#gry

Ja bym się na Twoim miejscu zastanowił, czy warto z kimś takim tkwić w związku. Chorym jest dla mnie przekonanie, że trzeba tkwić w związku, bo nie ma się nikogo prócz niego. Skoro mimo Twoich starań on woli grać w gry niż spędzać z Tobą wolny czas, lepiej dla Ciebie będzie jak mu najpierw postawisz ultimatum - albo te gry albo Ty. Jeśli mu faktycznie zależy na Tobie, może coś ruszy w nim i się zmieni. Jeśli nie - wtedy lepszym rozwiązaniem dla Ciebie będzie zerwanie z tym chłopakiem. Lepiej będzie przeboleć to całe rozstanie i znaleźć kogoś, kto Cię naprawdę pokocha niż tkwić w związku, gdzie dla faceta będziesz kulą u nogi, "bo gry ważniejsze".
Z drugiej strony dla niego może być szokiem to, że na poważnie podchodzisz do Waszego związku (dla mnie osobiście to coś oczywistego). Może trafiłaś źle z obiektem swoich uczuć, ponieważ ten chłopak może jeszcze nie jest gotów na pchnięcie Waszego związku w ten już poważniejszy kierunek.
Tak czy siak postaraj się z nim porozmawiać na ten temat. Chociaż jego ignorancja, jaką mi opisałaś, świadczy raczej o tym, że koniec związku może być nieuchronny.

View more

Bardzo nad tym szczerze mówiąc ubolewam i gdyby nie takie produkcje jak "Wiedźmin" (mam tutaj na myśli książki, gry czy serial lub ewentualnie film), to większość osób w Polsce nie znałaby chociaż tej namiastki mitologii słowiańskiej, która jest zawarta w historii o Wiedźminie.
Wydaje mi się, że wpływ na to, że o mitologii greckiej czy rzymskiej uczymy się w szkołach dosyć dużo ma m.in. kultura szeroko pojęta z nią związana. Wiele jest rzeźb, obrazów czy też utworów literackich, które odnoszą się do mitologii greckiej czy rzymskiej i to niezależnie od epoki. Dzięki temu dosyć łatwo można połączyć np. plastykę z historią czy językiem polskim. Natomiast raczej nie znajdziemy niczego znanego na całym świecie związanego z naszą rodzimą historią wierzeń. Oczywiście nie jest to argument, który w pełni przemawia za tym, by o naszej mitologii nie uczyć w szkołach, jednak patrząc na całokształt programu nauki historii można zauważyć, że o Polsce nie uczymy się zbyt wiele a przechodząc np. ze szkoły podstawowej do średniej powtarzamy często cykl nauki począwszy od starożytności. To niestety prowadzi do tego, że części materiału nie sposób omówić, a szkoda.
Historia świata jest ważna i nie chcę tego negować, jednak aby dobrze zrozumieć sens historii powinno się zacząć od tej, która nas otacza i uformowała nasz kraj, kulturę czy też sztukę a tego w szkołach brakuje. Zamiast zaczynać od ogółu, powinno się najpierw skupić na szczególe. No cóż, jak na razie o mitologii słowiańskiej trzeba się uczyć na własną rękę, może kiedyś się to zmieni, kto wie?

View more

Do 005 nie pamiętam za wiele. Głównie czas spędzałam z bratem, grając w piłkę, jeżdząc na wycieczki i nie tylko. W 2005 prawdopodobnie jako 8 latka mogłam dopiero wychodzić sama na podwórko. Raczej najmniej wspominam te lata i dlatego najmniej potrafię coś sobie przypomnieć. Na pewno nie miałam jeszcze telefonu, ale grałam w gry na pegazusie z braćmi lub ps2 z braćmi. Tak to nie wiem co ja robiłam 😁
Od 2006 najwięcej działo się.
Na pewno jako dzieciak byłam szalona i zwariowana, więc wybawiłam się za wszystkie czasy. Najbardziej wspominam filmy, piosenki, które powstały w tych latach. Film Harry Potter i kamień filozoficzny jest z roku 2001. Podobają mi się klimaty filmów z tych lat. Często oglądam jak ludzie kiedyś mieli w domach, jak ubierali się. Najmniej chętniej wspominam szkołę podstawową.

