#sophie

Syberyjska noc. Gwiazdy świecą jak świadkowie milczenia. Sophija Morietti i... jej wspólnik, mroczny arcydemon myśli - splotli swe plany jak pajęczynę zbrodni. Ich prezent dla świata miał być dziełem sztuki doskonałej, gdzie każdy ruch został precyzyjnie przemyślany, jak w grze szachowej, gdzie pionki toczyły się ku końcowi.
Wspólnie zaprojektowany prezent miał być symbolem ich potęgi i wyrafinowanego intelektu, jak rzeźba Michała Anioła, która wyłania się z kamienia, piękno z dna piekieł. Prezent... Bo też mieli co ofiarować światu.
Zbrodnia doskonała niczym ukryty rękopis w antycznej bibliotece, czekający na odkrycie przez godnego czytelnika.
Pod osłoną nocy, od chwili gdy niebo siniało i purpurowiło się zorzą polarną ze wstydu jeszcze niedokonanego czynu, po czarny kir nocy - tańczyli beztrosko na grobie. Przodków. Własnej przeszłości. Tańczyli w gorączce gwiazd, chocholim krokiem, w akompaniamencie własnej muzyki - chochliczego śmiechu Treflowej Damy i jego... Opętańczego brzmienia zadziwiająco trzeźwego umysłu.
Mroczny sekret jak skarb na dnie oceanu. Ich działania - symfonią chaosu i harmonii, gdzie każdy dźwięk był elementem większej kompozycji, a każdy gest - nutą na niewidzialnej partiturze.
Oczy. Znienawidzone oczy przenosiły się z mężczyznę na kobietę prosząc o litość, jak oni dawniej. Dawno temu, gdy byli jeszcze dziećmi.
- @zebediahthompson wykopał Ci wygodne łoże. Niech Ci ziemia lekką będzie. - powiedziała Sophie, zakopując ciało z drugiej strony. Ostatnie nuty - grudki ziemi spod łopaty zwieńczyły dzieło, choć muzyka wciąż grała. Sophija podała dłoń bratu i ruszyła w beztroski tan.
🖤♣️
Sophija, zmysłowa jak żądza kobry, prowadziła swego partnera przez labirynt swoich myśli, gdzie każdy zakręt krył w sobie kolejną pułapkę dla naiwnych. Zadanie niemal ukończone. Prawie jak perfekcyjnie wykonany renesansowy fresk, który przetrwa wieki, opowiadając swoją historię w milczeniu...

View more

Aut.: Długo zastanawiałam się czy odpowiedzieć na to pytanie, jeśli w ogóle. Jakiś czas temu pojawiło się ono w mojej skrzyneczce po raz drugi. Nie wiem - tak powinna brzmieć odpowiedź. Jak najbardziej szczera, prawdziwa. Nie wiem czy powrót mojego prywatnego aska zwyczajnie jest zasadny, czy ma rację bytu 🤔. Na dzień dzisiejszy wydaje mi się, że nie. Powodów jest wiele. Od trywialnego braku czasu, po fakt, że o ile na prywatnym asku miałam przeszło dwa razy więcej obserwujących (co do dzisiaj jest dla mnie zagadką dlaczego) - tak finalnie pytania dostawałam na Treflowej Damie. Czemu? Pozostaje mi jedynie gdybać. Podejrzewam, że spytać o coś postać fikcyjną jest łatwiej, niż mnie prawdziwą. Wyjątek na tamtym koncie stanowiły jedynie Kotek Nadpłotek - dziewczyna naprawdę refleksyjna oraz dość częste pytanie o mój związek, o mojego chłopaka. Więc nieco przewrotnie można chcieć spytać, czyżby ów był tak szalenie ciekawym dla czytelników 😉 niż moje pisarskie "wypociny" 😉. Oczywiście w tych pytaniach chodziło o coś innego, ale nie chcę wtykać kija w mrowisko 🙏🏻. Wreszcie najważniejsza kwestia: kiedyś na moim prywatnym asku miałam linka do mojego twórczego IG. Na dobrą sprawę nie chciałabym aby absolutnie każdy z fikcji wiedział o tej mojej prywacie, gdzie pisałam nieraz o sprawach niełatwych, dając spory kawałek swego intymnego świata, siebie samej. Mam nadzieję, że nikogo nie zawiodłam tą odpowiedzią, a także, że wraz z nią pojawi się zrozumienie💚🌻.
W każdym razie pozdrawiam Cię ananonku, kimkolwiek jesteś i pamiętaj, że zawsze możesz zagadać tak po prostu. Odpowiadam ☺️. Jeżeli coś będzie wyjątkowo dla mnie niekomfortowe to po prostu Ci o tym powiem bez wchodzenia w szczegóły. Trzymaj się! 🤗

View more

Aut.: Witaj anonku. Prawdę mówiąc... Zgapiłam się 😅.
Możesz mi wierzyć, albo i nie, ale w wyniku wielu spraw- głównie uczelnianych i mojego przeciągajającego sięzapalenia górnych dróg oddechowych - zwyczajnie moje uczestnictwo w wieczorku wyleciało mi z pamięci, przy czym kilka pytanek na skrzyneczkę ode mnie pojechało ☺️. Dobre, nieprawdaż? 🤭Powinnam zostać nazwana Królową Sklerozy hihi 🤭.
Jednakże nic straconego przy tak pięknych, budujących odpowiedziach innych uczestników, więc jeśli ktoś szuka treści,które w jakiś sposób serce radują, to z pewnością je znajdzie💚🌻. Ja w tym miejscu muszę wyznać, że niektórymi z postów jestem wprost oczarowana.A co do wieczorku to mam nadzieję, że ja i Sophija nadrobimy przy następnym - o ile tylko mój umysł będzie w stanie ogarnąć terminarz 😉. Zawsze też możesz zagadać bezpośrednio do mnie bez anonima lub na discordzie ☺️. Buziak 😘.

