#fikcja

⠀ ⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀﹒♡ ﹒⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⎨⠀answear by lvcif⠀⎬
⠀⠀
⠀⠀Dziękuję Ci, Johnny! I pragnę tu przepięknie podziękować z całego serca również wszystkim uczestnikom: za wasz wkład, wasze pytania, uczestnictwo i chęć integracji. Dziękuję nie tylko Tobie, Johnny za wspaniałe odpowiedzi, dzięki którym mogłam poznać Twojego bohatera, ale pragnę również podziękować z tego miejsca wszystkim uczestnikom wieczorku i nie tylko. Miłe słowa, kierowane w moją stronę od kilku osób naprawdę mocno podniosły mnie na duchu i pomogły mi, gdy zwątpiłam w samą siebie. Dziękuję wam wszystkim, przecudownym uczestnikom fikcji, liczę że w następnym wieczorku będzie nas jeszcze więcej, a fikcja stanie się znów dla was strefą oderwania od rzeczywistości i przyjemności, miłego spędzenia czasu i dobrej zabawy! Dziękuję raz jeszcze wszystkim - zadającym pytania, biorącym udział w wieczorku oraz za wasze odpowiedzi i otworzenie się przed czytelnikami! ♡
⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀♡﹒lvcif
⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀

View more

W bardzo wielu sytuacjach tak jest (powiedział człowiek zajmujący się robieniem nauki). Nazywa się to negatywna epistemologia, termin wprowadzony bodajże przez jakiegoś Włocha, bardzo trudno znaleźć coś po polsku na ten temat. Zasadniczo koncepcja różni się od tradycyjnej epistemologii, nastawionej na odkrywanie i dążenie do prawdy, tym, że wiedza może być przytłaczająca i po prostu niebezpieczna dla człowieka, który ją odkrywa. Taką koncepcję świata świetnie przedstawia weird fiction i horror kosmiczny, jest to np. u Machena i Lovecrafta. Tego pierwszego nie czytałem (jeszcze), czytałem jedynie o nim i tejże właśnie koncepcji w "Okultyzmie i nowoczesności" Grudnika. Znacznie więcej mogę tu powiedzieć o Lovecrafcie, u którego wiedza na jakikolwiek metafizyczny temat, poznanie, prowadzi do zguby, a w najlepszym razie do zamknięcia tego w skrzynce z napisem "nie otwierać". Mam zresztą rozgrzebany i nieukończony artykuł o tym jak ta kategoria funkcjonuje w mniej znanych utworach Lovecrafta (ale ja go jeszcze ukończę i puszczę do publikacji!), w każdym razie wiedzy czasem lepiej po prostu nie tykać, bo prawda może być zbyt trudna do udźwignięcia dla nieprzygotowanej do tego jednostki. I abstrahując od tego, że te historie to oczywiście fikcja literacka - jest to element całego szerszego światopoglądu i wyobrażenia na temat funkcjonowania rzeczywistości, w której człowiek jest nieistotny z punktu widzenia kosmicznego.