---

Masz piosenkę na dobranoc:
https://youtu.be/IsB523rU8rw

View more

Może i wciąż rozmawiamy ze sobą posługując się tymi samymi pseudonimami, wymyślonymi, kiedy jeszcze byliśmy tylko głupimi nastolatkami, przekonanymi, że już znamy życie.
Może i wciąż potrafimy sobie dobrze doradzić w przypadku większych i mniejszych rozterek życiowych, opierając się na swoich doświadczeniach.
Może i wciąż jesteśmy tylko zagubionymi dzieciakami, wrzuconymi w dorosłe życie, próbującymi się w tym wszystkim odnaleźć.
Ale to już nie to samo, to już nie ty i to już nie ja.
Popełniłem wiele błędów i jestem tego w pełni świadomy, nie mam problemu z przyznaniem się do tego, daleko mi do ideału. Nigdy nie chciałem, żeby tak wyszło, nie chciałem zaczynać między nami jakiejś wojny, po prostu błąkałem się w ciemności, zatraciłem to, kim naprawdę jestem. I choć mieliśmy okazję wszystko sobie wyjaśnić, wybaczyć sobie, że oboje się wzajemnie w pewnym momencie naszego życia zawiedliśmy, to pewna rysa pozostała i zaburza całokształt, obraz naszej relacji.
Chciałbym jeszcze kiedyś urządzać sobie z tobą spacery po tych łąkach przy twoim domu, kiedy naszym największym problemem było to, czy zdążymy dotrzeć do sklepu nim rozpocznie się ulewa (i żeby się okazało, że nie zdążymy, a moje buty nie są już przeciwdeszczowe). Chciałbym prowadzić życiowe rozmowy w twojej kuchni o 3 nad ranem, kiedy cała twoja rodzina spała, a my siedzieliśmy nad kubkami z malinowym kisielem i miską winogron. Chciałbym chodzić z tobą do tego jedynego w twojej okolicy sklepu spożywczego i kupować za każdym razem dokładnie to samo: herbatniki w czekoladzie, chipsy paprykowe, colę i sok jabłkowy. Chciałbym oglądać z tobą pioruny rozjaśniające niebo w środku nocy, kiedy panowała potężna burza, a my zamiast spać to nasłuchiwaliśmy grzmotów i próbowaliśmy je zagłuszyć naszym głupim śpiewaniem. Chciałbym śmiać się z tego, że bywam w twoim domu tak często, że niedługo nawet nie będę cię informować, że przyjeżdżam, tylko po prostu będę wchodził do domu i jadł obiad z twoimi rodzicami, czekając na ciebie.
Bo choć nasza przyjaźń wciąż trwa, to przez pewne sytuacje, których nie da się już cofnąć, nieco wyblakła, nie jest już tak żywa. A może to też dlatego, że nie jesteśmy już tymi głupimi nastolatkami, których cieszyło oglądanie wschodu słońca po tym, jak całą noc spędziliśmy na graniu w gry i rozmowy o poszukiwaniu Atlantydy czy o dywanie rozpaczy?
Jednak kiedy rozmowa z kimś schodzi na temat przyjaciół, niezmiennie zawsze jesteś moją pierwszą myślą. Bo cokolwiek by się nie działo, jakkolwiek nasze życia by się nie zmieniły, zawsze będziesz miała swoje miejsce we mnie.
(I wiem też, że nie wchodzisz już na aska, więc tego nie zobaczysz- prawdopodobnie dlatego stać mnie na takie słowa)
_________________
We're just two ghosts standing in the place of you and me

View more

Moje wyobrażenie nieco się mija z definicją. Kokietowanie kojarzy mi się ewidentnie z flirtowaniem, sensualnością i połączeniem gry umysłowej z cielesną w celu osiągnięcia konkretnego celu to jest uwiedzenia. Kokietka musi mieć przede wszystkim dużą świadomość własnego ciała i czuć się w nim pewnie, a jednocześnie wiedzieć jak zagrać przed daną osobą i z jakich zabiegów w tym celu skorzystać. Na podstawie mojego rozumowania nie każda kobieta może być kokietką, bo zwyczajnie nie każda zna takie tajniki lub nie czuje czegoś w rodzaju połączenia umysłu z ciałem (to jest nie do końca rozumie swoją fizyczność), posiada zestaw cech dający możliwości, ale i poczucie dyskomfortu, doświadczenia poza ciałem.
Jeśli jednak kokietka jest osobą, która zwyczajnie stara się wzbudzić czyjeś zainteresowanie to każda z nas może nią być. W takim rozumieniu owego słowa nie ma nawet za szczególnie nic kontrowersyjnego czy wątpliwego etycznie, bo czy nie każdy z nas do pewnego stopnia stara się wywołać pewne wrażenie? Oczywiście są osoby z większymi tendencjami do tego i nie widzę w tym nic złego. W przeciwieństwie do uwodzenia. Uwodzenie to nie to samo, co wywołanie konkretnego wrażenia i próba zyskania sympatii.

View more

Pisarz, poeta, zielarz - lub cos zwiazane z zielarstwem czy z fauną lub florą tak ogolnie. Dietetyka tez bylaby calkiem w deche 👌, albo BioKosmetologia czy po prostu kosmetologia, wizaż lub charakteryzacja.

