#klasyk

Kiedy mam ochotę na kebaba, najczęściej wybieram wersję z kurczakiem albo mieszane mięso. Coś w połączeniu smaków soczystego kurczaka z innymi mięsami tworzy niesamowicie bogaty i satysfakcjonujący posiłek, idealny na zaspokojenie głodu 🍗🥩
Jeśli chodzi o sos, to tu moje preferencje oscylują między ostrym a mieszanką różnych sosów. Ostry sos to klasyk, który dodaje energii i charakteru każdemu kęsowi. Jego pikantność idealnie komplementuje miękkość i delikatność mięsa, tworząc wybuchową mieszankę smaków, która pobudza zmysły 🔥🌶️
Ale są dni, kiedy nie mogę się zdecydować tylko na jeden smak, wtedy wybieram opcję mieszania sosów. Połączenie ostrego sosu z delikatniejszymi, kremowymi sosami tworzy wyjątkową harmonię na talerzu. Ta równowaga między pikantnością a łagodnością pozwala mi delektować się każdym kęsem, odkrywając nowe niuanse smakowe 🍽️🎨
Warto też wspomnieć, że kebab to danie, które celebruje różnorodność smaków i kultur. To fascynujące, jak prosty posiłek może być tak różnorodny i jednocześnie łączyć ludzi z różnych stron świata. A wybór mięsa i sosu w kebabie to nie tylko kwestia gustu, ale też część kulinarnego doświadczenia, które pozwala na eksplorowanie globalnych smaków 🌍❤️
Każdy wybór mięsa i sosu w kebabie jest jak podróż kulinarna, która nie tylko zaspokaja głód, ale także oferuje przyjemność odkrywania. Dla mnie, niezależnie od wyboru, najważniejsze jest, by kebab był przygotowany ze świeżych, wysokiej jakości składników, które sprawią, że każda wizyta w kebabowni będzie nie tylko posiłkiem, ale prawdziwym doświadczeniem 🥙✨

View more

Aż specjalnie przejrzałem filmwebową listę filmów, które obejrzałem od początku tego roku (przyjmując kilka miesięcy jako prawie trzy to chyba uczciwy rachunek). W każdym razie zamiast ulubionego wyszły trzy, którym zasłużenie dałem po 9/10. No to lecimy w kolejności oglądania:
- Gra o wszystko (2017) - oj długo się do tego filmu zbierałem, nawet za długo. Bardzo interesowała mnie fabuła, ale obawiałem się jakiegoś zawodu. A to był świetny film, mimo że współczesny to pełen amerykańskości. Szczególnie polubiłem główną bohaterkę, która najpierw pięła się na szczyt, a gdy z niego upadła, dalej pozostała twarda i harda, w sumie ratując sobie tyłek niewielkim kosztem. Historie o takich ludziach naprawdę chce się oglądać, bo to w dużej mierze film o znoszeniu porażki.
Andriej Rublow (1966) - do Rublowa też się długo zbierałem, kiedyś miałem jedno podejście, chciałem oglądać na raty, ale porzuciłem, aż w końcu obejrzałem całość na raz. To jest przepiękny i wspaniały film, choć nie tak dobry jak "Stalker" tego samego reżysera. Ale naprawdę niewiele gorszy. Trochę się to ogląda jak zbiór opowiadań, które łączy jeden bohater, a zmieniają się miejsca i fabuła, a on sam ewoluuje. Wrażliwy, uduchowiony artysta, który widzi świat taki jakim jest - pełen okrucieństwa, tyranii, wyzysku, krwawych wojen, chciwości, dzikiego hedonizmu - i ten właśnie świat pcha go ku izolacji i odcięciu, a także porzuceniu sztuki, bo jak można dalej pisać ikony wobec tego, co się dzieje? I przepiękny moment, gdy spotyka młodego artystę, który pracuje nad wielkim dziełem, w które nikt poza nim nie wierzy, aż w końcu sam widzi w tym wezwanie do odrodzenia.
Sokół maltański (1941) - klasyk absolutny, jeden z pierwszych filmów noir z genialnymi Humphreyem Bogartem i Mary Astor. Lata 40. ale film z wartką akcją, świetnie napisany, do tego technicznie miodek - operowanie kamerą, światłem i cieniem, korzystając z zalet czarno-białej taśmy, no cudne formalnie to jest. A i fabuła wciąga. Bogart tworzy pierwszą chyba taką postać rasowego detektywa, zimnego i cynicznego, którego wszyscy chcą oszukać, a ostatecznie wychodzi zwycięsko. Żal było mi tylko trochę postaci granej przez Mary Astor.
No i żadnego kadru nie będzie, bo nic w odpowiedź nie wchodzi, ale może ktoś to przeczyta i bez zdjęcia.