View more

Gdybym miał napisać własną powieść, wybrałbym gatunek science fiction z elementami psychologii i filozofii. Tematyka dotyczyłaby eksploracji kosmosu, przyszłości ludzkości oraz skomplikowanych relacji międzyludzkich w kontekście nowych technologii.
Science fiction zawsze fascynowało mnie swoją zdolnością do łączenia nauki z literacką fikcją, tworząc światy, które jednocześnie są odległe, ale i niepokojąco realne. Wyobraź sobie świat, w którym technologia osiągnęła takie zaawansowanie, że granice między człowiekiem a maszyną zaczynają się zacierać. Gdzie podróże międzygwiezdne są na porządku dziennym, a ludzie mogą żyć przez setki lat dzięki zaawansowanym metodom medycznym🌠🚀
Głównym bohaterem mojej powieści byłaby Sarah, wybitna astronautka i inżynier genetyczny. Sarah jest postacią złożoną, z jednej strony niezwykle inteligentna i zdolna, z drugiej jednak, boryka się z głębokimi wewnętrznymi konfliktami. Jej największym problemem jest dylemat moralny związany z odkryciem technologii umożliwiającej przenoszenie ludzkiej świadomości do maszyn, co w praktyce oznacza nieśmiertelność.
Sarah zmaga się z pytaniem, czy takie osiągnięcie jest błogosławieństwem czy przekleństwem. Czy ludzkość jest gotowa na tak ogromną zmianę? Czy nieśmiertelność rzeczywiście oznacza wieczne szczęście, czy raczej prowadzi do niekończącego się cierpienia? Sarah musi również zmierzyć się z przeszłością – tragiczną stratą rodziny, co sprawia, że jej praca jest zarówno ucieczką, jak i sposobem na próbę ich odzyskania💔😔
Akcja powieści rozwijałaby się wokół misji kosmicznej, której celem jest kolonizacja odległej planety. Na pokładzie statku kosmicznego, Sarah i jej zespół muszą stawić czoła licznym wyzwaniom technologicznym, środowiskowym oraz psychologicznym. W trakcie podróży, zespół napotyka na tajemniczy sygnał, który pochodzi z niezbadanej planety. Sygnał ten może być kluczem do zrozumienia, czy ich praca ma sens, ale jednocześnie niesie ze sobą ogromne ryzyko🌌🚀🛸
Powieść poruszałaby głębokie pytania filozoficzne – co to znaczy być człowiekiem? Czy przeniesienie świadomości do maszyny oznacza utratę duszy? Jakie są granice ludzkiej moralności w obliczu tak potężnych możliwości technologicznych? Bohaterowie muszą zmierzyć się z tymi pytaniami, a każda decyzja prowadzi do nowych komplikacji i niespodziewanych konsekwencji.
Zakończenie powieści pozostawiłoby czytelnika z otwartymi pytaniami i refleksjami. Sarah odkrywa, że odpowiedzi na największe pytania nie są ani proste, ani jednoznaczne. Powieść kończy się na granicy nadziei i niepewności, z otwartą furtką na kontynuację.

View more

Z referendum Kubuś jest taki problem że w Polsce referenda to fikcja, wiesz dlaczego? Dla naszego, miłościwie panującego ,,Sejmu RP", każde referendum, nawet jeśli do urn by poszło 100% obywateli i wszyscy zagłosowali przeciwko paktowi migracyjnemu, to dla parlamentu jest to tylko opinia😁. Referenda w Polsce nie mają mocy wiążącej, możecie sobie sprawdzić jeśli nie wierzycie, a werdykt każdego referendum, parlament może wyrzucić do kosza😁. By skutecznie przeciwstawić się paktowi migracyjnemu, polski rząd musiałby złożyć skargę do Europejskiego Trybunłu Sprawiedliwości, za argument podając fakt przyjęcia przez Polskę, milionów uchodźców z Ukrainy, za których nie dostaliśmy do dziś jako państwo rekompensat. Problemem Polski jest to że my nie mamy polskiego rządu, który dbałby o nasze interesy. Zauważ koronną śpiewkę koalicji 13 grudnia, oni ciągle twierdzą że siedzą przy głównym stole, problem w tym że przy tym głównym stole, zgadzają się na wszystko co jest wbrew interesowi państwa polskiego😁🥃