View more

A ver, las cosas que no tienen precio, consideraciones así como su atención, su comprensión, su tiempo, su dedicación, su honestidad absoluta. Parece simple, pero es muy difícil de conseguir. Prefería una simple sonrisa en su lugar; sería más halagador, recompensante y duradero. Pero ya, seriamente hablando sería chocolates sin duda. Todos amamos los chocolates, no se me ocurre alguien a quien no le gusta que se los den. Un libro (no importa el género, siempre lo voy amar). Las tazas para café, no necesito más pero me gustan. También figuras o juguetes basados en personajes de películas, anime (como Lelouch Lamperouge de Code Geass, Sophie Hatter y/o Howl de El increíble castillo vagabundo, Hermione J. Granger, o Bellatrix Lestrange de Harry Potter). Últimamente me está gustando mucho lo que son los vestidos (se me hacen bonitos y muy cómodo).

View more

Jasne, mogę zarzucić jakimś pomysłem, aczkolwiek nie mam nikogo konkretnego na myśli. Chciałbym, aby przyszła autorka czuła się dobrze ze swoją postacią!

---

Angelina Jolie, Margot Robbie, Keira Knightley, Amanda Seyfried, Natalie Portman, Léa Seydoux, Emilia Clarke, Sophie Turner, Natalie Dormer, Nina Dobrev, Imogen Poots, Adelaide Kane, Michelle Monaghan, Jennifer Lawrence, Jessica Alba, Ashley Greene, Deborah Ann Woll, Jaimie Alexander, Brittany Snow, Katie Cassidy,
Charlize Theron,Agnes Bruckner,Alia Shawkat, Camilla Belle, Eiza González, Emily Browning, Lili Simmons, Lorenza Izzo, Florence Pugh, Erin Richards, Ana de Armas, Claire Holt, Abbie Cornish, Alison Lohman, Charlotte Sullivan.

---

Może akurat któraś z pięknych pań zostanie inspiracją postaci żony. Chętnie również udzielę więcej informacji na temat kobiety, prosiłbym jednak o prywatną wiadomość tutaj, bądź na discordzie. :)

View more

Ich habe tatsächlich mehrere Pinterest-Boards nur mit Faceclaims. Das sind meist Schauspieler:innen, die ich in einem Film oder einer Serie, oder einfach nur so entdecke und mir denke: Irgendwann möchte ich nur für dieses Gesicht einen Charakter schreiben 🥰. Einige Faceclaims gefalle mir so gut, dass sie sogar ein ganz eigenes Pinterest Board erhalten, wo ich einfach nur Bilder von ihnen sammele. Lisa-Marie Koroll war so ein Gesicht.

---

Habe ich also eine Charakteridee, schaue ich immer erst dort nach. Diesmal war es so, dass ich für Under your Skin unbedingt einen Charakter erstellen wollte, der weder Hogwarts noch Ilvermorny besucht hatte. Und da ich gerade erst Paradiese auf Netflix gesehen hatte, bin ich sofort auf Lisa-Marie gekommen.

---

Der Name Adelgrief stammt aus der tatsächlichen deutschen Geschichte der Hexenverbrennung. Ich wollte unbedingt eine deutsche Reinblutsfamilie erstellen und dachte, was passt besser, als die Nachkommen einer Hexe. Den Namen Ronja finde ich einfach unglaublich schön auch wenn ich ihn mit einer Person verbinde, die keine guten Erinnerungen weckt. Aber das soll den Namen ja nicht madig machen. Außerdem schreibe ich so selten deutsche/ oder skandinavische Charaktere und kann den Namen nie verwenden. Wenn nicht jetzt, wann dann?

---

Sie hat außerdem keinen Zweitnamen, weil ich auch keinen habe. Ich glaube Zweitnamen sind generell in Deutschland kaum verbreitet und wenn dann ist es Sophie. XD und Ronja Sophie war für mich einfach nicht der Vibe.

---

PS: Die Instagram-Vorlage ist von aqualvng (Deviantart)

View more

Il y en a eu tellement, j'en suis même à me demander si je n'ai pas pu être touchée /aimer davantage ces écrivains et ces personnages, leurs sujets, que les personnes réelles.

---

Mon livre préféré reste le monde de Sophie, il est doux et permet d'apprendre tant de choses.
Partir de Tahar Ben Jelloun.
Tous les livres de Leonora Miano, ses deux pièces : Filles d'Amanitore/ Et que mon règne arrive sont extraordinaire
Yasmina Reza c'est le love
Mathias Malzieu
Les fictions de Pierre Bottero sont et restent parmi mes favorites
Le sorceleur de Andrzej Sapkowski.
Je suis abonnée aux revues éco féministes
J'aime lire les contes, en ce moment je lis des contes islandais.
Les livres de faits de société/sociologique sont aussi très marquants

---

Et je pourrais en citer encore plein plein d'autres

---

Donc voilà pour illustrer, un bouquin qui retrace à la fois l'histoire d'internet, son but originel, et les dérivés actuels, comment tous les aspects numériques monopolisent et prennent part dans nos vies ; l'économie de l'attention mise en place :)
C'est un livre très intéressant qui pour ma part m'a quand même fait changer radicalement mon attitude face aux réseaux.

View more

E novamente sentiu-se envergonhada, mas agora por não ter a cumprimentado corretamente; Sophie era uma jovem cheia de energia, por vezes impulsiva e na maior parte do tempo parecia estar ligada no 220, mas também era gentil e educada com os outros. Sendo assim, ela respondeu com um bom dia animado e sorridente, deixando as covinhas amostra que lhe dava um ar mais infantil.

---

— Sim, claro. — Exclamou, batendo suavemente as mãos no pano do vestido enquanto pensava. — Nós aguamos todos os dias, mas nada está segurando por conta desse calor extremo. Perdemos muita colheita ultimamente, precisamos que faça algo que mantenha o solo úmido por, pelo menos, tempo suficiente para descansarmos e retornarmos horas depois ou no dia seguinte. Meus irmãos estão passando mal, é exaustivo ficar 12 horas direto com medo que algo aconteça em nossa ausência.

View more

O sol nem havia nascido quando a filha de Deméter deixou o chalé que ocupava junto dos irmãos, sendo a primeira nos campos onde plantavam de tudo, desde morangos suculentos até grandes cenouras. No entanto, o clima quente que se instaurou prejudicava muito o trabalho deles, então precisava acordar o mais cedo possível. Sendo assim, já havia feito metade do trabalho quando seus irmãos chegaram, todos sonolentos ainda, mas que logo iniciaram com dedicação e amor em cada detalhe.