---

W sumie myślałam też o tatuażach czy poprostu wykonywaniu wzorów. W koncu chcialabym dostac tego mentalnego kopa do "Tak to jest ten czas, siadam wymyslam, inspiruje sie i tworze czyli szkicuje, rysuje" jak mi tego brakuje ._. Ale jednoczesnie mam takie obawy, ze poczatek bedzie mocno trudny a ja aciaz nie bede zadowolona z efektów, po tym jak po latach wroce do szkicowania. "Zrob to co kochasz" to niejest takie proste w praktyce.

---

Coz moim jakby takim hobby i zaeazem marzeniem rowniez jest spiewanie, jak dojdzie do tego jeszcze nauka gry na paru instrumentach na jakich chcialabym sie nauczyc grac to mozliwe ze sama bym tworzyla muzyke, tylko musialabym sie z tego podszkolić i to przed wszytkim ogarnać a latwe to nie jest 😁

---

Widać chyba ze mam zajawki na artyste lub duszę zwiazaną z przyrodą, a pisac mozna zawsze i o wszytkim 💁‍♀️

View more

Powiem Ci, że z tym jest bardzo różnie.
Jak grałem swego czasu w gr3 MMORPG o nazwie The Pride Of Taern (gra stworzona przez polskie studio Whitemoon). Wiadomo - gra multiplayer, to się człowiek zetknął z przeróżnymi osobami. Jedne całkiem fajne były i lubiło się pograć z nimi i rozmawiać poprzez Discord. Twórcy tej gry raz w roku organizują zloty graczy tej gry we Wrocławiu. Parę razy miałem przyjemność na takich zlotach gościć i poznało się co nieco ludzi. Czasami nawet poza zlotami się nieraz odwiedzaliśmy. Jednak do czasu - z czasem gra zaczęła mi się nudzić. Zaglądałem tam coraz rzadziej, aż wkrótce skasowałem konto z postaciami i rzuciłem grę na dobre. Czasami wejdę na Discorda i sobie z jeszcze grającymi tam ludźmi pogadam, ale temat gier pomijamy.
Jeśli o Aska z kolei chodzi - niecały tydzień mam profil, więc nie znam jeszcze tutaj nikogo na tyle, by chcieć z nim nawiązywać jakiekolwiek bliższe relacje. Nie wykluczam tego, że może poznam z czasem tutaj osobiście jakieś fajne persony - jednak wolę mimo wszystko podejść do tego z dystansem.

View more

W Rumunii córki hrabiny padły ofiarą czarownicy Mirandy, która wykorzystywała je do eksperymentów. Wszystkie trzy zostały zainfekowane niewiadomą substancją, którą wstrzyknęła dziewczętom pod skórę, w wyniku czego ich ciała pokryły się owadami, które zaczęły stopniowo się nimi pożywiać. Tajemniczą zmianę szybko uznano za klątwę wiedźmy. Po przebudzeniu żadna z nich nie pamiętała kim była wcześniej, w dodatku każda rozwinęła w sobie silny pociąg do czarnej magii i to właśnie magia nauczyła je kontrolować owady. Aby utrzymać ludzką formę, dziewczęta są zmuszone pożywiać się krwią oraz mięsem — to one chodzą na łowy, przynosząc do zamku ofiary dla siebie oraz dla swojej matki — odkryły również upodobanie do zgniłych owoców. Wadliwy eksperyment, w formie trzech nieokiełznanych robaczków ♥ został wręczony Lady jako podarek. Alcina szybko poczuła do dziewczyn głęboką, matczyną miłość i dała im imiona, wprowadzając je do rodu Dimitrescu. Jednak przez swoje owadzie zapędy, córki hrabiny okazały się bardzo wrażliwe na zimno. Niska temperatura była dla nich śmiertelna, dlatego Lady opuściła Rumunię i wywiozła je do Scarville, dokładniej do posiadłości Madville, która należała do jej rodu od stuleci. Córki są trzy: najstarsza i najbardziej racjonalna Bela, wyjątkowo sadystyczna i okrutna Cassandra oraz najmłodsza, lekkomyślna i brawurowa Daniela. Co do wizerunków, możemy posługiwać się grafiką z gry oraz cosplay'em pod warunkiem, że znajdziemy ludzki odpowiednik do bazy. Moją propozycją jest blond Amanda Seyfried dla Beli, Anya Taylor-Joy w brązowych włosach dla Cassandry oraz rudowłosa Emma Stone dla Danieli, jednak ostateczny wybór pozostawiam potencjalnemu autorowi. Bardzo mi zależy, żeby pojawiła się choć jedna z córek Lady i mam nadzieję, że przybędziesz do mnie już niedługo, draga mea. ♥♥

View more