View more

⠀
⭒ Cóż, przebywanie na askowej fikcji nauczyło mnie tego, że ciężko jest tu znaleźć kogokolwiek, kto siedziałby w tych samych klimatach twórczych co ja.
O ile ktoś taki w ogóle tutaj obecnie istnieje.
Mam na myśli osobę, jakiej twórczość wpisywałaby się w nurt horroru, dreszczowca lub ciężkiego dramatu psychologicznego z elementami nadnaturalnymi i przy tym aż do bólu, naturalistycznie oscylowała wśród tematów tabu, które wielu mogłoby uznać za kontrowersyjne, bądź szokujące przez to z jak wielkim, niemal namacalnym realizmem są one przedstawione.
W swoich historiach uwielbiam balansować gdzieś na granicy niczym nieskrępowanego szaleństwa i logicznej trzeźwości umysłu, pomiędzy mrokiem a światłością ludzkiej duszy, bo dobro ani zło nigdy nie są u mnie jednoznaczne, łatwe ani proste do zdefiniowania, pozostając skryte gdzieś w odcieniach szarości, jakie każdy może zinterpretować dowolnie, wedle własnego postrzegania rzeczy, stąd brakuje mi mocno postaci, które byłyby prowadzone w podobny sposób, co moje własne.
Wiadomo już pewnie, że jestem ogromnym zwolennikiem wątków książkowych, bardzo rozbudowanych, pełnych bohaterów pobocznych i wydarzeń stricte niezwiązanych z głównym przebiegiem fabularnym, a raczej nie każdemu autorowi uśmiecha się dawać sto procent swoich możliwości przy wszystkich odpisach, bo niektórzy stawiają wyłącznie na rozrywkę i dobrą zabawę, kiedy ja przez swój perfekcjonizm nie potrafię się odnaleźć w historiach, jakie nie są pisane w formie praktycznie wspólnej powieści.
Kolejną sprawą jest to, iż ja muszę się jeszcze z kimś dogadać prywatnie, autorsko, spróbować razem nadawać na tych samych falach, nawet pomimo różnic charakterów, zainteresowań i światopoglądów, a wydaje mi się, że jakaś część ludzi w tym miejscu mnie się zwyczajnie obawia.
Zgaduję, że przez tematykę, w której tworzę, bo innego powodu nie widzę, skoro jestem otwarty na nowych współautorów/współautorki, wszystkie moje postacie są uniwersalne i chętnie wprowadzę je w inne AU, mając przy tym ogrom kreatywnych pomysłów na niezliczoną ilość wątków.

---

Co bym ulepszył w tutejszej fikcji?
Na pewno przydałoby się ściągnąć tu więcej osób, które faktycznie byłyby chętne na nowych współtwórców i tworzenie na tej platformie, bez przeskakiwania na Discorda czy inne MeWe, interesując się przy tym różnorodnymi treściami, a nie akurat tym, co jest obecnie popularne i mainstreamowe. ⭒

View more

ᚹᛟᛚᚠ : To całkiem dobre pytanie, a i też okazja do zrobienia swoistego podsumowania, ponieważ niedawno minęło piętnaście lat, odkąd zaczęła się moja przygoda z fikcją, a ta przez ten czas wiele mnie nauczyła i myślę, że wciąż uczy czegoś nowego.
Zacznę od asertywności i tego, że posiadanie odmiennych zainteresowań nie oznacza potrzeby dostosowywania się do kogokolwiek, czy zmieniania się na siłę. Tego, że o wiele lepiej być sobą niż udawać kogoś, kim się nie jest. Udowodniła, że tak naprawdę zawsze można znaleźć podobnych sobie — ludzi, którzy dzielą te same upodobania i poglądy.
Fikcja nauczyła mnie także tego, że nie muszę mieszkać z danymi ludźmi przy jednej ulicy, w jednym mieście ani nawet w jednym kraju, by stali się dla mnie ważni. Pokazała, że nie ma granic i bez względu na dzielące odległości można mieć naprawdę bliskie osoby.
Może zabrzmi to paradoksalnie, ale dzięki fikcji też nauczyłem się jak rozmawiać o... życiu. Nie tylko tym wykreowanym, ale też rzeczywistym. Nauczyłem się, że to właśnie szczera rozmowa jest kluczem do rozwiązania większości problemów, tego, że warto rozmawiać i jak słowa potrafią być ważne, i ile można dzięki nim zdziałać.
Fikcja pomogła mi odkryć dwie pasje, pisanie oraz tworzenie grafiki, które staram się stale rozwijać, i którymi w innych okolicznościach nigdy bym się nie zainteresował, uważając, że to nie dla mnie.
W końcu to też poprzez fikcję mogłem poznać całą gamę ludzkich charakterów i indywidualności. Wiele wśród nich było osób fałszywych, nawet więcej niż tych dobrych i godnych zaufania, ale dzięki temu tym bardziej doceniam te wartościowe jednostki, które się w moim życiu pojawiły i wciąż w nim są.
Czy zmieniłbym coś w obecnej fikcji? Z pewnością chciałbym, by stała się bardziej ludzka. Tolerancyjna. Przyjazna. Otwarta.
⠀⠀