---

Sophie lavou as mãos na pia que ficava fora do balcão, onde haviam mangueiras e baldes, para então adentrar o local e visualizar uma segunda figura por alí. Não demorou para reconhecer como Frankie Hopper, uma das filhas de Poseidon, e então bateu na própria testa; havia esquecido que eles iriam ajudar nos campos, e sentiu-se envergonhada de pensar que ela poderia estar lhe esperando há muito tempo.

---

— Pelos deuses, me desculpe! — Exclamou, mexendo as mãos com ligeiro nervosismo. — Espero que não esteja aqui a muito tempo, mas é ótimo que já esteja aqui. Nossas plantações aguentaram tempo demais e não sei até quando conseguiremos mante-las vivas.

View more

C'est beaucoup trop difficile.

---

J'aime particulièrement la série Le Sorceleur, dans le fantastique, bien que Tolkien reste la base des bases. Et j'aime lire les contes, légendes de toutes cultures, je dois parfaire ma collection, dernièrement j'ai lu les contes islandais. Je connais très certainement beaucoup de mythes par contre, dans beaucoup de mythologies.

---

J'adore Abdellatif Laâbi, comme poète, avec Gherasim Luca.

---

Dans de grands classiques, j'aime Spinoza, Hannah Arendt, Bourdieu dans la philosophie, bien que Rabelais reste mon chouchou dans ces veines ....

---

De grands classiques m'ont marqué de Desnos, de Camus, Duras avec l'Amant, des livres comme la Ferme des Animaux...

---

J'ai grand plaisir à découvrir mes contemporains, comme Leonora Miano, qui est une écrivaine extraordinaire.
Je peux citer le bien moins connu Florian Pâques mais qui mériterait grande notoriété pour Sisyphes notamment (il est même de ma région et ami avec un de mes proches.)

---

Bref, c'est impossible de choisir, je n'ai pas qu'une œuvre préférée.
Mais s'il y a bien un livre qui me réconforte quand je me sens triste, malheureuse et que j'ai plaisir à relire, c'est bien Le monde de Sophie, que je conseille à tout le monde.

View more

Sophija stała przed decyzją, która była dla niej trudna, a zarazem nieunikniona. Czy w jej sercu jest miejsce na odwagę, by zmierzyć się z własnymi słabościami i z przeszłością? To pytanie pojawiało się w jej myślach, kiedy zastanawiała się, czy dostarczyć faks osobiście czy przez pośrednika.
Wreszcie podjęła decyzję, sięgając po ręcznie napisany list na starannie dobranej papeterii. W liście zawarła informację, że chce się spotkać, a na dole umieściła nazwę teatru - Verdi Firenze i bilet na przedstawienie.
Gdy list opuszczał jej dłonie, towarzyszyły jej mieszane uczucia. Nie mogła się oprzeć wrażeniu zmieszania, złości i rozpaczy, ale zarazem czuła ulgę, że podejmuje ten krok. To był dla niej ważny moment, kiedy walczyła ze swoimi demonami i postanowiła stawić czoło swojej przeszłości ale także tego kim jest, kim się stała. I choć nie wiedziała, co przyniesie przyszłość, to była gotowa zmierzyć się z nią, pełna odwagi i determinacji.
@zebediahthompson

View more

i had quite a few, but they're also pretty sad stories. i know people don't want to hear about awful things happening to animals, so i have to be kind of vague about them. however, i cared for them as much as i could, and i wish my love alone could have protected them.

---

my family collected cats at one point, mainly because we had a tomcat (my parents didn't care to have him neutered). he impregnated a couple of stray females from the neighbourhood over and over again, and i would personally see to looking after each litter we found in our yard. our dad of the year was a black cat named jinx, and as a black cat *and* a tomcat you can imagine the wild kind of personality he had, lol. he was exceptionally silly as a kitten, trying to fetch balls i threw as if he were a dog.

---

other cats we had for a while include a black cat named shadow, one we had before jinx (and before things got really bad at home), who was a ball of anxiety due to being a rescue; lucy, who was jinx's daughter and actually got desexed, so the full picture of her playful personality really came out in domesticity (and she loved to groom her humans); chuckie, a fuzzy sweetheart and my little shadow, who i think was a ragamuffin breed and named after the killer doll; raccy, chuckie's son, named as such (by me) because he looked like a baby raccoon as a young kitten, then grew into a big boy who ate everything and was just as fuzzy as his mother; and sophie, the most loving and gentle pure grey cat ever, who loved being petted and was always asleep on my chest.

---

as for dogs: we had a golden retriever puppy named zak who was exactly what you'd expect a golden retriever puppy to be, and a dachshund x staffy named toby who was an absolute sweetheart, though my family got him just before i moved out, so i didn't get much time with him.

---

there are more - cats, dogs, and birds - but these were the main guys, so to speak.

