dominowały raczej kreacje w jednym kolorze. Powiem więcej! Panny i mężatki miały konkretnie określone kolory do noszenia. Np. czerwień była zarezerwowana wyłącznie dla mężatek, więc Lidia nie może ubierać się w iście strażacką czerwień, aczkolwiek twórcy pewnie chcieli w ten sposób pokazać jej charyzmę i temperament. Kreacje panienek na wydaniu nie powinne być zbyt rozłożyste, rozkloszowane, nawet tak o, po domu nie trzeba było chodzić w krynolinie.
Panny mogły sporadycznie nosić czerwone rękawiczki, ale dominowały białe. Panny mogły mieć rozpuszczone włosy, a mężatki spięte.
Na tym zdjęciu Lidia ma na sukni deklot, co czyni jej kreację suknią nocną. Za dnia powinna mieć białą bluzkę, najlepiej z koronką, zgodnie z ówczesną modą. Deklot tylko do sukien nocnych.

View more

Patrząc z perspektywy czasu - uważałam siebie za silną.

---

Krzycząc, dławiąc się płaczem samotnie w czterech ścianach - uważałam siebie za silną.
Planując swoją śmierć na przeróżne sposoby - uważałam siebie za silną.
Biegnąc ile sił przed siebie, żeby uciec przed bólem- uważałam siebie za silną.
Błagając boga, którego nie ma, żeby zabrał mnie stąd - uważałam siebie za silną.
Nienawidząc życia i ludzi, którzy tak bardzo mnie krzywdzili - uważałam siebie za silną.
Rysując ostrym narzędziem piękne wzory na skórze - uważałam siebie za silną.

---

A byłam taka słaba...

---

Silna w swojej słabości, czułam emocje, ciężar i byłam taka dumna z siebie, że nadal dźwigam to na barkach, zamiast zrzucić z hukiem.

---

A teraz?
Teraz chciałabym przytulić tamtą siebie i szepnąć:
już dobrze.
Już nie musisz biec.
Będziesz jeszcze silna.
Odpocznij.

View more

Zawsze powtarzałem, że nasz obecny system szkolnictwa jest przestarzały, bo funkcjonuje na wzorcu z czasów zaboru pruskiego - czyli ładne paręset lat temu. Jest to szkolnictwo dość mocno nastawione na zakuwanie na pamięć w 90% rzeczy, które w późniejszym, dorosłym życiu i tak się nam z reguły nie przydawają. Bo po co komu znać wzory skróconego mnożenia, jak część osób nie umie sobie PITu rozliczyć? Po co komu znać reakcje chemiczne kwasów, zasad itp, skoro w szkole nie powiedzą jak np. postępować w wyniku zatrucia się oparami jakiejś silnie żrącej substancji? I w końcu po co na lekcjach wychowania fizycznego po raz pięćdziesiąty grać w siatkówkę czy piłkę nożną jak np. można by ten czas spożytkować na zajęcia z samoobrony?
Z lekcjami historii jest podobnie - uczą tam nas historii innych krajów, a nie spotkałem się osobiście z tym, by na tych lekcjach przytaczano historię Otto Schimkego - żołnierza Wehrmachtu, który został stracony za to, że odmawiał strzelania do polskich cywili z racji wycofania się z okupowanych terenów polskich przed wkraczającą tam powoli Armią Czerwoną.
Także w polskiej szkole wielu istotnych rzeczy nam nauczyciele nie powiedzą tylko sami się musimy doinformować.

View more

W szkole nie nauczą mnie jak żyć. Nie powiedzą, że wzory skróconego mnożenia nie przydają się w życiu codziennym, nie powiedzą, że nikt nie będzie pytał, co autor miał na myśli. Nie powiedzą też, że myślenie "pod klucz", to złe myślenie i nie przydaje się przy rozwiązywaniu problemów.
Na wdż nie powiedzieli mi nic, czego bym nie usłyszała od mamy. Nie opowiadali o ciele człowieka i zmianach, które w nim zachodzą, nie opowiadali o tym, że nikt nie ma prawa dotykać mnie bez mojej zgody, za to opowiadali nieudolnie o menstruacji z rumieńcem na twarzy, wypraszając przy tym chłopców, bo to przecież temat tylko dla dziewczynek. Tak samo opowiadając o polucji, wypraszali dziewczynki, bo to temat tylko dla chłopców.
Szkoła jest przydatna, ale z tym systemem, bardziej pełni funkcję socjalizacyjną, która jest ogromnie ważna dla dziecka.
Jeszcze wiele w szkołach trzeba zmienić, żeby można było mówić w pełni o tym, że ona faktycznie uczy. Owszem, uczy, ale uczy schematów, a życie nie jest schematyczne.

View more

Dziwne by to było jakbym nie wierzyła, a doświadczyłam już takich sytuacji wiele razy w swoim życiu.