View more

Jeśli miałbym wybrać między pierogami z mięsem a ruskimi, bez wahania zdecydowałbym się na te pierwsze😋 Mięsne farsze mają dla mnie to „coś” – bogaty smak, który świetnie komponuje się z delikatnym ciastem pierogowym. To klasyk, który nigdy nie zawodzi, zwłaszcza jeśli mięso jest aromatyczne, soczyste i przyrządzone z domieszką ziół i przypraw 🥩🌿
Gotowanie to przecież nie tylko łączenie składników, ale także celebrowanie tradycji, a pierogi z mięsem są jednym z tych dań, które wydają się być istotną częścią kulinarnego dziedzictwa. Moje najlepsze wspomnienia kulinarne często wiążą się z rodziną zgromadzoną wokół stołu, lepieniem pierogów i wymianą historii. Rodzinne gotowanie to czas spędzony razem, który umacnia więzy i tworzy wspomnienia 👨‍👩‍👧‍👦❤️
Z naukowego punktu widzenia, interesujące jest, jak smak i preferencje mogą być związane z naszymi wspomnieniami i doświadczeniami. Psychologia smaku, zjawisko znane jako „smakostalgia”, mówi o tym, że preferujemy jedzenie, które przypomina nam o pozytywnych momentach z przeszłości. Więc kiedy wybieram pierogi z mięsem, to nie tylko dla smaku, ale i dla tych chwil, które przywołują.
A jeśli chodzi o same pierogi, to cenię sobie fakt, że można je przygotować na wiele różnych sposobów – smażone, gotowane, a nawet zapiekane. Można je serwować z różnorodnymi dodatkami: od klasycznej cebulki zasmażanej, przez śmietanę, aż po bardziej nowoczesne połączenia. To uniwersalność i możliwość eksperymentowania sprawiają, że gotowanie i jedzenie to dla mnie prawdziwa przygoda 🍴🔥
Pierogi z mięsem to też doskonała opcja na pożywne, sycące danie, które daje energię potrzebną do przetrwania dnia pełnego wyzwań. Tak więc, gdy mam ochotę na coś tradycyjnego i rozgrzewającego, wybieram właśnie je🥟