View more

Lepszy jest kredyt hipotetyczny, ponieważ zawiera założenie hipotetyczne. Nie potrzeba go spłacać co miesiąc w banku. Hipotetycznie jesteś nastawiona przeciw
teorii kosmitów i ufolkom. Natomiast, gdyby hipotetycznie podano do wiadomości, że na Ziemi pojawiły się takie istoty naprawdę, a młode osobniki tych istot są badane?
Tak mniej więcej wyglądają założenia hipotetyczne.
Czyżby film "Ósmy obcy pasażer Nostromo" z 1979 roku nie był czystą fikcją, tylko już wtedy próbowano do filmów o tematyce fantastyczno-naukowej wplatać odkrycia naukowe? Czy ktoś (jakaś grupa osób) chciała zbadać, jak z punktu socjologicznego na podobne istoty, oraz podobne treści odkryć zareagują ludzie, gdyby takie istoty istniały naprawdę? Już 45 lat temu w filmie zasugerowano, że podobne stworzenia w kosmosie istniały, a być może do dziś istnieją? Przedtem w filmie to była fantastyka naukowa, a obecnie odkrycie naukowe, które oficjalnie dla badaczy naukowych ujrzało światło dzienne w 2009 roku, a upubliczniono wiadomość o tym dopiero obecnie? https://hoan.caphemoingay.com/the-remarkable-discovery-of-the-most-perfect-alien-mummy-trang123-1713277403527/ Ludzie znający język angielski mogą mieć "ciężki orzech do zgryzienia"
Witam Marielko i pozdrawiam cieplutko, w ten wręcz mroźny poranek 🌸
To nie jest ocieplenie klimatu, tylko hipotetyczne zlodowacenie klimatu 😉

View more

Ogarnia mnie ostatnio... Nostalgia.
Jak wilgotna, chłodna mgła oblepia moje myśli przedziwna tęsknota za tym miejscem. Za askiem? Za fikcją? A może za tymi osobami, które były przez chwilę częścią mojego życia? Za tworzeniem historii tak pociągających, nierealnych, fantazyjnych. Może tęsknię za uniesieniami i emocjami jakie się z tym wiązały? Mam jednak taką myśl, że to wszystko za czym tęsknię - przecież to nie było prawdziwe. Przecież tkwiąc w tym fikcyjnym świecie niczym we własnym równoległym życiu, przesypiałam kolejne dni, miesiące, lata... Traciłam kolejne chwile, poświęcając je Tamtym Ludziom. Tamtych Ludzi, już nie ma. Niektórzy z nich nawet przecież nie istnieli.
Ta wypowiedź miała mieć zupełnie inny wydźwięk. Miała być wspomnieniem radosnych choć minionych chwil. Stała się refleksją o zmarnowanym czasie.