View more

Dziękuję. Cieszę, że znalazłeś interesujące treści u Sophie 😊. Serdecznie zachęcam Cię do podzielenia się odczuciami w związku z/po lekturze.
Cytaty:
Nıe mıej nαdzıeı, że znαjdzıesz ludzı, którzч cıę zrozumıeją, że znαjdzıesz kogoś kto ɯчpełnı tę przestrzeń. Intelıgentnα, ɯrαżlıɯα osobα nαleżч do ɯчjątkóɯ, bαrdzo rzαdkıch ɯчjątkóɯ. Jeślı spodzıeɯαsz sıę, że znαjdzıesz ludzı, którzч cıę zrozumıeją, rozczαroɯαnıe ɯznıecı ɯ tobıe mordercze zαpędч. Jαnet Fıtch, Bıαłч Oleαnd
··Złᴏ ᴊᴇsᴛ sᴘʀʏᴛɴᴇ. Jᴜż ᴍʏśʟɪsᴢ﹐ żᴇ ᴊᴇ ᴢɴᴀsᴢ﹐ ᴀ ᴏɴᴏ ᴢᴍɪᴇɴɪᴀ ᴘᴏsᴛᴀć. Cᴀłᴇ żʏᴄɪᴇ ᴜᴄᴢʏsᴢ sɪę ᴊᴇɢᴏ ɴᴀᴛᴜʀʏ··. ﹣ Jᴀɴᴇᴛ Fɪᴛᴄʜ﹐ Bɪᴀłʏ Oʟᴇᴀɴᴅᴇʀ
"Ludzie znɑją dziś cenę wszystkiego, nie znɑjąc wɑrtości niczego". -Oscɑr Wilde, Portret Doriɑnɑ Grɑyɑ.
Wყᥕιᥱrᥲć ᥒᥲ kogoś ᥕρłყᥕ zᥒᥲᥴzყ to sᥲmo, ᥴo obdᥲrzᥲć go sᥕoją dᥙszą. Człoᥕιᥱk tᥲkι ᥒιᥱ ρosιᥲdᥲ jᥙż ᥕóᥕᥴzᥲs ᥕłᥲsᥒყᥴh mყśᥣι. Nιᥱ ρożᥱrᥲją go ᥕłᥲsᥒᥱ ᥒᥲmιętᥒośᥴι. Cᥒotყ jᥱgo ᥒι ᥒᥲᥣᥱżą jᥙż do ᥒιᥱgo. Nᥲᥕᥱt jᥱgo grzᥱᥴhყ, jᥱśᥣι ᥕ ogóᥣᥱ grzᥱᥴhყ ιstᥒιᥱją, są zᥲρożყᥴzoᥒᥱ od kogoś ιᥒᥒᥱgo. Stᥲjᥱ sιę oᥒ ᥱᥴhᥱm ᥴᥙdzᥱj mᥱᥣodιι, ᥲktorᥱm roᥣι ᥒιᥱ dᥣᥲ ᥒιᥱgo ᥒᥲριsᥲᥒᥱj" - Osᥴᥲr Wιᥣdᥱ, Portrᥱt Dorιᥲᥒᥲ Grᥲყᥲ.

---

"ᵂˢᶻʸˢᵗᵏᶤᵉ ˢᶻᶜᶻęśˡᶤʷᵉ ʳᵒᵈᶻᶤᶰʸ ˢą ᵈᵒ ˢᶤᵉᵇᶤᵉ ᵖᵒᵈᵒᵇᶰᵉ˒ ᵏᵃżᵈᵃ ᶰᶤᵉˢᶻᶜᶻęśˡᶤʷᵃ ʳᵒᵈᶻᶤᶰᵃ ʲᵉˢᵗ ᶰᶤᵉˢᶻᶜᶻęśˡᶤʷᵃ ᶰᵃ ˢʷᵒ́ʲ ˢᵖᵒˢᵒ́ᵇ"ˑ ⁻ ᴸᵉʷ ᵀᵒłˢᵗᵒʲ˒ ᴬᶰᶰᵃ ᴷᵃʳᵉᶰᶤᶰa
"ᴶᵉśˡᶤ ᵖʳᵃʷᵈᶻᶤʷᵉ ʲᵉˢᵗ ᵖᵒʷᶤᵉᵈᶻᵉᶰᶤᵉ: ᶤˡᵉ ᵍłᵒ́ʷ˒ ᵗʸˡᵉ ʳᵒᶻᵘᵐᵒ́ʷ˒ ᵗᵒ ʳᵒ́ʷᶰᶤᵉż ᵖʳᵃʷᵈᶻᶤʷᵉ: ᶤˡᵉ ˢᵉʳᶜ˒ ᵗʸˡᵉ ʳᵒᵈᶻᵃʲᵒ́ʷ ᵐᶤłᵒśᶜᶤ"ˑ ⁻ ᴸᵉʷ ᵀᵒłˢᵗᵒʲ ᴬᶰᶰᵃ ᴷᵃʳᵉᶰᶤᶰa
Ꮪꮓꮯꮓęśꮯꮖꭼ ꭻꭼꮪꭲ ꭻꭺꮶ ꮓꭰꭱꮻꮃꮖꭼ: ꭻꭼśꮮꮖ ꮪꮖę ꮐꮻ ɴꮖꭼ ꭰꮻꮪꭲꭱꮓꭼꮐꭺ, ꭲꮻ ꮓɴꭺꮯꮓꭹ, żꭼ ꭻꭼ ꮲꮻꮪꮖꭺꭰꭺꮇꭹ"- Ꮖꮃꭺɴ Ꭲꮜꭱꮐꮖɴꮖꭼꮃ, Ꭱꮜꭰꮖɴ.
ᕈɾⱬყʝᥲźń ʝᥱ⳽t ω⳽ⱬყ⳽tƙɩຕ. ᕈɾⱬყʝᥲźń to ᥴoś ωɩęᥴᥱʝ ᥒɩż tᥲꙆᥱᥒt. ᙎɩęᥴᥱʝ ᥒɩż ωłᥲᑯⱬᥲ. ᕈɾᥲωɩᥱ ⳽ɩę ɾóωᥒᥲ ɾoᑯⱬɩᥒɩᥱ. ᙁɩɠᑯყ o tყຕ ᥒɩᥱ ⱬᥲρoຕɩᥒᥲʝ", ᙏᥲɾɩo ᕈᥙⱬo, Oʝᥴɩᥱᥴ ᙅᖾɾⱬᥱ⳽tᥒყ" "ᕈɾᥲωᥒɩƙ ⱬᥱ ⳽ωą tᥱᥴⱬƙą ຕożᥱ ᥙƙɾᥲść ωɩęᥴᥱʝ ᥒɩż tყ⳽ɩąᥴ Ꙇᥙᑯⱬɩ ⱬ ρɩ⳽toꙆᥱtᥲຕɩ" - ᙏᥲɾɩo ᕈᥙⱬo, Oʝᥴɩᥱᥴ ᙅᖾɾⱬᥱ⳽tny