View more

Moje ulubione jedzenie z McDonald's? To trudny wybór, ale jeśli muszę wybrać, to zdecydowanie stawiam na Big Maca, wrapa z kurczakiem klasycznego i Red Chickera! Każde z tych dań ma coś, co szczególnie przypadło mi do gustu 🍔🌯🐔
Zacznijmy od legendarnego Big Maca. To już klasyk, który przetrwał próbę czasu. Dwa kotlety wołowe, sos Big Mac, sałata, ser, ogórki, cebula, wszystko zamknięte w trójwarstwowej bułce – to po prostu mistrzostwo! Co ciekawe, Big Mac jest tak ikoniczny, że stał się częścią Big Mac Index wydawanego przez "The Economist", co pokazuje jego globalną obecność i wpływ na kulturę. Jego smak to mieszanka wszystkiego, co uwielbiam w klasycznym burgerze – jest zarówno sycący, jak i pełen różnych smaków i tekstur 🥇🌍
Następnie, wrap z kurczakiem klasycznym. To świetna opcja, gdy mam ochotę na coś trochę lżejszego, ale wciąż bardzo smacznego. Świeża sałata, soczysty kurczak, i doskonały sos – to wszystko tworzy idealną harmonię smaków. Lubię go szczególnie za to, że jest wygodny do zjedzenia w biegu i nie sprawia, że czuję się przeciążony po posiłku. Jest to doskonała alternatywa dla cięższych burgerów, gdy jestem w ruchu lub po prostu nie chcę czegoś zbyt ciężkiego 🏃🍃
A Red Chicker? To coś dla tych dni, gdy potrzebuję nieco pikantności. Ostry i pełen smaku, to idealny wybór dla kogoś, kto lubi trochę więcej przypraw w swoim posiłku. Zawsze ceniłem sobie to, jak McDonald's potrafi zbalansować smaki – nawet w ostrzejszych daniach jak Red Chicker, smaki są dobrze skomponowane, co sprawia, że posiłek jest przyjemny i nieprzytłaczający 🌶️🔥
Podsumowując, każde z tych dań ma coś, co sprawia, że wracam do nich z przyjemnością. Big Mac to klasyk, którego smak jest niepowtarzalny; wrap z kurczakiem klasycznym to lekka, ale satysfakcjonująca opcja; a Red Chicker to idealny wybór dla tych, którzy lubią ostre smaki. W McDonald's cenię sobie różnorodność i jakość, co sprawia, że każda wizyta tam jest dla mnie małą kulinarną przygodą ✌️🍔🌯🐔💖

View more

Zależy co rozumiemy przez stare. Bo dla mnie naprawdę stare filmy to te z epoki kina niemego plus część jeszcze produkcji z lat 30. choć to dość graniczny czas. No i uwielbiam stare kino, mam do niego spory sentyment i uważam, że w wielu aspektach bije na głowę to powstające współcześnie. Uwielbiam kino autorskie pokroju Andrieja Tarkowskiego, Ingmara Bergmana czy Akiro Kurosawy czy też estetykę włoskich horrorów Mario Bavy. No i amerykańskie kino noir, w zasadzie symbol amerykańskiej dominacji w kinie tamtych lat, genialna estetyka i pisanie fabuł, które mimo dystansu czasowego, nie są nudne, a wartkie i mimo braku efektów specjalnych, naprawdę dają radę nawet dzisiaj. Do tego kocham kino tamtych lat za to, że miało zakodowane zupełnie inne wartości niż większość współczesnych obrazów, gdzie najlepsze i najambitniejsze dzieła robią "twórcy kontrowersyjni".
Ale wracając do starego kina - niedawno odświeżyłem sobie Popiół i diament oraz obejrzałem po raz pierwszy absolutny klasyk wczesnego noir, Sokół maltański.
Parę słów o Popiele i diamencie - naprawdę doceniłem ten film i zrozumiałem, że przy pierwszym seansie byłem trochę za młody jeszcze, żeby go ogarnąć. Genialne ujęcia i oczywiście kultowa scena z piciem za poległych przyjaciół i podpalaniem spirytusu. Niemniej, ciut lepszy był Sokół maltański i to z niego kadr stawiam. Spodziewałem się raczej dość typowego noir, ze wszystkimi cechami gatunku, a dostałem film zdecydowanie powyżej i tak wysokiej gatunkowej przeciętnej. Żal mi było nieco końcówki losów postaci granej przez Mary Astor (choć trzeba przyznać, że nie jest to najpiękniejsza aktorka tamtych czasów). Całe show kradnie z kolei mistrz Humphrey Bogart, który jest po prostu Bogartem - zimnym i cynicznym człowiekiem, który zawsze wychodzi na swoje (żeby nie było, on jest w filmie tym dobrym xd).
Co do starych seriali, tu kwestia starości jest trochę inna. Serial to, w porównaniu z filmem, dość młody wynalazek, więc tutaj za stare uznam produkcje z lat 70-80. Wszak wówczas powstały genialne polskie produkcje jak Czterdziestolatek, Alternatywy 4 i Zmiennicy. W tej świetnej trójcy nieco z tyłu zostają Alternatywy, w twórczości Barei znacznie wyżej cenię Zmienników ( @kaltemarchen coś o tym wie), ale stawiam ich na równi z Czterdziestolatkiem, który jest serialem zupełnie innym, ale wciąż jednym z najlepszych, mimo że ma swoje słabsze momenty i - zwłaszcza na początku - można się nieco odbić. Aż szkoda, że tamte seriale miały tak mało odcinków.
No i jeszcze pod odpowiedzią - mistrz Bogart jako detektyw Spade w Sokole z sokołem w rękach.

