#sad

To też racja, ale sądy biorą pod uwagę wiele różnych okoliczności.

---

Między innymi współpracę.

---

Nie oszukujmy się - takie osoby stać na bardzo dobrych prawników.

---

A skuteczny prawnik, jeżeli zależy jemu na kliencie i/lub pieniądzach - jest bezwzględny i odnosi sukcesy.

---

Dochodzą znajomości, kwestie wizerunkowe.

---

Mentalność, tak jak mówisz, która wiele utrudnia. Sędziowie to też ludzie. Tylko, albo aż.

---

Nie mówię, że to jest dobre.

---

To są właśnie te absurdy i patologie o których wspominam, bo według mnie każdy powinien być według prawa równy i powinno się takie sytuacje eliminować.

---

To sądownictwo nie jest idealne i wiem to doskonale.

---

Widać to chociażby po TK.

---

Przecież zgodnie z Konstytucją mogą do niego należeć tylko osoby, które wyróżniają się wiedzą prawniczą.

---

Osoby, które nie łączą innych funkcji, które nie są powiązane kapitałowo/osobowo z najważniejszymi osobami w państwie, NIEZALEŻNE.

---

A kto należy...? 😅

---

Obecność sędziów dublerów, niesprawiedliwe obsadzenie - to też jest intrygujące.

---

Wiesz, tylko to nie jest problem sądów i sędziów.

---

Nie można wrzucać każdego do jednego worka. Niezawiśli sędziowie z powołania również istnieją.

---

To są normalne osoby, tacy jak my.

---

To kwestia władzy, rządu oraz układów.

---

Bardzo mnie to boli i zawsze będzie bolało, ale całego wymiaru sprawiedliwości, prawników i wszystkich tych, którzy robią choć trochę, by było tutaj lepiej - nie da się skreślić, nie można.

---

Bez prawa nie ma i nas. Gdyby tych szczerych ludzi zabrakło w naszym systemie, byłoby jeszcze gorzej.

View more

To zależy, czy w pracy, na studiach, czy w życiu prywatnym 😁

---

Tak, na pewno się z takim spotkałam.

---

W życiu prywatnym na szczęście (jeszcze) nie.

---

Na studiach się spotkałam. Nawet ostatnio, z jednym dość przykrym i okropnie irytującym wyrokiem.

---

W pracy - też na pewno się z takim spotkałam nie raz.

---

Chociaż zazwyczaj człowiek stara się wyciągać to, co akurat mu potrzebne i co działa jego korzyść.

---

Zazwyczaj te sądy i organy działają dość dobrze w moim obszarze, choć mam świadomość, że w innych nie są już tak dobre.

---

Nie mam wyboru i muszę się podporządkować, bo gdybyśmy chcieli to zmienić - musielibyśmy zacząć od podstaw praworządności.

---

Jeśli chodzi z kolei o moje osiągnięcia, to miałam na razie do czynienia wyłącznie z pozytywnym rozstrzygnięciem, ale czeka mnie jedno niestety na niekorzyść.

---

Z tym, że to nie jest tylko kwestia sądownictwa (choć niestety też), ale prawa. Również kwestia ludzi, tego że biorą się za swoje sprawy zazwyczaj wtedy, kiedy jest za późno, albo nie robią nic. A także kwestia doboru prawnika, czy po prostu trudne do przejścia procedury.

---

Prawo trzeba znać i rozumieć.Nikt nie zadba lepiej o nasze prawa, niż my sami.

---

O niesprawiedliwy wyrok nie jest tak łatwo. Po to mamy dwuinstancyjność postępowań, że gdy jeden sąd/ organ nawala (bo to też ludzie), to szukamy pomocy u następnego, stopień wyżej.

---

To że zdarzają się pewne patologie na tym gruncie - to jedno. Większość orzeka zgodnie z prawem, a prawo krajowe wcale nie jest łatwe i jednoznaczne.

---

Stąd pewne rozbieżności mogą się pojawiać i w naszej ocenie niedopuszczalne.

---

Nie zawsze jest też sprawiedliwie, ale nie można dogodzić każdemu.

---

Kogoś z moich znajomych/bliskich dotyczyło dane rozstrzygnięcie sądu, ale było raczej słuszne. Skoro ktoś popełnia przestępstwa, to powinien liczyć się z konsekwencjami. Może trochę sposób spojrzenia na sprawę, nie do końca dobrze dobrane środki i sam fakt, że ludzie z pewnych środowisk mają w życiu gorzej - było przykre, ale sądu winić za to nie można.