View more

Jakie cudowne pytanie! Jakże wiele radości mi ono sprawiło 😍. Ktokolwiek za tym pytaniem stoi - życzę tej osobie, aby serdeczny uśmiech jaki się pojawił u mnie po przeczytaniu tego pytania - wrócił do Ciebie dobra duszyczko potrójnie 💚.
♣️
Wracając jednak do Sophie. Trzeba przyznać, że spektrum jej zainteresowań jeśli idzie o sztukę jest przeogromne. Gdyby miała nie tworzyć, nie obcować ze sztuką - to cóż... Równie dobrze można byłoby nakazać jej przestać oddychać. Przyjemnośc, konieczność wyższa? Obydwie. Sophiję bowiem spotkać możesz na deskach florenckiego florenckiegi teatru Verdi Firenze, stanowiąc jego swoistego: opus ex machina. Niekiedy w jazzowym klubie i nie tylko wydobędzie z siebie podczas śpiewu - głos, który mógłby przecinać mgłę... Czasem zapatrzona w obraz, sama wydaje się żywym eksponatem muzeum. Innym razem w rzeźbie schowa coś cennego, a na strunach jej muzycznych instrumentów drży ludzkie życie. Jej życie, cudze?... Tego chyba jeszcze nikt nie odgadnął. Gdy jednak pokusić się o wyodrębnienie dziedzin sztuki dla Sophie najważniejszych byłyby to: rysunek i literatura. Rysunek ze względo na to, że obserwowanej rzeczywistości nadajemy inny wymiar z chwilą, kiedy pierwsza kreska pojawi się na kartce - a ta potrafi zdradzić dosłownie wszystko. Nasz obecny nastrój, nastawienie do przedstawianego obiektu, sposób myślenia - to, czy jest jednolity, czy perspektywiczny. Co się zaś tyczy literatury to słowami można oddać tak piękne duszopocztówki. Czarować, zwodzić, mamimić, uzdrawiać. Zostawić niedosyt. Schować się za metaforą. W kilku prostych splotach fraz zmieścić cały wrzechświat. A czego ów wszechświat dotyczyć ma - ot... To już osobista zagadka i przygoda czytelnika.
Ściskam i raz jeszcze dziekuję za to pytanie jak brzmienie skrzypiec i pianina podczas burzy 🖤♣️.

View more

Dziękuję za to pytanie 😘. Daje dużo możliwości wypowiedzenia się.
Odnajdę się w fantastyce szeroko rozumianej: wampiry, wiedźmy, baba Jaga. Gdy sobie przypomnę filmik:
https://youtu.be/uKbuFYd468w?si=zCI_vprnOUgWyV8p - to autentycznie widzę rodzeństwo Thompsonów w innym, alternatywnym uniwersum. On - Boruta. Ona - Jaga.
Sophie mogłaby należeć do rodziny Addamsów. Galwanizowałaby radośnie zwłoki zmarłych bliskich zmieniając je w rzeźby ogrodowo - cmentarne. Myślę, że postać mogłaby przypominać Ofelię - siostrę Mortycji. Ofelia to artystyczna dusza, jest znana z serialu z lat 60.
Steampunkowy klimat również nie jest mi obcy. Kiedyś, bardzo dawno temu prowadziłam wątek fabularny bardzo podobny do tego filmiku - nim on powstał:https://youtu.be/rK5Xt0kAbmE?si=YjuwSjXD3Njsw5M3 - nie wiem czy link wejdzie, więc jakby co wpiszcie sobie na yt: Bal Utraconych.
Z kolei uniwersa, w których stricte się nie odnajdę to: HP i Marvel. Myślałam także o dołaczeniu do jakiegoś RPG, ale wolę być wolnym duchem. Wymóg dokonania odpisu w przeciągu w tygodni jest dla mnie awykonalny (w obecnej sytuacji) i prawdę mówiąc powoduje u mnie artbloka na starcie.
Jeśli nie straszne Ci, że odpisy fabularne robię raz na ruski rok - to zapraszam serdecznie ☺️💚. Ze swojej strony również nie poganiam💚🌻.

View more

Hm.... Myślę, że to dość duża dychotomizacja pojęć 🤔. Troszeczkę na zasadzie: albo - albo. W przypadku Sophiji odpowiedź na powyższe pytanie jest niejednoznaczna. Począwszy od dzieciństwa, można powiedzieć, że Sophiję cechowała duża nieśmiałość, a argumentami za ową cechą przemawiającymi byłaby fakt, iż nie odzywała się nie pytana, nader rzadko sama zagadywała. Po śmierci matki, dziewczynkę "dopadł" mutyzm wybiórczy - więc w wyniku traumy i silnych emocji, przestała mówić niemalże w ogóle. Jedyną z nielicznych osób, do której mała Soph w ogóle się odzywała był jej starszy brat @zebediahthompson (oraz niania). Można powiedzieć, że Sophie stanowiła z jednej strony typ książkowego grzecznego dziecka. Zbyt grzecznego, niemalże niewidocznego. Dużo częściej komunikującego się za pomocą obrazów, niż słów - jeśli w ogóle, dziecka zamkniętego w sobie, pogrążonego we własnym świecie.

---

Z drugiej strony jej dziecięce próby przeciwstawienia się ojcu, chęci ratowania brata, zwłaszcza gdy ów pozostawał przywiązany do laboratoryjnej kozetki jako obiekt badawczy mający potwierdzić "teorię o 10% mózgu"- wymagały szaleńczsj odwagi. Można powiedzieć, że Soph - mimo, iż skrajnie zamknięta w sobie - konsekwentnie działała po swojemu, w ciszy.
Na pewno wydarzenia te ukształtowały Sophie. Świadomość własnego położenia wobec przynależności do rodu Morietti, wieczną kontrola, oczekiwania, powinniści, zasady, nakazy, zakazy - to wszystko powodowało, że Sophija tak naprawdę rzadko wchodziła poza "rodzinny" krąg, chyba że działała na zlecenie... Działanie wbrew sobie. Odgrywała to to tyle razy, że zaczęła powątpiewać w szczerość ludzkich intencji. Czy można nazwać to nieśmiałością, w duchu, czy czymś innym? Może w jej rozumieniu niemiałość można rozumieć jako spokój, brak przymusu i nie wychodzenie poza strefę komfortu. Co się zaś tyczy odwagi, czy jej przeciwstawienie się mafii - jest nią? A może to już głupota? Kryzys sumienia? Chęć wolności nawet jeśli ceną miałby okazać się ostracyzm?