View more

Ach, to pytanie przypomina mi o magicznej roli, jaką kuchnia odgrywa w naszym życiu, będąc miejscem, gdzie tradycje spotykają się z innowacjami, a smaki i aromaty tworzą wspomnienia 🍲🌿 Pomidorowa z makaronem czy z ryżem? To jak wybór między dwoma różnymi muzycznymi gatunkami, które oba kocham, ale każdy w inny sposób.
Z jednej strony, pomidorowa z makaronem to klasyk, który nieodłącznie kojarzy mi się z ciepłem domowego ogniska. Makaron dodaje tej zupie tekstury i sprawia, że jest bardziej sycąca. Jest w tym daniu coś niezwykle pocieszającego, niemal nostalgicznie przypominającego o niedzielnych obiadach u babci, gdzie każdy kęs był pełen miłości i tradycji 🍅🍝
Z drugiej strony, pomidorowa z ryżem to trochę jak egzotyczna odmiana klasycznego przepisu. Ryż nadaje zupie delikatności i subtelnego smaku, który świetnie komponuje się z pomidorową bazą. Jest w tej wersji coś zaskakującego, co przypomina mi o podróżach i odkrywaniu nowych kuchni, gdzie każda łyżka jest jak nowy rozdział w książce kulinarnych przygód 🍚🌍
Naukowo rzecz biorąc, nasze preferencje kulinarne są wynikiem kombinacji doświadczeń kulturowych, osobistych doświadczeń oraz nawet genetyki. Smak i zapach potraw mogą wywoływać różne emocje i wspomnienia. Zgodnie z badaniami z dziedziny psychologii smaku, jedzenie, które kojarzy nam się z pozytywnymi wspomnieniami, często jest przez nas postrzegane jako bardziej smakowite 🥄
Podsumowując, zarówno pomidorowa z makaronem, jak i z ryżem mają swoje wyjątkowe miejsce w mojej kulinarnie kolorowej palecie. Wybór między nimi zależy od nastroju, okoliczności i pragnienia smakowego danego dnia. Czy to bardziej tradycyjna wersja z makaronem, czy nieco bardziej eksperymentalna z ryżem, każda z nich przynosi radość i satysfakcję, potwierdzając, że jedzenie to nie tylko odżywianie, ale i doświadczenie pełne emocji i smaków 🍅❤️🥣

View more

Nie należę do grona gamerów. Jednak kto wie może kiedyś się to zmieni, ale napewno nie bede grać w klasyki tylko dlatego ze to klasyk lub w gry, które są nowe, ale trzeba w nie zagrać. I przed wszytkim nie jestem fanką arcade. Ja muszę czuć, że naprawde moja dusza i cialo i cała ja pragniemy grać w coś.

---

Aktualnie jedyną grą jaką uwielbiam są simsy 3 i 4. Ogolnie najlepiej czuje się w grach gdzie można stworzyć symulator życia, można coś budować lub wykonywać zadania i dodatkowo poznawać fabułke. Powiedzmy, że kiedyś chce spróbować z RPG. I jedyne gry jakie mi się podobają chyba są arcade, mowie chyba, bo co do tych różnych części Heroses nie jestem pewna, ale napewno II albo III a ta druga gra to Terraria (choć jej na razie nie ogarniam, bo mało w nią grałam.) Jednak te dwie wymienione gry nie są moimi ulubionymi. Aaa i przypomniałam sobie o minecrafcie. Tą gre uwielbiam za dzieciaka, mysle że miło bedzie do niej kiedyś wrócić.