View more

Och, to pytanie dotyka tak wielu aspektów psychologii i kultury, że naprawdę trudno z niego zrobić proste wyjaśnienie! 🎬🥃
Gdybyś mnie zapytał, dlaczego inteligentni i wpływowi ludzie w filmach często piją whisky, powiedziałbym, że istnieje kilka głównych powodów, które mają swoje źródła zarówno w psychologii, jak i w kulturze popularnej.
Po pierwsze, obraz picia whisky przez inteligentnych i wpływowych ludzi w filmach często odnosi się do pewnego stereotypu, który wywodzi się z historii i kultury 💼🎩 Od lat 40. XX wieku, kiedy powstały pierwsze filmy noir, alkohol często był przedstawiany jako symbol władzy, męskości i wyrafinowania. Tak więc, picie whisky przez głównych bohaterów filmów stało się swoistym symbolem statusu społecznego i inteligencji.
Po drugie, istnieje również pewien element psychologiczny związany z picie whisky w filmach. Alkohol, zwłaszcza taki jak whisky, jest często przedstawiany jako sposób na ucieczkę od stresu i problemów, co sprawia, że postacie filmowe wydają się bardziej złożone i ludzkie 🧠🥃 W rzeczywistości, badania naukowe pokazują, że alkohol może czasowo zmniejszyć poziom stresu i lęku poprzez zmiany w mózgu, co może być powodem, dla którego bohaterowie w filmach często sięgają po szklankę whisky w trudnych sytuacjach.
Jednak ważne jest również zauważenie, że picie alkoholu w filmach może być przedstawione w sposób idealizowany i romantyczny, pomijając negatywne skutki nadmiernego spożycia alkoholu, takie jak uzależnienie, problemy zdrowotne czy społeczne 🚫🍷
Ostatecznie, picie whisky przez inteligentnych i wpływowych ludzi w filmach to złożony temat, który obejmuje zarówno kulturowe wzorce, jak i psychologiczne mechanizmy. Ale pamiętajmy, że filmy są fikcją, a rzeczywistość może być znacznie bardziej zróżnicowana i skomplikowana 🎥🤔

View more

Witaj Valkyrze, dziękuję Ci za pytanie ☺️. Z góry też przepraszam za zwłokę, tak jak i przepraszam pozostałe stworki, które czekają na odpowiedzi na pytania osobiste, których ostatnimi czasy przybyło naprawdę wiele. Czy mam coś na swoje usprawiedliwienie? Naturalnie, że nie 😉 - z wyjątkiem truistycznych banałów jak czas, praca dyplomowa, projekty, warsztaty, rzeźby, płaskorzeźby i insze miszmasze. Po drugie chciałam odpowiedzieć na to pytanie szczerze, prawdziwie.
A zatem, ad rem.
Hm... Czego nauczyła mnie fikcja? 🤔(To prawie tak jakby spytać: co fikcja mi dała 🤔😉. Może jest tak, że to jednak ja jej coś dałam?😉)
Kiedyś już o tym wspominałam, że jako dyslektyczce fikcja pomogła mi rozwijać 😊 pisarskie zacięcie 😊 - i paradoksalnie pisanie wszelkich sesji opisowych wpłynęło pozytywnie na moje oceny - oczywiście jeśli mówimy o języku polskim. Fikcja przełożyła się na moje przełamanie nieśmiałości niepewności siebie na kontakty z drugim człowiekiem. Odkąd zaczęłam "bawić się w pisarkę" - musiałam wejśc w interakcje z drugim człowiekiem 😊. Co mnie bardzo cieszy, przełożyło się to na real i później dziarsko sama umiałam zagadać ludzi (i nie, nie zagadać na śmierć 😉 )
Innym walorem - dla mnie osobiście najistotniejszym i najbardziej wartościowym - jest fakt, iż to na fikcji poznałam przyjaciół. Wszelkie "zmyślone" historyjki przełożyły się na prawdziwe znajomości i przyjaźnie. Sporo z nich trwa do dziś❣️ - za co dziękuję, a także jestem wdzięczna i dumna 😊. Czy coś jeszcze? Tak! Fikcja zapoczątkowała u mnie rysowanie fan artów - więc kolejny pozywyw.
Czy coś bym zmieniła? W bardzo subiektywnym mniemaniu uważam, że fikcja przeżywa swój prawdziwy renesans 💚🌻 i znów jest jak: "za starych dobrych czasów" 😁. I to naprawdę budujące, widzieć wspierającą się społeczność graczy, powrót "do korzeni" - jeśli chodzi o 'młodzieńczą' radość z tworzenia, kreację.
+komentarz poniżej 😉