View more

Valkyr serdeńko 💚, witaj. Dziękuję Ci za ciekawe pytanie.
Co sądzę na temat crossoverów?
Może być zabawnie jak w filmiku 😉
https://tiny.pl/cccpl
Moja znajoma tworzy crossy GOTa i OiM. Zobaczcie sami 👀
https://tiny.pl/cccpk
Mnie samej w przeszłości zdarzało się pisywać crossovery - choć wówczas nie miały one swojej nazwy. Pamiętam, że mając konto K. Drohojowskiej tworzyłam fabułę chociażby z Jane Volturi, Jaredem Leto, czy agentami. Można? Można. Mieszanie epok historycznych, czy stylów literackich nie stanowiło przeszkody.💚
Czy Sophie mogłaby być w innym uniwersum? 🤔 Przypuszczalnie mogłaby zmienić się w wampirzycę, która przemienia utalentowanych plastycznie, muzycznie czy literacki - ludzi w wampiry, tym samym chcąc uczynić sztukę wieczną. Odnalazła by się również jako krewna Addamsów będąc gdzieś pomiędzy Wednesday, Mortycją a jej siostrą Ofelią (Ofelia pojawiała się w serialowej wersji z lat 60-tych) - oczywiście rozumiejąc sztukę mocno po swojemu. Gdyby któryś z Adamsów dokonał by żywota, wówczas Sophie galwanizowałaby ich zwłoki wzbogacając rodzinny ogród/cmentarz o rzeźby bliskich, aby zawsze byli blisko ich jeszcze żyjących krewnych wyglądając przy tym jak żywi 🖤🤫🤭.
Intrygującym mogłoby być spotkanie Sophie z Bondem. Choć muszę przyznać, że na discordzie padła propozycja ożywienia Hansa Klossa, w nadziei, iż "Pani od retrogifów się skusi" - muszę przyznać, że przynęta okazała się w punkt. I jest nadzieja, że J23 znowu zacznie nadawać 😁. Sophie mogłaby trafić do lat 20 XX wieku, czasy prohibicji, jazzowe kluby🎷, Herkules Poirot, czy inny detektyw mile widziani. O! A już zaznajomienie się z rodziną Corleone okazuje się wisienką na torcie 🍒🍰.
Ktoś z DC? Joker w wersji konkurenta jej zmarłego męża - tu mocna i soiracha filmem "Prestiż". Gra o Tron? Petyr Baelish w wersji polityka, intryganta, mafiosa? Widzę to. Albo jak Soph okrada księcia złodziei 🖤😍 czy innego kasiarza otwierającego kasy pancerne na słuch.

View more

To ciekawe pytanie. Rozumiem, że tyczy się ono postaci Soph.
Sophija z pewnością należy do osób lojalnych. Niekiedy ta lojalność wiele ją kosztuje, ale to już troszeczkę inna kwestia. Choć istotna - w zestawieniu faktu, iż - Sophie ma silną potrzebę własnej przestrzeni, czasu tylko i wyłącznie dla siebie, a przy szczerości - (niekiedy mówi co myśli lub milczy , bez wypośrodkowania, delikatności, mimo, że jest nad wyraz wrażliwa i empatyczna) swego usposobienia może wydawać sie wręcz szorstka, czy egoistyczna. Nie jest to do końca prawda, ponieważ Sophie lubi wyznaczać innym nieprzekraczalne wobec jej osoby granice. Jeśli nie ma jej dla nikogo w danym momencie, to dla nikogo.
Z pewnością jest osobą niejednoznaczną (a przynajmniej w założeniu taką ma być). Z jednej strony towarzyska, powierniczka - z drugiej nieprzystępna, sama wybiera kogo chce miec w najbliższym gronie.
Sophie, ten aniołek potrafi być pamiętliwy i mściwy.To poniekąd wynika z lojalności. Nie bez powodu staje u boku brata, jeśli chodzi o ich macochę, rodzinną schedę, ect. Lepiej nie mieć jej za wroga.
Kolejnymi determinantami jej życia są: kleptomania i fałszerstwo. Szególnie to drugie jest dla niej ważne. W jej odczuciu ratuje w ten sposób sztukę przez filisterami. Jest mecenaską i lubi pomagać, uszczęśliwia ją to.
Uwielbia flirt dla samej jego idei, niczego przy tym nie obiecując. A trzeba wiedzieć, że Soph dotrzymuje slowa zawsze. Bywa, że kusi jedynie dla (sobie znanych) własnych korzyści.

View more

Na chwilę obecną jest to ten oto fan art. Czasami pewna kreacja wizualna - pomaga mi w wyobrażeniu sobie danej postaci... Pod względem cech. Dość często bywało, że wizualizacja, moje myśli w budowaniu postaci przekładały się właśnie na fan art.
Przy stworzeniu tego kłębiło się sporo myśli. Przede wszystkim w jakimś stopniu chciałam ją zrobić podobną do Zebediaha. Tak pod względem wizualnym - w końcu rodzeństwo - jak i w jakimś aspekcie wspólnych cech. Autor Zebediaha bazuje na purpurowym człowieku, więc ten fiolet mocno mi się wbił w pamięć. Później motyw lawendy. Sophie można by przyrównać do tego kwiata. Sama z siebie niepozorna, ale o bardzo silnej "woni" - własnej mocy. Jest i koi rozgorączkowane umysły. Ludzie czują się przy niej błogo, ufają od pierwszej chwili. Czy chce czy nie - staje się ich powierniczką. Kto wie, może właśnie to czyni ją niebezpieczną? Również dla siebie samej. W końcu ile łez może udźwignąć niebo?...

View more

Hej Lvcif 🤗💚🌻. Dziękuję Ci za to pytanie 😘. Dzięki niemu mogę usystematyzować moje dotychczasowe postanowienia i rozkminy wobec Soph (dzięki którym może wreszcie uda mi się uporać z KP tej postaci). Sophija E. Thompson - to jej rodzinne nazwisko. Sophija Morietti. Sophie O ' Sullivan - po mężu, którego jej rodzina miała nigdy nie zaakceptować jako tego, który jest "spoza rodziny". Jakie będą jej przyszłe losy?
Z pewnością Sophie spotka się po latach z bratem. Przypuszczalnie mignęła mu na ulicy raz, czy dwa, po czym ginęła w deszczowej mgle zostawiając po swojej obecności woal zapachowych nut: lawendy i cynamonu. Równie dobrze mogłaby się okazać wymysłem szaleńca, niebezpieczną zmartwychstałą iskrą wyrzutów sumienia, gdyby Zebediah je miał. Trzeba pamiętać, że oficjalnie Sophie nie żyje. W lesie na obrzeżach Petersburga znajduje się tajemniczy grób mający należeć do 7-letniej Soph.
Któregoś dnia, w NY @zebediahthompson spotyka "zjawę" nucącą piosenkę z dzieciństwa. Kolejna igraszka na jego zmysłach. Pozytywka wspomnień zostaje uruchomiona. Jak dojdzie do spotkania? Czy znów na ulicy, czy podczas wernisażu? Na jak długo Soph pozostanie przy bracie? Czy znów okaże się jedynie widziadłem? - czas i literackie pióra pokażą :).