View more

Odpowiadam mową pozawerbalną, czyli miną wyrażającą bardzo wykwintną i elokwentną myśl: "Nie z3_raj się".

---

Jeśli zaś chodzi o komunikację werbalną, to zwykle wolę przy zagęszczającej się atmosferze zwinnie wycofać się z wymiany zdań. Najzwyczajniej w świecie uważam, że - jak mawiał klasyk - "Szkoda strzępić r_ja". Jeśli ktoś w żarliwy sposób próbuje mi udowodnić, że intencjonalnie zamierzałam uderzyć go personalnie, to choćbym została prezydentem, zrobiła 5 fikołków i zatańczyła makarenę, nie zmienię podejścia tej osoby. Bardziej śmieszy mnie, niż denerwuje szukanie zadziora na siłę.

---

Sytuacja ma się trochę inaczej, jeżeli rozmówca jest mi bliższy i wiem, że jest to osoba, przy której nie produkowałabym się na próżno. Wtedy wolałabym na spokojnie dociec jaka jest przyczyna takiego myślenia i zapewnić o swoich intencjach. Jeśli nie dotrze - cóż, zrobiłam co mogłam ¯\_(ツ)_/¯

---

(Tak naprawdę ciężko mi w takiej sytuacji usiedzieć cicho i z trudem hamuję sarkazm, który ciśnie mi się na język. Jestem bardzo sarkastycznym człowiekiem, który - jak przystało na rasowego skorpiona - akcentuje swoją reakcję przewróceniem oczami)

View more

Jeśli chodzi o moje ulubione zupy, zdecydowanie na czele listy znajdują się pomidorowa i rosół 🍅🍜 Obydwie te zupy mają dla mnie szczególne miejsce zarówno pod względem smaku, jak i wspomnień z dzieciństwa.
Zupa pomidorowa to dla mnie kwintesencja domowego ciepła i komfortu. Smak świeżych, dojrzałych pomidorów, połączony z odrobiną bazylii i kremową nutą śmietany, to prawdziwy klasyk 🌿🥄 Co ciekawe, pomidory są bogate w likopen, silny antyoksydant, który naukowo udowodniono, że przyczynia się do poprawy zdrowia serca i może mieć właściwości antyrakowe. Dodatkowo, zupa pomidorowa jest świetna na każdą porę roku – zarówno w chłodne zimowe dni, jak i w cieplejsze letnie wieczory.
Z kolei rosół to dla mnie esencja tradycyjnej kuchni. Jego bogaty, głęboki smak, uzyskany dzięki długiemu gotowaniu mięsa i warzyw, to coś, co zawsze przypomina mi domowe niedzielne obiady 🥕🍗 Rosół nie tylko rozgrzewa od środka, ale jest również pełen wartości odżywczych. Bogaty w kolagen i inne składniki odżywcze, które są uwalniane podczas gotowania kości, rosół może wspomagać zdrowie stawów i poprawiać trawienie.
Obie te zupy, pomidorowa i rosół, są nie tylko pyszne, ale i zdrowe. Mają one swoje korzenie w tradycyjnej kuchni, łącząc w sobie bogactwo smaku i odżywczych wartości. Dla mnie, wybór tych zup to nie tylko decyzja kulinarna, ale też sposób na przywołanie miłych wspomnień i chwil spędzonych z rodziną 🍲💖
Podsumowując, pomidorowa i rosół to moje dwie ulubione zupy, które wyróżniają się nie tylko wyjątkowym smakiem, ale i zdrowotnymi właściwościami. Są one dla mnie synonimami domowego ciepła, komfortu i rodzinnych tradycji🏡🍵👨‍👩‍👧‍👦