View more

I haven't shared this story before. When I was in preschool I had a friend named Anthony (not his real name). We were inseparable. When we were in middle school he was hit by a truck when riding his bike. He wasnt wearing a helmet and landed on his head. He had severe brain damage. The accident killed the friend I knew. He changed drastically in the coming months. He became extremely clingy, calling me multiple times a day. I told him to stop calling so much but it didn't stop. I remember the day I had to make the decision to cut him out of my life. I was at his birthday and he had several friends there I didn't know well, it was common knowledge that several of them were into drugs and my friend was acting strangely. After he started hanging with a bad crowd I decided to walk away. It was a tough choice, but it had to be done. Went to see THE LAST JEDI with one of my oldest friends, we grew up watching the movies together, saw all of the re-issues. For whatever reason, after we saw the movie, he stopped replying to the texts I sent. I kept wishing him happy birthday for a couple years because all the dates of all of my ex-classmate's birthdays are burned into me, and he really was my best friend for many years, and it meant a lot to me, that we could still remain close after 30 years of friendship---i tried to think of reasons why he stopped talking to me and it drove me insane. it feels like a tragic misunderstanding. but he was one of the smartest people i knew. i had so much respect for his art and sensibilities.
I lost contact with most of my good friends when I moved out of town after graduation from college. It's hard to stay close when thousands of miles separate everyone. When we did get together occasionally the connection we had when we were younger was long gone. It's sad but it's not unusual.
Back when I was about 4/5 years old I lost contact with an old friend of mine called Amber. She moved to Scotland I believe and since we didn't have any social media or anything of the sort at the time, we have lost contact. For some reason, 14/15 years later, I still wonder where Amber is now.
Just after his death we all sat down with his mom. She was very, very kind and told us all it wasn’t our fault. I hadn’t been on the mountain with him, but I still felt awful and guilty for several reasons. I’m 11 years out now, and I still think about it. On the anniversary of his death I write a letter or pour one out for him. About four years after his death I had my now fiancé (who was there) explain to me the extent of his injuries. I had blamed myself for not sending a “be safe” text to the whole group that morning. Apparently, no safety precaution besides him choosing to go slower would have saved him.
He has his legacies though. His family loves him still. He introduced me to my fiancé. Through him, I found the love of my life. His sister is doing great. Many of us mourners have tattoos that memorialize him, including me.

View more

The past weeks weren't that easy for me, but it was in a good way, though? I had to increase my dose of the antidepressant I have to take and that caused a LOT of side effects to (re)appear while it was honestly already too late for that step and I had a lot of problems with my health at the same time. Everything together did some bad things to my immune system and my general state, but I've endured it, knowing it'll get better only this way. And it did, constantly, slowly. The past days were the first with a returning "normality" and it was worth every single day of pain and emptiness.

---

With me being unable to do really useful things in general, I tried my best to hold onto a few social contacts and spent my days enjoying some new opportunities. I took some small walks with my cat who enjoyed them apparently a lot, so I plan on keeping this as a habit if possible once or twice a week. I also tried my best to improve my eating habits and I think I did an okay job on it.
With nothing much that I was able to do, I wrote some of my daydreams down into stories and seriously consider to publish one or two of them. May they bring fun to others too. I also read a lot and I genuinely enjoyed that like I didn't do for years before. I've learned to appreciate sad stories and horror again, tried my best to face my inner demons and suppressed feelings, also with the help of those. Spent a lot of time on reflecting on my nightmares and made some huge improvements. Generally, I think I'm more stable now and able to face the next problems soon, like for example that I'm unable to cry for my own miseries.

---

One thing that keeps my mind wrapped around it were the elections on the Philippines last weeks. A good friend of mine lives there and we both had put a lot of hope in it. Now everything became so uncertain and while she slowly regains her fighting spirits, I on my side want to do everything I can to guarantee her a safe place to go to in case things turn even worse (the elected president is the son of the former dictator, so a lot of scenarios are possible). While I wish the best for the Filo people, I wish even more for my friend to be safe and it's really stressing me how we're so privileged in Europe while can't really do anything at all. But we have each other and I'm willing to put my strength into that.

View more