---

W każdym razie, jeśli chodzi o ostatnie pytanie to w pewnym momencie Sophie sama go znajdzie. Oczywiście nie będą to poszukiwania brata. Soph będzie potrzebowała prawnika i to dobrego. A Zebe pod innymi personaliami bardzo skutecznie udaje/jest nim. Czy ona, wychowanica rodziny Morietti - wpływowych, florendzkich mecansasow sztuki - zdolna jest do zbrodni? W końcu nie od dziś krążą słuchy, iż Morietti to jedna z najbardziej wpływowych mafijnych rodzin we Włoszech, specjalizująca się w pasterstwie, wykradaniu oraz fałszowaniu dzieł sztuki. Wszelkich dzieł sztuki - należy podkreślić, a tak się składa, że Sophija skończyła Akademię Sztuk Pięknych. Jednak to nie to stanowi źródło problemu. Narazie. Soph potrzebuje adwokata z innej przyczyny. Dokonała (ponoć) eutanazji na ukochanym mężu. Akt miłosierdzia, czy morderstwo z zimną krwią? Jeśli morderstwo, to kto faktycznie zabił? Wroga mafijna rodzina, skorumpowany gliniarz, który kiedyś dokonał niemal udanego zamachu na życie Soph? Jeśli zbrodnia to jaki był jej cel? Wreszcie konkluzja - jeśli Sophie zostanie wybroniona przez prawnika będącego niczym sam Mefisto, będącego jej rodzonym bratem - to co się stanie, jeśli na jaw wyjdzie, iż prawnik w istocie nim nie był? Jak prawomocnym okaże się uniewinnienie Sophie? Kto zdemaskował Thompsona? Odpowiedzi należałoby szukać tam, gdzie wszystko się zaczęło - w Rosji, wśród śnieżnych zasp będących białą, czysta, niezapisaną kartką papieru.
Teraz jednak tą biel brukają dwa atramentowo-purpurowe cienie. Rodzeństwo Thompsonów. Razem przeciw światu. Strzeżcie się!
https://youtu.be/hrEu_1sHgI4

View more

⠀
⎛ ❀⠀ ; ⠀aut. ⠀⤻⠀⠀⠀Losy Ástríður są zupełnie nie do przewidzenia, chociaż jedno jest pewne - nie zamierza się stąd ruszać, ponieważ jest to jej małe, ukochane miejsce na ziemi. Może spotka miłość życia i założy rodzinę, a może otworzy swój własny biznes? Wyda książkę lub zacznie robić wieksze projekty związane z grafiką? Jest ambitną ale nieśmiałą osobą i potrzebuje nieco czasu by móc zacząć działać. Wiele do szczęścia jej nie potrzeba. Marzy o naprawieniu relacji z ojcem, który w ostatnim czasie zaczął się oddalać od niej oraz jej siostry zupełnie z niewiadomych im przyczyn. Młoda kobieta podejrzewa, że nadal przeżywa śmierć ich matki, a że obie córki są dorosłe to jeszcze bardziej przypominają mu zmarłą przed laty Sophię. Chciałaby również w przyszłości spełniać się w swoim zawodzie, który studiuje by móc pomagać innym w ich problemach. Jedyne czego jej brakuje to właśnie brak pewności siebie, wiary w to, że jest silna i poradzi sobie z wieloma sprawami. W dodatku przydałby się jej jakiś czworonożny kompan, który byłby dobrą wymówką do częstszego wychodzenia z domu poza załatwianiem spraw na mieście.

View more

Obserwuje mnie 12 osób. Prawdę mówiąc - zakładając to konto - nie liczyłam, że będzie chociaż 10. W większości moi obserwatorzy są mi nieznani.
Z Kim Sophie E. Thompson O'Sullivan mogłaby spędzić wakacje? Myślę, że ze starych kamratów (którego nie ma z nami na asku) byłby to brat Sophie. Rodzeństwo Thompsonów można spotkać w Nowym Yorku, we Florencji lub owianej tajemnicą - Rosji. Jedno jest pewne, kiedy ta dwójka pojawia się w tym samym miejscu o tym samym czasie, wówczas kostki bruku po którym kroczą zmieniają się w klawisze maszyny do pisania. Każe z ich kroków finalnie kończy się nagłówkiem w krwawym kolorze: morderstwo, kradzieże, fałszerstwa dzieł sztuki. Cóż, w końcu: La famiglia non si sceglie, si ha. Ricorda di non tradire la famiglia, alla fine è lo stesso sangue e pagherai con il sangue per il tradimento. Oboje mają słabość do pięknych dzieł i... istnień.
(Rodzeństwo Thompsonów w grafice).
A pośród askowych znajomych wybrałabym chyba:
@LunaMoon855 – domek w Kolorado jest wystarczająco pojemny by prowadzić w nim różnorakie rozmowy. Z kolei pobliski las sprzyja wędrówkom i przygodom.
@golden_sully – sama wbiłabym do czterech kątów ze słowami: „ Hej mordo! Mamy takie same nazwisko, Sullivan. Zdaje się jesteśmy spokrewnieni, więc oto jestem. Stawiasz pizzę i wino” :D
W Nowym Orleanie, w którymś z tamtejszych jazzowych klubów, wśród synkopowanego rytmu i improwizacji zagrałabym z @xGAMBITx stawiając wszystko na jedną kartę (być może w końcu ktoś nauczył by mnie gry w pokera).
Z kolei @latinolover__ mógłby mi pokazać prywatną kolekcję dzieł sztuki. Sophija na pewno znalazła by coś dla siebie, oh to znaczy do podziwiania rzecz jasna ;).