View more

Pomijając fakt bota czy pytania z cyklu "wysłane do 100 osób" to zauważam, że w realnym życiu ludzie mają z tym problem. Niesamowite, że umiesz wyprowadzić wzór na równanie Maxwella ale masz problem z postawieniem granic. I słowem "nie" lub nie daj Boże - szczerą rozmowę z partnerem. Bo skoro się jest razem, to jesteście partnerami prawda? Przyjaźnicie się, siorbiecie wspólnie kawę i sypiacie pod jedną kołdrą. Proste słowa z gardła nie chcą wyjść najbardziej, to śpiewał jakiś klasyk ale polecam zacząć właśnie od prostoty zanim będzie się jakiekolwiek relacje budować. A odmawianie seksu/czy libido wystrzelone w kosmos to rzeczy indywidualne i każdy związek pisze ich osobną historie. Dlatego polecam wziąć do serca najbardziej wkurwiającą odpowiedź - czyli trzeba rozmawiać, to zależy i każdy ma swoje.

View more

Och, jeśli chodzi o rekomendacje filmowe i serialowe, to zdecydowanie mam kilka tytułów, które uważam za godne polecenia! 📽️🍿 Każdy z nich wyróżnia się na tle innych produkcji swoją unikalną fabułą, głębią postaci i niesamowitym wykonaniem🌟
Zacznijmy od seriali. "You" to thriller psychologiczny, który zabiera widzów w mroczną podróż przez umysł obsesyjnego stalker'a🕵️‍♂️🖤 Co fascynujące w tym serialu, to sposób, w jaki twórcy eksplorują ciemne zakamarki ludzkiej psychiki. Seria daje nam wgląd w to, jak skomplikowane i niepokojące może być ludzkie zachowanie, co zdecydowanie przyciąga moją uwagę jako kogoś, kto interesuje się psychologią.
Kolejnym serialem jest "The Crown", który jest znakomicie wyprodukowanym dramatem historycznym, opowiadającym o życiu brytyjskiej rodziny królewskiej 👑🇬🇧 Fascynuje mnie w tym serialu zarówno dokładność historyczna, jak i głębia emocjonalna postaci. To jak twórcy odwzorowali historyczne wydarzenia i osobiste zmagania postaci, robi wrażenie, szczególnie dla kogoś, kto ceni sobie historię.
Przechodząc do filmów, "Forrest Gump" to klasyk, który nigdy się nie starzeje 🏃‍♂️❤️ Historia prostego człowieka, którego niezwykłe życie splata się z ważnymi wydarzeniami historycznymi w USA, jest zarówno wzruszająca, jak i inspirująca. Co ciekawe, film ten w niebanalny sposób łączy elementy fikcji z rzeczywistymi wydarzeniami, co sprawia, że jest to fascynująca podróż zarówno emocjonalna, jak i edukacyjna.
Na koniec, "Zostaw świat za sobą" to film, który zwrócił moją uwagę swoją niezwykłą fabułą i przesłaniem🌍🔜 Jest to film, który skłania do refleksji nad naszym współczesnym światem i jego przyszłością, co jest niezwykle istotne w obecnych czasach. Wartościowe jest to, jak film porusza kwestie społeczne i ekologiczne, będąc jednocześnie świetnie zrealizowaną produkcją.
Podsumowując, te seriale i filmy to moje gorące rekomendacje dla każdego, kto szuka czegoś więcej niż tylko rozrywki. Oferują one bogatą mieszankę emocji, głębi psychologicznej, historycznej wierności oraz ważnych społecznych przesłań 📺✨ Czy to wciągająca opowieść, czy głęboka refleksja nad ludzką naturą i historią, te tytuły z pewnością dostarczą godzin doskonałej rozrywki! 🎬👀🍿