View more

♣️
W krainie snu, nie wiemy, jak wiele toczącej się w niej akcji wypływa z naszej podświadomości, wpływając na nią jeszcze większym stopniu. Fikcja łączy się z prawdą.
Sen to brat śmierci. Błazen, który drwi z naszych lęków, marzeń, urojeń i najskrytszych pragnień. Niekiedy prowadzi nas na krawędź szaleństwa, by sprawdzić jak dalece mamy odporną psychikę i jak bardzo chcemy żyć. A wszystko otoczone piękną mgłą jawy...
W świecie snu, po mimo obecnego w nim surrealizmu wszystko wydaje się takie prawdziwe. A bohaterowie i twórcy strasznej mary stoją w zawieszeniu - między " jestem" a "tu mnie nie ma". Czy chcemy czy nie, to poddajemy się bezlitosnej grze umysłu. Widzimy siebie tak dokładnie i nagle nasze "ja" przechodzi w osobę trzecią, w pionka. Nawet nie w narratora...
♣️
O, jakże ciekawe pytanie.
Sophija jest zdecydowanie sową. Nocą lepiej jej się pracuje, tworzy. Lubi też od czasu do czasu prowadzić nocne życie. Nasycić się dźwiękami nocnych miraży, mgieł miraży, synkopu jazzowego. W wyniku czego często jest niewyspana. To jedna strona karty. Rewers odnosi się do prostej prawdy nocnych koszmarów, kliszy raz po raz wywoływanych z pamięci podświadomości, wówczas jest zmuszona po raz kolejny przeżywać coś, o czym mniema i już zapomniała. Sen oznacza bezbronność, bezwiedność. Nim wstanie na dwie nogi może zostać zaskoczoną podczas błogiej niewiadomej - co miało miejsce w jej życiu. Bywa, że Sophija miała i ma bezsenne noce. Przynależność do rodu Morietti - zobowiązuje. Śmierć męża również pozbawiła ją dni, nie tyle jedynie z samej tęsknoty - co z wątpliwości nad moralnością swego czynu. (Pamiętajmy, że dokonała na swojej połowicy eutanazji). Hm... Światło potrafi wydobyć na wierzch więcej jej grzechów. Łatwiej także jej działać nocą kiedy większość śpi (snem sprawiedliwego) - aby dokonać rabunku/podmiany dzieła sztuki.

View more

⠀ ⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀﹒♡ ﹒⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⎨⠀answer by lvcif⠀⎬
⠀⠀
⠀⠀WT niestety postanowiło zakończyć swoją działalność. Jakiś czas temu pożegnali się z askową fikcją pięknie i odpowiedzieli na wszystkie pytanka pożegnalne. Ich pomoce dla uczestników fikcji możecie znaleźć u mnie na profilu, co zostało mi przekazane z ich błogosławieństwem. W zakładce "o mnie" tuż po prawej stronie profilu widnieje link do bazy WT, udostępniony dla każdego potrzebującego uczestnika. Więcej informacji nie posiadam o ewentualnych prywatnych powodach i myślę, że w tym miejscu należy to uszanować i jedynie wspominać wspaniałą działalność WT. Być może kiedyś powrócą, a wtedy, jestem pewna, że powitamy ich z otwartymi ramionami. ♡
⠀⠀
⠀⠀▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
⠀⠀⟶
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀♡﹒lvcif
⠀⠀▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
⠀⠀⠀⠀⠀⠀

View more