View more

Prawdę mówiąc nigdy nie zastanawiałam się nad tym, jakiego znaku zodiaku jest Sophie. To ciekawe pytanie. Hm... Myślę, że można powiedzieć, że moja postać ma w sobie coś z dwoistej natury, więc pasowałoby, aby była zodiakalnym bliźniakiem. Sama jak dotąd uwielbiam bliźnięta. Podziwiam ich upór, inteligencję i dowcip - intrygująca jak i irytująca potrafi być ich zmienność, a tą cechę ciekawie byłoby opisać, jak i także wrodzoną ciekawość świata. Bliźniak to energia powietrza, której masy są nieujarzmione i gnają we własnym kierunku. Jakże można schwytać i oswoić powietrze?
Z drugiej strony... Ja jako autorka jestem zodiakalną skorpionicą, a przecież każda z tworzonych przez nas postaci ma w sobie coś z nas samych. Wobec tego Sophie mogła by być skorpionem. A zatem...
Tajemnicza i twórcza artystka, (mająca swoje małe mroczne sekrety). Indywidualistka ceniąca sobie przede wszystkim własne towarzystwo, kochająca niezależność. To nie egoizm, a egotyzm z w połączeniu ze zdroworozsądkowością, dla skorpiona najważniejszy jest on sam. Nieufna, a zarazem lojalna. Empatyczna i troskliwa - cyniczka, która z kulturalną gracją stoi na granicy szczerej bezczelności i dobrotliwej bezwględności. Magnetyczna i kreatywna kochanka. Jeśli kocha to całym sercem, równie gorąco potrafi nienawidzić. Stworzona do walki - z samą sobą lub całym światem i prędzej czy później wygrywająca. Magnetyczna i charyzmatyczna emancypantka - z tradycjami ;). Posiadająca intuicję, wybranka dawnych bogów, przez nich błogosławiona.
Hm... To chyba byłoby na tyle. Hm... Najwyraźniej z racji mojego znaku z zodiaku Sophie jest skorpionicą ;) Dziury nie zrobi - a krew wypije ;).

View more

*ahogy Oliver hangja megüti a fülét, egész testével odafordul a bátyjához miközben feszültsége miatt ujjait kezdi mozgatni* Te is a családunk tagja vagy? *nyel egy aprót, mert talán túl nyers volt ez a kérdés, de egyszerűen képtelen visszafogni magát* Azt hittem már simán nevezhetünk Rosiernek. Miért nem foglalkozol azzal, hogy házasságot törtél? Ki se hűlt Mr Rosier feleségének az ágya, és bizonyára már ott parádéztál! *veti oda szemtelenül, hiszen látta párszor Olivert a Rosier kúria felé indulni, ráadásul nagy pletyka övezi őt körbe* Igen, a te ügyeddel azonban senki nem foglalkozik! Mert férfi vagy, és azt tehetsz amit akarsz! *mosolyodik el dühösen, ajkai pedig remegni kezdenek a felgyülemlett érzésektől* Foglalkozz a gyerekeiddel, például a mentálisan sérült, idegbeteg Erósszal! Gondolom te leszel a pótapa! *veti oda stresszesen, a többiek pedig őszinte döbbenettel, sokkal és felháborodással pillantanak egymásra, avagy rá*

View more

– Es evidente que él está en el mejor momento en el que podría, en ese instante, con su hija, en unas vacaciones. Pero vive como trámite, y ahí se hace más latente. Cuando lo que más alivio te da deja de ser suficiente. Y lo más mundano, simple y en apariencia incluso satisfactorio y/o divertido, se torna en un sacrificio, por tanto una pesada carga, comienzas a entender que ya no hay solución. No quieres estar, ni hacer.

---

⠀– No se autolesiona, pero siente cierta dejadez y un irremediable desprecio por su vida. No recuerda lo que se hizo en la muñeca, ni el hombro, y le da igual la forma en la que se quita la escayola. No porque quiera hacerse daño, sino porque el deterioro no le importa.

---

⠀– Sophie tiene una clara influencia paterna, en la manera en la que reflexiona. Cómo hablas con tus padres marca como y hasta donde te expresas ante ellos. Se atreve a decir que ella también se cansa muchos días de seguir en pie. Como una pesadez casi hereditaria.

---

⠀– Calum le dice te quiero a su exmujer, cuando cuelga la llamada. La niña le cuestiona eso, con cierta lógica, y asociación infantil: ¿si se quiere, por qué no están juntos? Ahí pasa a explicarle que puedes, puedes querer a alguien, aunque no tengáis una convivencia y/o relación. Esto nos da las típicas lecciones del amor no lo es, ni puede con, todo y también hace ver que el detonante de su depresión no es la relación o la ruptura con su ex, o sí pero más bien por sensación de fracaso, pero no por tortuosa. Él tiene cierto apoyo, ese no es el problema principal.

---

⠀– Preguntarse cómo llegó hasta ahí es hacer un repaso, que se quedará corto. ¿Es la inestabilidad económica, la frustración ocasionada por el fracaso de una relación temprana, el ser padre demasiado joven? ¿Es acaso la escasa conexión que existe entre quién quería ser y dónde se veía estando y lo que resultó?

---

⠀– Y la escena clave, que me parece convierte a esta película en muy buena y no buena a secas, es cuando hacen un amago de sui/cidio en el mar. No tendría lógica la acción aquí, justo en ese instante, más que como recurso lagrimal. Él pretende desasociar su depresión de la situación que vive con su hija, de su momento con ella y aunque no lo logre por completo (cosa lógica) no tendría sentido la frialdad de cometer el acto en el mismo sitio donde está de vacaciones con ella. El sui/cidio en una depresión no es impulsivo, no es una acción abrumadora y repentina, es una secuencia prolongada en el tiempo, que tiene incluso cierto control por tu parte.

---

Obviamente otra cosa que le da sentido a la película es que la grabación la vemos junto a su hija, ya adulta, intentando comprender qué le sucedía a su padre. Que no pudo observar o entender en su momento, aunque estaba ahí. No creo que exista culpabilidad, ni un resquicio de algo diferente a la pura comprensión que quiere captar. De hecho no creo que le culpe a él, porque lo intentó. Nosotros nos damos cuenta de ello, junto a ella.

View more