View more

Dla mnie najlepszym smakiem chipsów, bez cienia wątpliwości, jest ocet i sól. Ta kombinacja wyrazistego octu z subtelnym posmakiem soli tworzy niepowtarzalną mieszankę, która idealnie zaspokaja moją chęć na coś słonego i chrupiącego🍟🧂
Pringlesy z octem i solą to mój absolutny faworyt. Ich chrupkość i wyważony smak sprawiają, że trudno mi się od nich oderwać. Coś w ich konsystencji i sposobie przyprawiania sprawia, że smak jest intensywny, ale nie przytłaczający 🥫👌
Oczywiście, klasyk w postaci Lay's z zieloną cebulką również zajmuje wysokie miejsce na mojej liście ulubionych smaków. Te chipsy mają delikatniejszy smak, który świetnie komponuje się z lekką cebulką, co czyni je idealnymi na lekkie przekąski🍃🧅
Lay's Fromage to kolejny smak, który doceniam. Serowy aromat tych chipsów jest na tyle wyrazisty, że idealnie nadają się na przekąskę, kiedy mam ochotę na coś bardziej sycącego. Jest to świetna alternatywa dla klasycznych słonych chipsów 🧀🍪
Podsumowując, choć na rynku jest mnóstwo smaków chipsów, to te z octem i solą pozostają moim numerem jeden. Jednakże nie stronię też od innych smaków, zwłaszcza od tych oferowanych przez Pringles i Lay's. Dla mnie chipsy to idealna przekąska na wieczór czy spotkanie ze znajomymi, a różnorodność smaków pozwala mi cieszyć się nimi w wielu różnych sytuacjach 🎉👍

View more

Zdecydowanie lubię zarówno kebaby, jak i zapiekanki. Każde z tych dań ma swoje wyjątkowe cechy, które sprawiają, że są one smakowitymi i satysfakcjonującymi opcjami na szybki posiłek🥙🥖
Kebab to dla mnie idealne połączenie soczystego mięsa z świeżymi warzywami i aromatycznymi sosami, podane w ciepłym pieczywie. Jest to danie, które idealnie pasuje, gdy mam ochotę na coś pikantnego i sycącego. Lubię eksperymentować z różnymi rodzajami mięsa i dodatkami, od tradycyjnego kebaba z baraniną po wersje z kurczakiem czy wołowiną. Dodatek świeżych warzyw, jak sałata, pomidor czy ogórek, a także różnorodność sosów, od ostrego po łagodny jogurtowy, sprawiają, że każdy kebab jest dla mnie nowym kulinarnym doświadczeniem🌶️🍅
Zapiekanki z kolei to klasyk, który zawsze przywołuje miłe wspomnienia. Jest to proste, ale niezwykle smaczne danie, które łączy w sobie chrupiące pieczywo z roztopionym serem, pieczarkami i różnymi dodatkami. Zapiekanka z dodatkiem kiełbasy, cebuli i keczupu to coś, co zawsze potrafi poprawić mi humor. To danie jest także świetną opcją, gdy mam ochotę na coś ciepłego, ale nie chcę spędzać zbyt wiele czasu na gotowanie. Prostota i możliwość personalizacji składników sprawiają, że zapiekanki nigdy mi się nie nudzą🧀🍞
Oba te dania mają swoje unikalne zalety i w zależności od nastroju i apetytu wybieram między nimi. Czasami decyduję się na pikantnego i sycącego kebaba, a innym razem wolę lekką i chrupiącą zapiekankę. Oba te wybory gwarantują mi smaczny i szybki posiłek, który zawsze sprawia, że jestem zadowolony🍽️😋