---

Najlepiej pamietam, jak przez pare dni... łyżki same zaczęły sie kręcić w moich kubkach. Tak przy mnie. Zmroziło mnie to jak uslyszałam dźwięk i jak sie spojrzałam, w myslach kazałam przestać temu... i przestało. Na drugi dzień miałam to samo, ale za sprawą rozkazu przestało.

---

Następne zdarzenie to coś co zapamietam po kres zywota. Widziałam cienie, nie jakies zwyczajne, miały dziwaczną materię a fakt, że one same przemieszczały się mo moim domu, po scianach, szkle były wszedzie tam gdzie i ja, bo potrafiły się nawet ukazać na ścianach pokoju mojej znajomej a nawet na blokach mieszkalnych, szybach samochodu czy murach sklepu.
Cienie te układaly sie najczęściej we wzory. Przybierały ksztalty zwierzat, twarzy ludzi, jakieś dziwne wzory, niektore sie poruszaly.
Jeden z nich przybrał kształt konika na biegunach, który podskakiwał w moja stronę a jak obrocił twarzy miał na niej jakby maskę gazową. Co ciekawe nie bałam sie tego, jedynie czułam dziwną pulsujacą energię, kiedy przykładałam ręce do ściany. To tak jakby sciana miała serce.

---

Następną dosć ciekawą rzeczna zwiazaną z tymi samymi cieniami, była wizja widzenia ciągu liczb. Czułam się, jak w transie troche.
Poczelam wiedzieć ciąg : 5, 8 i 13, co jakis czas się ukazywały. Najpierw pojedynczo poźniej razem. A w glowie szumiało mi i ostrzegałm ze brakuje dodatkowych cyfr. Cyfry nie pojawily sie na scianie a w mojej głowie były to: nr 3 i nr 15. Pozniej te cyfry sie wszytkie ukazały na scianie. Zastanawiałam sie co to moze oznaczać. Szukałam odp. gdziekolwiek. W liczbach bożych, numerologii, liczbach anielskich, kartach tarota czy wspolzedne jakiegoś miejsca. No i nic z tego. Po dodaniu wychodzi liczba 44 po rozbiciu jej i dodaniu wychodzi 8, a w przypadku dodaniu tylko tych liczb ktore poczatkowo ukazały mi się wychodzi 26, dalej 2+6= 8 takze daje 8.
Do dziś zastanawiam się nad sensem i celem tego wszytkiego.💁‍

View more

Przyznam szczerze, że kiedy byłam nastolatką, to marzył mi się kolczyk w nosie, a nawet w języku.

---

Koleżanki miały ich mnóstwo i czułam się przy nich takim brzydkim kaczątkiem. Obiecywałam sobie, że też kiedyś będę taki miała 😅

---

Moja mama nienawidziła takich ozdobników i skutecznie wybiła mi to w młodzieńczych latach z głowy.

---

Teraz to się trochę zmieniło.

---

Nie zdecydowałabym się obecnie na taki kolczyk. Jestem na nie.

---

Po pierwsze, już mi się to nie podoba.
Po drugie, w pracy chyba musiałabym go zdejmować.
Po trzecie, częste badania i rezonans = lepiej nie mieć takiego kolczyka.
Po czwarte- boję się bólu, takiego na własne życzenie.
Po piąte (żarcik, rozpędziłam się po prostu 😅), w mojej rodzinie nikt nie miał za bardzo kolczyków. Siostra miała, to dosłownie gniło jej ciało, nawet od złota, czy srebra. Trochę się bałam tego zawsze, jak moje ciało zareaguje na taki obcy element.

---

Zależy też w sumie o jakim kolczyku mówimy, bo ja od razu miałam w głowie taką małą kuleczkę, a wiem że są najróżniejsze wzory i rozmiary.

---

Takiego wielkiego na pewno bym sobie nie zafundowała.

---

Co do innych osób- u innych mi to absolutnie nie przeszkadza.
Luz totalny.

View more

2 a komnata krolowej z 2 to była w rzeczywistości najpewniej komnata po Łokietku, choć oczywiście w serialu mówiono że jest to wciąż ta sama komnata z czasów matki Kazimierza i Aldony. A tutaj nie wiemy do końca, no ale raczej wygląda na jeden pokój ewentualnie z jakimiś przejsciami albo coś dodadzą
______________
Ogólnie to mieli aż dwa lata na nowe komnaty i stroje. Wiemy, że małej zmianie uległa pewna część Wawelu, ale może być to tylko ułamek zamku. Miejmy nadzieję. Ja jestem ciekawa czy znów dostaniemy tą jedną chatkę która będzie robić za niemal każdy dom w Polsce i Litwie. ;) Nie każe im nawet mocno zmieniać pewnych komnat, wiadomo, że Wawel dopiero zaczął być rozbudowywany, ale kurczę, IV sezon a oni nadal nie dorobili się większej ilości komnat i korytarzy. Człowiek nie odczuwa, że te pomieszczenia są z sobą połączone.

---

*Devisza

View more