View more

Retro to bardziej współczesna w starym stylu będzie, ale jak pytasz o starą to proszę bardzo. Oczywiście wykonania są w większości współczesne.
Muzyka wojskowa z czasów do II wojny światowej to nadmuzyka, więc pozwolę sobie skupić się w tej odpowiedzi właśnie na niej.
Na początek stary brytyjski klasyk o grenadierach (wyjątkowo w wersji ze słowami, często gra się samą melodię).
https://www.youtube.com/watch?v=HnrvK3zDlyg
Przepiękna i dumna pruska chwała.
https://www.youtube.com/watch?v=f_6AQA4uzD0
Jedna z moich ulubionych białorosyjskich pieśni, czyli marsz strzelców syberyjskich.
https://www.youtube.com/watch?v=XjvBP7JzbFM
A tu z kolei utwór pierwszowojenny, który ma co najmniej dwie wersje tekstu (czasem tytułowa kompania jest ostatnia, a nie szara), a tu piękne kobiece wykonanie.
https://www.youtube.com/watch?v=kjDIiZA6Dv0
Trzymając się dalej niemieckich klimatów, jeden z największych klasyków - Erika
https://www.youtube.com/watch?v=rcVb6l4TpHw
A teraz mała wycieczka za ocean i piękna konfederacka pieśń o fladze co gwiazdę jedną ma. God save the South!
https://www.youtube.com/watch?v=kW8S0A--2CM
A teraz znów Europa i tym razem bardziej folkowo, bo w takim zestawieniu nie mogło zabraknąć moich ulubionych Irlandczyków i ich IRA. Ten kawałek akurat najmłodszy, bo jest w nim wspomnienie krwawej niedzieli z 1972.
https://www.youtube.com/watch?v=EfGTfnP8HXM
Żeby nie było w Polsce też mieliśmy fajną muzykę wojskową.
https://www.youtube.com/watch?v=cyr6Ouvw6dA
I z drugiej strony barykady, radziecka pieśń, tutaj w wersji tytułu Krasnaja Armija wsieh silniej, ale równie popularny był incipit Biełaja armija, czornyj baron. Co by nie mówić, czerwoni mieli świetne pieśni.
https://www.youtube.com/watch?v=vA-W_MPg9ec
A dla równowagi Pieśń Diabłów znana też jako SS marschiert in Feidensland, jedno z niewielu dobry wykonań na yotuubie (niestety często spada ten kawałek). Co ciekawe, ma co najmniej klika wersji językowych, różniących się tekstem, gdyż chętnie przejmowali ją zagraniczni ochotnicy w SS, a po wojnie także francuskojęzyczni żołnierze Legii Cudzoziemskiej.
https://www.youtube.com/watch?v=cp4aRo_o3AU
No i teraz utwór współczesny, ale bardzo w retro stylu, hiszpańska pieśń o żołnierzach tercios. O dziwo, rozumiem z niej całkiem sporo tekstu.
https://www.youtube.com/watch?v=WAMkb6QgyMs
Nie mógłbym skończyć tego zestawienia bez czegoś z Jugosławii, więc jedna z moich ulubionych pieśni o bitwie pod Mojkovacem.
https://www.youtube.com/watch?v=9gteGYodeeE
i tutaj stare dość wykonanie pieśni o gwardii króla Piotra I.
https://www.youtube.com/watch?v=ILyBtARn1KA
Zaraz jebnę w limit znaków więc już na koniec piękna i smutna pieśń Tamo daleko. Dla ciekawostki dodam, że jak w Australii przymknęli Djokovicia to lokalna diaspora mu to śpiewała pod oknami xD
https://www.youtube.com/watch?v=njTmtSXtS_I

View more

chlopie babo fluidzie albo druidzie, ja bylem przez rok zakochany po uszy i zostawiony w idiotyczny przeczący wszystkim niedawnym deklaracjom i wyznaniom sposob gdy po raz pierwszy od wielu lat komuś zaufałem do imentu, a po rozstaniu jeszcze skopany jak kundel, misjudged i upokorzony plus zaangażowana była cała jej rodzinka ktora mi groziła i milion innych do przepracowania gowien o ktorych wie garstka, w tym lęków że małolata mnie pozwie o jakies molestowanie czy choj wie co skoro tresc "tesknie za mietkimi wlosami" potrafila z lekkoscia przekrecic w "tesknie za twoim cialem", pewnie jeszcze za ruchaniem, dorabianie chlopowi gęby ze zlosci to klasyk xd tyle ze wow, krzywdzący
samo rozstanie relatywnie było i pozostałoby płotką, bo byłem po prostu bardzo smutny rozczarowany ale przebolalbym to po jakims czasie ale musiano dolać oliwy :p
mam prawo do przeżywania tego i ogólnie grieving ile tylko mi się zamarzy. se nazywaj to obsesją, ja jestem po prostu wypatroszony psychicznie

View more